Jestem (wybaczcie, brak jeszcze wejścia)

Wbijam

Złość oraz zażenowanie to emocje, które można było dostrzec na mojej przepięknej twarzy. To, co działo się w tej chwili przekraczało wszelkie granice. Co ten staruch sobie w ogóle wyobrażał? Jest ze mną w drużynie, w drużynie z najlepszym zawodnikiem tego biznesu, dlatego powinien prezentować, chociaż odrobinę dobrego poziomu. Ja, najcudowniejszy i najpiękniejszy człowiek świata nie współpracuje z byle kim. W dodatku z tak brzydkim i obleśnym Kanadyjczykiem. Nie mogłem jednak dłużej rozmyślać, ponieważ chciałem wygrać tę batalię. Było to jednak kwestią czasu, gdyż zawszę dostaje to, czego chcę. Pragnąłem wreszcie zakończyć tę żenującą dla moich przeciwników farsę. Nie czekając ani chwili, po dotknięciu przez Rooda mojej gładkiej dłoni z gracją wskoczyłem do kwadratowego pierścienia. Nie minął moment, a zapał Stylesa zgasł tak szybko, jak zapłonął. Konkurent z długimi, tłustymi włosami bowiem runął na mate niczym kłoda. Mocny Dropkick był początkiem dominacje mej doskonałej persony. Podszedłem do narożnika adwersarzy, a następnie wspiąłem się na niego. Zacząłem rozglądać się po arenie, jednocześnie poprawiając swoje długie blond włosy. Uczynki te sprawiły, że cała hala wybuchła ogromnym buczeniem. Nie przejmowałem się jednak opinią innych bezwartościowych ludzi.
-Gdybym był taki brzydki jak wy nawet nie pokazałabym się na ulicy! - wykrzyczałem i z szyderczym uśmieszkiem spojrzałem w stronę rywala, który powoli zaczął się podnosić. Szkoda jedynie wysiłku tego brzydala, przecież nawet w małym stopniu nie może równać się z taką doskonałością, jaką jestem Ja! Chwila dekoncentracji sprawiła, iż przeciwnik zaczął się podnosić. Pełen sił ruszyłem za nim, oblech znajdował się na nogach. Był jednak na nich przez chwilę, ponieważ zaaplikowałem w jego paskudną facjatę potężne kolano (Busaiku Knee Kick). Oślepiłem Stylesa moim blaskiem, aby momentalnie przejść do pinu. 1...2..! AJ poderwał swoje barki, ja zaś uderzyłem w matę i ze złością spojrzałem na arbitra. Ten brudas jedynie pokiwał głową, nie chciałem jednak wchodzić z nim w sprzeczkę.
-Nie jesteście godzien walki ze mną, po prostu brzydzę się wami! - dodałem. Fani jak zwykle wybuchli ogromnym buczeniem, zazdrość zżerała ich od środka. Każdy z nich bowiem chciałby być tak doskonały jak Ja. Stanęliśmy twarzą w twarz. Przeczesałem swoje włosy do tyłu i z cynicznym uśmiechem spojrzałem prosto w oczy AJ Stylesa, dostrzegłem w nich strach. Nie dziwiłem mu się jednak, gdyż każdy, kto stanie naprzeciw mnie ma pełno w gaciach! Pan "fenomenalny" zacisnął zęby okazując tym samym zdenerwowanie. Wystawiłem do niego dłoń i zapraszającym gestem poprosiłem, aby tutaj przyszedł. Nie chciałem dłużej kontynuować tej walki, chciałem ją już zakończyć. Rywal niczym gepard chcący dorwać swoją ofiarę ruszył na mnie. Rozpędzony przeciwnik jedynie przebiegł obok mnie, gdyż w odpowiednim momencie odsunąłem się. Kiedy wyhamował, odwrócił się w mym kierunku. Amerykanin znajdował się jednak w potrzasku. Szybko wyskoczyłem ku górze, tylko po to, aby wymierzyć w jego mordę potężne kopnięcie (Dropkick). Przeciwnik runął na matę, lecz nie spocząłem na laurach. Zauważyłem bowiem, że jego partner znajdował się już obok link. Postanowiłem wykorzystać tę sytuację, ruszyłem w jego kierunku, wymierzając w jego głowę Knee Lift. Punk wyleciał poza obwód ringu, ja zaś podbiegłem do Bobbyego i z niechęcią dotknąłem jego ręki. Publiczność mocno wpatrywała się w moje cudowne odbicie, a ja z gracją opuściłem ring. Byłem zażenowany tą sytuację, więc głośno wykrzyczałem w ich kierunku:
-Czy kiedykolwiek widzieliście coś tak pięknego? Spójrzcie na mnie! Jestem po prostu doskonały!

