Zaskoczony niepowodzeniem na początku tej walki nie zraziłem się. Poczułem sprzyjający powiew wiatru niosące nowe sił, który dobiegał od publiczności. Kiedy moja głowa znalazła się pomiędzy nogami oponenta wiedziałem, że mój czas nadszedł. Momentalnie wykorzystałem sytuację, aby wykonać Back Body Drop i posłać ofiarę na pewny upadek z dużej wysokości! Szczytowy drapieżnik rozpoczyna swoją dominację!

Doskonale wiedziałem, że mam chwilę, aby zaatakować drugiego przeciwnika. Jeff leżał po zainkasowaniu upadku z dużej wysokości, dlatego postanowiłem poznęcać się nad Harper'em. Luke był już trochę obolały, w końcu zainkasował już kilka solidnych ciosów, więc moja dominacja nad nim mogła przybrać bardzo prosty obrót. Błyskawicznie chwyciłem go, aby pomóc mu wstać, po czym częstując go kopniakiem prosto w brzuch przechwyciłem jego głowę pod moją pachę. Wiedziałem, że teraz dwie ofiary są blisko mnie, a żądza krwi mówiła mi, że powinien zaatakować ich obu jednocześnie. Willow leżał blisko, tuż obok mnie. Dzika myśl, jak na szczytowego drapieżnika przystało, przyszła mi do głowy. Wyniosłem Lunatyka do góry, aby po chwili dodać mu impetu własną masą ciała i wykonać brutalne Jackhammer wprost na brzuch wciąż zbierającego siły Hardy'ego. Fani szaleli z radości widząc, jak ich ulubieniec karci obu rywali jednoczenie i do tego zdobywa przewagę w kwadratowym pierścieniu. Wiedziałem, że muszę kontynuować ofensywę, więc wyczekałem chwilę aż obie obolałe ofiary z powrotem znajdą się nogach. W tym czasie uderzałem się w klatkę piersiowa pięściami, aby nakręcić się jeszcze bardziej. Gdy tylko nadarzyła się okazja, złapałem równocześnie obu przeciwników za szyję, aby wynieść ich równocześnie w górę i cisnąć z impetem o nieszczęsną matę, wykonując potężny Chokeslam! Publika oszalała, a ich owacjom nie było końca. Dżungla wiedziała, że powrócił do niej król, który nie zamierzał oddać miejsca na szczycie łańcucha pokarmowego. Czułem w sobie niesamowitą energię, która aż prosiła, aby ją spożytkować. Dobiegłem do lin i chwyciłem za nie, tupiąc o matę i krzycząc, aby rywale podnieśli się, bo chcę walczyć. Chcę dać upust moje furii i wziąć odwet za początek walki. To sprawia, że postanawiam zaatakować Wierzbę. Kiedy tauntowałem, on, jako mniej zmęczony, podniósł się na równe nogi. Bez wahania ruszyłem w jego kierunku, aby sprowadzić go do parteru elektryzującym Lariat'em, po którym ten dosłownie wywinął salto w tył i upadł na twarzy. Widząc swe dzieło zniszczenia i przygotowanie ofiar do posiłku, byłem bardzo zadowolony, już wiedziałem, co będzie dalej.

