"Chcę krwi! Nie odpuszczę, dopóki nie ujrzę choćby jednej czerwonej kropli na jego ciele!" - Krążyło mi po głowie zajmując wszystkie myśli. Wiedziałem, że teraz trzeba to szybko rozegrać, bo przecież walka jest już naprawdę długa, a sił coraz mniej. Byłem również pewny, że po mojej koronnej akcji Luke nie będzie w stanie nam przeszkodzić. Czułem, że coś jakby drapie mnie od środka pazura, jakby chciało wyjść na zewnątrz i jednym kłapnięciem paszczy pochłonąć Willow'a. Podniosłem truchło adwersarza z maty, był już praktycznie nie przytomny, od razu ułożyłem go sobie na rękach, aby płynnie przejść do wykonania Rib Bkreaker'a! Wykonałem go z niezwykłą zawziętością, nie zamierzałem odpuszczać choćby przez chwilę. Błyskawicznie, nie zwalniając uchwytu, przeszedłem pod narożnik, aby tam wrzucić twarz zamaskowanego wrestlera w narożnik,  wykonując Snake Eyes! Miałem już dość tej jego gęby! Wierzba ledwo trzymał się na nogach, był ewidentnie zamroczony po bliskim spotkaniu twarzy z narożnikiem i chwiał się w poszukiwaniu równowagi. Wiedziałem, że czas wykonać ostateczne ukąszenie, dlatego też popędziłem w kierunku omdlałego już Błędnego Ognika, niczym nosorożec szarżujący na swoją nieszczęsną ofiarę, aby wykonać na nim niszczący Spear! Byliśmy kawałek od narożnika, jednak wystarczająco daleko od lin, aby można było bezpiecznie przypiąć oponenta, bez obawy o Rope Break. Nie zwlekając, aż odpocznie, przypiąłem go, czekając aż sędzia odliczy do trzech.

Było źle, ale Willow miał jeszcze na tyle sił, żeby uniknąć akcji kończącej ze strony zwierzęcia. Jeffrey ustał na nogach i kątem oka zauważył rozpędzonego oponenta, który był już dostatecznie blisko. Jeff musiał działać szybko, dlatego też szybkim zrywem rzucił się na liny i zszedł z drogi Dave'owi. On niespodziewanie wbił się w narożnik, który był za Nero, a w głowie Enigmy już szalało od natłoku pomysłów. Mógł to za chwilę skończyć, ale musiał odpocząć. Jego płuca potrzebowały tlenu, dlatego próbując chwytać powietrze, opierał się o liny.

Koniec tego pojedynku był już bliski! Batista wciśnięty pomiędzy trzecią, a drugą linią, próbował otrząsnąć się od natłoku bólu i spróbować jeszcze uratować sytuacje, jednak nie miał już szans. Wypoczęty Willow z wielką zawziętością podszedł błyskawicznie do Dave'a i silnym szarpnięciem wyjął go z cornera, rzucając go na matę. Jeff zauważył, że leży idealnie do akcji, która w brawurowy sposób zakończy tą batalię. Zwinnie Charyzmatyczna Enigma znalazła się na najwyższym punkcie słupa, który stał w rogu kwadratowego pierścienia. Kiedy publiczność ujrzała przeciągły taunt ze strony Jeff'a, zaczęli zdzierać swoje gardła, żeby popędzić zamaskowanego zawodnika do działania. Las zagrał swoją melodię, która oznaczała, że wyczekują na ostatnią duszę dzisiejszego wieczoru, która trafi do nich. Jeffrey przymknął oczy i wsłuchiwał się w dźwięki, które docierały do jego uszu. Jego kąciki ust wygięły się w szyderczy uśmiech, a jego powieki momentalnie się rozszerzyły.
- Jeff, czas to zakończyć! Nadeszła ta chwila, kiedy możesz użyć mojej mocy... Teraz!
Młodszy z braci Hardy odbił się od narożnika i w przepięknym stylu leciał jednocześnie wykonując wspaniały obrót w powietrzu. Akcja wysokiego ryzyka o nazwie The Swanton zwiastowała koniec tego widowiska, który zasługiwały na laury ze strony wszystkich osób. Willow upadając plecami na klatkę piersiową Batisty, próbował się zorientować, co się właśnie stało. Rozejrzał się po hali w poszukiwaniu Luke'a, który nie stał na przeszkodzie do przypięcia zwierzęcia. Jeffrey wyniósł nogi rywala w górę i spojrzał na sędziego, który upadł gwałtownie na matę. Liczby, które wymawiał arbiter, były powtarzane przez widownię, co wywołało echo,, które rozlegało się na całej arenie. Błędny ognik usłyszał tylko głosy swoich braci, które pogratulowały mu zwycięstwa i z wielkim zadowoleniem oczy Nero zostały przymknięte, a mięśnie rozluźnione.

1...2...3...

Remik trochę zjebał z pojedynczymi zdaniami pisanymi w trzeciej osobie, ty zaś LUqi standardowo końcówki i odmiana przez przypadki. Jednakże post Zwierza przypadł mi do gustu trochę bardziej niż Wierzby. W poście Willowa nie było tego czegoś, co widziałem w poprzednich postach, jakbyś tak olał. Na plus jednak reakcja publiki. Za to Bestia pięknie opisany gimmick, co jest najważniejszym punktem mojej oceny i to przeważa w werdykcie.

Batista zwycięża tą walkę!