540/550

Ostatnio edytowany przez Barni (2018-05-26 23:23:38)

Nadeszła długo oczekiwana noc. Choć, przede mną rozpościerała się pełna niewyobrażalnie ciężkich wyzwań droga, to czułem się dziś wspaniale. To w tamtej chwili miałem postawić swój pierwszy i zarazem najważniejszy krok. Krok* który miał nadać rozpędu mej samotnej wędrówce na sam szczyt. Ten pojedynek był dla mnie dosłownie arcyważny, jednak ku mojej wściekłości nie do końca zdawał sobie z tego sprawę zarząd, który przydzielił mnie do walki Tag Teamowej... Czułem jak ciasno przepływająca przez me żyły krew zaczyna wręcz wrzeć - dochodziłem do stanu istnej furii! Bitwa z której MUSIAŁEM wrócić z tarczą, abym mógł przypisać sobie swoją pierwszą wiktorię, a jedyne co mogłem w tamtym momencie zrobić to bezradnie przyglądać się zza lin poczynaniom CM Punka. Byłem samotnym wilkiem, kreowanym od początku, aby siać postrach i dominować w ringu, nie mogłem stać bezczynnie! Te wszystkie myśli, kumulowały się w mym umyśle wywołując skrajne obrazy, niczym jak w kalejdoskopie. Świadomość bycia od kogoś uzależnionym, zamiast odebrać mi wszelką nadzieję, wywoływała u mnie wybuchową mieszankę, która wydawała rozsadzać mnie od środka. Jedynym środkiem zapobiegającym przedwczesnemu natarciu było złapanie się lin, wyjąc do WWE Universe jak wilk do księżyca. Moje myśli zostały opętane przez wizję wściekłego ataku na wszystko jedno którego z tej dwójki antagonistę.