Krew w moich żyłach dosłownie buzowała, każde uderzenie mego wielkiego serca pompowało ogromne ilości natlenowanej krwi, która dobrze odżywiała wszystkie mięśnie mojego ciała. To właśnie dzięki nim miałem w sobie tyle wigoru i woli walki, którą przekładałem na potężne ciosy pozwalające mi osiągnąć dominację w dżungli. Patrząc na leżące ofiary z apetytem oblizałem się, aby szybko wrócić do ataku. Moim aktualnym celem stał się Willow, chcąc się na nim zemścić za początkowe zaatakowanie mojej osoby. Podniosłem go i dosłownie z miejsca wyniosłem chwiejącego się na nogach Jeff'a pod Sidewalk Slam. Kiedy trzymałem go już w rękach zawarczałem agresywnie, aby dać mu do zrozumienia, że gniew bestii jest zabójczy i teraz doświadczy na własnej skórze ataku szczytowego drapieżnika. Wykonałem mój atak z zimną krwią, niczym rozwścieczony niedźwiedź broniący swego posiłku. Z aroganckim uśmieszkiem obejrzałem mojego dzieło zniszczenia, kiedy to przebieraniec leżał bezwładnie na macie, zbierając siły, żeby się podnieść i trzymał się za swoje obolałe już plecy. Wiedziałem, że mądrze byłoby postąpić zmieniając zdobycz i skupić się na równomiernym osłabieniu obu przeciwników. Dlatego ,wśród owacji fanów i okrzyków "Go Batista! Go!", podszedłem do Lunatyka i pogardliwie złapałem za jego głowę, podnosząc go, kiedy łapczywie próbował złapać tlen do płuc i wyrównać oddech. Powietrze było dla niego bardzo cenne, dlatego nie mogłem pozwolić mu odpoczywać i nabierać go sporo. W tym celu złapałem jego rękę z niedźwiedzią siłą i wysłałem go w krótką podróż do narożnika, wykonując akcję zwaną Irish Whip. Szarżowałem na niego niczym rozwścieczony nosorożec, patrząc z zażenowaniem na "truchło" mojej ofiary "rozlanej" w narożniku. Z impetem wpadłem w niego swoją ręką, dodatkowo wyskakując tuż przed uderzeniem, aby nadać memu zabójczemu ukąszeniu dodatkowy impet. Corner Clothesline sprawił, że spłynął po narożniku i legł pod nim, niczym zdobycz myśliwego pod kominkiem, tak i ja traktowałem go jako trofeum, po którym mógłbym przejść wdeptując go a matę. To jeszcze nie był koniec mojej furii. Rządza krwi objawiła się po raz kolejny, gdy usłyszałem na sali "Animal, eat the world!". Poczułem w sobie dodatkową adrenalinę, która pchnęła mnie wprost pod ciało Nero. Nie mogłem się oprzeć, aby ponownie nie pomóc wstać adwersarzowi, po czym gestem dłoni zachęciłem WWE Univers do jeszcze większej fali oklasków, która spływała w moją stronę. Ku ich uciesze oplotłem go swymi rękami, niczym niedźwiedź, demonstrując przy tym swoją niebywałą przewagę siły fizycznej i wzrostu. Oponent był bezradny, a ja z pełnią wściekłości wepchnąłem go w przeciwległy narożnik, do miejsca tortur Luke'a, wykonując Turnbuckle Smash. Nie odpuściłem i nie pozwolił ujrzeć wierzbie światła docierającego do klatki, w której się znalazł. Śmiertelna pułapka pochłonęła go w całości i nawet charyzmatyczna enigma nie mogła mu pomóc. Wykonałem na nim całą serię drapieżnych Shoulder Thurst'ów, wspomagając się linami i wyrzucając nogę za siebie, aby zyskać dodatkową moc przy wbijaniu mego barku w jego brzuch. Kiedy już odpuściłem, zarówno Hardy, jak i Harper leżeli pod narożnikami wyczerpani, a ja wybiegłem na środek ringu, gdzie napiąłem mięśnie, co uaktywniło zachwyt kibiców na trybunach.[/i]