W końcu! - wykrzyknąłem na całą arenę, gdy na skutek zderzenia się Double Clotheslinem ze swym rywalem, Punk został zmuszony do zmiany. Poczułem przyjemny powiew wolności. W mgnieniu oka zacząłem szarżę w kierunku stojącego naprzeciw mnie Tylera, jakbym zaraz miał zamiar przegryźć mu tętnice. Zetknęliśmy się w pobliżu środka ringu, gdzie od razu wymierzyłem solidny punch, który jednak nie wywarł na przeciwniku żadnego wrażenia. Widząc to czym prędzej, wykorzystując swoją siłową przewagę popchnąłem go na naprzeciwległe liny, aby przypadkiem nie nadziać się na żadną nieprzyjemną akcję. Gdy Tyler po odbiciu się od sprężystych sznurów znalazł się znów w niewielkiej odległości ode mnie, przygotowałem się do akcji, po czym Clothesline stał się faktem. Breeze był jednak ciągle wystarczająco świeży, przez co błyskawicznie odbił się od maty i wrócił na nogi. Został jednak jeszcze szybciej z nich ścięty, ponieważ prędko rozwiałem jego nadzieje Dropkickiem, który pozwolił mi zyskać kilka cennych sekund. Z uśmiechem na twarzy zacząłem wymierzać serię stompów, którą publika przypieczętowała donośnym buczeniem. Zdawałem sobie sprawę z tego, że nie darzyła ona jakąś specjalną sympatią mojego nemezis ani tym bardziej mnie, ale tego typu zagrywki nie podobały się nikomu...no może z wyjątkiem mnie, ponieważ na mojej twarzy pojawił się jeszcze bardziej widoczny uśmiech. Uwielbiałem gdy mój przeciwnik cierpi! Dlatego, też oczywistym było, że zakończę to żałosne zadeptywanie Tylera, aby móc go podnieść na równe nogi w celu wymierzenia kolejnego ciosu. Nie minęła chwila a oczom widzów ukazało się DDT! To był bardzo dobry wstęp do dalszej gry - pomyślałem, po czym podniosłem ponownie rywala na równe nogi. Nie potrzebowałem niczyjej pomocy, aby doprowadzić to co zaczęte do końca, dlatego zmiana z Punkiem nawet nie przychodziła mi do głowy. Miałem tutaj coś do udowodnienia, chciałem pokazać wszystkim, że tego samotnego wilka stać, aby w pojedynkę przeszedł drogę do wygranej i może nawet wzniesienia któregoś z mistrzostw! Nie chcąc tracić więcej czasu wystartowałem niczym sprinter w swym najważniejszym biegu w życiu do jednych z bocznych lin, aby nabrać takiego rozpędu, że wykonany po chwili ponowny Dropkick, przygwoździł mego rywala do maty "na wieki". To było całkiem udane powitanie z federacją...

1 Para (PUNK VS ROODE) - No tutaj Bobby nie raczył nas postem, więc automatycznie punkt wędruje na konto Cm Punka. Nie mniej jednak przeczytałem twój post, bowiem byłem ciekaw twojej kreacji wspomnianego wyżej jegomościa. Zastanawiałem się czy to będzie BITW czy SES. Na początek kariery wybrałeś ten drugi gimmick, który ewidentnie ci leży. Cały czas podkreślanie twojej czystości, przez co rywal popadający w nałóg alkoholowy jest skazany na przegraną. Sam post dobrze zbudowany, płynny i zawierające wszystkie niezbędne elementy. Super!

2 Para (Aj VS Tyler) - Brawo za to, że raczyliście napisać KŁ, po których to widać że się po prostu przyłożyliście. Ciężko tutaj wybrać zwycięzcę. Widziałem, że Rafi dał wam remis, jednakże ja byłbym skory do dania punkty Barniemu! Dlaczego? Otóż to, jak pisze po powrocie napawa optymizmem. Wybrał niszową postać, która jakby nie patrzeć nie jest łatwa do przedstawienia. Moim zdaniem w takie kreacje łatwo przesadzić, przez co post może być o wiele cięższy do odebrania i oceniania. Tutaj wszystko zawiera to, co powinno być. Stif nie zrażaj się, ponieważ naprawdę dałeś mega post. Trzymasz formę, nie schodzisz poniżej swoich standardów i nadal widzę cię z pasem mistrzowskim, ponieważ cholernie rzetelnie piszesz.