"Luke, Luke! Pamiętasz ten moment! Obudź się! Pomóż Willow'owi, musisz z nim nawiązać więź, która będzie wstanie powstrzymać króla dżungli!"- pamiętający wszystko Harper skinął głową na znak iż rozumie polecenie Aiona, wytrzeszczone straszne oczy Harper'a próbowały dostać się do Jeffreya, niestety nie udanie ponieważ Batista ciągle atakował a Willow był zamroczony i bezradny! Lunatyk podniósł się opierając o narożnik, podstępnie wyłożył się na nim i chwiał się na nogach tylko po to aby zmylić rywala. Niedźwiedź rozpędził się w stronę świra próbując wbić go barkiem w narożnik. W ostatniej chwili psychopata zszedł z linii strzału! Wielkolud wylądował w narożniku, trafiając ramieniem prosto w metalowy słupek. Wariat wiedział, że nie ma co sam kontynuować pojedynku. Chciał aby sen się spełnił i musiał to zrobić! Podszedł szybko do wierzby podnosząc ją i ustawiając w pionie. Poklepał ją po twarzy aby ją pobudzić mówiąc "Musisz uwierzyć w moje sny! Jeżeli tego nie zrobić, zginiemy w dżungli pożarci przez niedźwiedzia! Musimy sobie pomagać!". W tym momencie król dżungli był już na nogach i biegł w kierunku narożnika w którym znajdowali się Willow oraz Harper. Jednak ich szybka reakcja pozwoliła na pokonanie wielkoluda, obaj trafili w jego szyję potężnym SuperKick'iem. Podwójne uderzenie z podwójną siłą, dało radę aby uśpić niedźwiedzia.

Atak Luke dał szansę Wierzbie na podniesienie i obmyślenia, co zrobić następnie. Pomóc Lunatykowi w napaści na zwierzę albo po prostu ruszyć na Harpera. Willow wybrał opcje bardziej łatwiejszą oraz pewniejszą, ponieważ dwóch na jedno jest chyba lepsze. Bezzwłocznie Jeffrey ruszył na Batistę i kiedy po otrzymaniu Super Kick'a upadł na matę, Jeff zwinnie wspiął się na najwyższą część corner'a. Nie czekając na nic, ponieważ wyznawca Boga Czasu mógł zmienić decyzje, co do współpracy, ujrzeliśmy przepiękny Diving Leg Drop. Po akcji wysokiego ryzyka, nadeszła pora na następną, która nazwa brzmiała Somersault Leg Drop. Po popisaniu się moves'ami ze strony Nero, on spojrzał na zawodnika w podkoszulku i przyglądał się jego ruchom. Mógł zostać przez niego zaatakowany ze zaskoczenia, a nie chciał, żeby ten moment nastał, dlatego powoli i z rozwagą cofnął się do narożnika. Ciało Dave leżało na przeciwko niego, jednak jego źrenice nadal były skupione na rywalu.

Pomoc strażnikowi lasu było dobrym pomysłem, Harper wykazał się dobrą grą strategiczną. Wiadomo było od początku, że obydwaj nie mają szans w walce 1vs.1 z Batistą. Lecz teraz przyszedł ten czas kiedy to król dżungli leży a w ringu nic się nie dzieje. Stojący w ringu Lunatyk zadawał sobie kilka pytań, zaatakować Willow'a? Czy może zacząć obijać zwierzaka aby ten nie mógł wstać? Czy może po prostu nadal brnąć wraz z Jeffreyem do pokonania Animal'a aby potem zając się sobą? Była to trudna sytuacja i trudna odpowiedź. Obydwaj patrzeli na siebie swoimi piekielnie strasznymi oczyma. "Wejdź w głąb swojego umysłu, przejrzyj sen i będziesz znał odpowiedź.. Pamiętaj sen nigdy Cię nie zgubi!". Kolejna dobra rada ze strony boga czasu- Aiona. Harper wykonał polecenia swojego Pana, po czym wiedział co ma zrobić.

Po przeczytaniu stwierdzam, że inicjatywa po stronie LUi'ego, po prostu jego post był o wiele lepszy. Grand twój post nie był zły, jednak tym razem nie postarałeś się. W twoim poście dostrzegłem kilka powtórzeń, błędów nie dostrzegłem. W poście LUqi'ego, także nie dostrzegłem błędów, a także powtórzeń, jednak jego post o wiele lepiej mi się czytało. Gimmick był na wyrównanym poziomie, jednak reszta przeważyła stronę Willowa. 

Dalej