I wracamy na Raw po przerwie. Przed reklamami widzieliśmy jak CM Punk oraz Bobby Roode zderzyli się podwójnym Clothesline'm! Tyler Breeze oraz AJ Styles dosłownie wyrywali się zza linek ringowych stojąc na apronie, dając sygnał swoim partnerom, że są gotowi do zmiany! Chwilę później widzimy podwójne klepnięcie rąk oznaczające zmianę! Styles i Breeze szybko wchodzą do ringu i biegną wprost na siebie. "Phenomenal One" próbuje ruszyć na Tylera z Lariatem, lecz Breeze zdołał się prześlizgnąć pod jego ręką. Następnie Tyler odbił się od lin i wykonał na Stylesie Dropkick! AJ jednak szybko wstał i chciał się odegrać na rywalu i ponownie ruszył w jego stronę. "The Sultan of Selfies" będąc gotów na ruch przeciwnika niezwłocznie sprowadził go po raz kolejny do parteru przy pomocy Hip Tossu. Następnie zaczął okopywać leżącego oponenta serią stompów po kończynach i korpusie. Będąc na fali zabawił się nawet z publiką, pokazując im jaki jest piękny i cudowny. Oczywiście spotkało się to z niezadowoleniem. W dalszym ciągu Breeze dominował nad Stylesem. Pomógł mu wstać i wysłał zwinnym Irish Whip'em do swojego narożnika. Odsunął się na kilka kroków i z rozbiegu zaaplikował potężny Running Corner Clothesline! AJ aż upadł na matę, nadal będąc wciśniętym w narożnik, opierał ręce o ostatnią linę i mimo wszystko próbował wstać. Tyler kontynuował dzieło zniszczenia, depcząc klatkę piersiową rywala i przygniatając jego głowę kolanem do narożnika. Potem znów pomógł mu wstać. Jednak wtedy zauważył, że Bobby Roode domagał się zmiany. Tyler będąc na fali, ale już też będąc nieco zmęczony, przystał na to. Zbił piątkę z Roode'm i nadal pozostawał w ringu. Chwycił Stylesa, a sędzia zaczął odliczanie, gdyż był tym "nielegalnym" w ringu. Ciągle trzymając oponenta, wspiął się na narożnik i wykonał na AJ'u bardzo silne Tornado DDT! Następnie szybko wyrolował się z kwadratowego pierścienia. Z kolei Bobby szybko dopadł do leżącego Stylesa i również kontynuował znęcanie się nad nim. Deptał mocno na klatkę piersiową "Phenomenal One'a", po mimo, że widział, iż brakuje mu już tchu. Z przeciwległego narożnika niecierpliwił się zaś CM Punk, który starał się zmotywować kolegę do działania. Roode podniósł więc swojego ringowego rywala i wysłał go Irish Whip'em na liny. Oczekiwał chwilę, aż wróci, by wykonać na nim Back Body Drop, lecz niespodziewanie AJ kopnął Kanadyjczyka w splot słoneczny i wykonał szybkie DDT! Wtedy Punk zaczął uderzać ręką w narożnik dając znak zmęczonemu partnerowi, że może się z nim zmienić. AJ chciał się jeszcze przedtem pokazać z dobrej strony w ringu. Wykorzystał moment, gdy rywal leżał, żeby chwilę odsapnąć. Głębokimi wdechami chciał dotlenić swoje osłabione ciało i w tym samym czasie oczekiwał, aż Bobby się podniesie. Gdy Kanadyjczyk zdołał już wstać na własne nogi, Styles zaczął znów osłabiać go serią punchów, low kicków i elbow strike'ów. Złapał go w guillotine clutch i tak zaciągnął do narożnika. W dalszym ciągu obijał Roode'a różnymi punchami na korpus oraz shoulder thrust'ami. AJ odsunął się na dwa kroki i z małego rozbiegu dobił Bobby'ego efektownym Step Up Enzuigiri! Publika, mimo, że nie przepadała za nim, z całą pewnością była pod wrażeniem jego umiejętności ringowych. Sam "Phenomenal One" dotknął ręki CM Punka, lecz pozostał jeszcze w ringu. Razem z chicagowskim zapaśnikiem wysłali go w stronę linek ringowych. Gdy "Glorious" wrócił, wykonali na nim double gut kick, a następnie Double Vertical Suplex! Ta walka pod względem ringowym naprawdę mogła się podobać! AJ Styles wyślizgnął się z ringu, a "The Straight Edge Savior" wiedział, że nadszedł kluczowy dla niego czas w walce! Punk podjął próbę zapięcia na Bobby'm Anaconda Vise! Niestety Kanadyjczyk zdołał położyć nogę na dolnej lince ringowej i sędzia był zmuszony interweniować. CM Punk zaczął kłócić się z sędzią, argumentując, że nie widział, aby Roode dotknął w jakikolwiek sposób gumowych lin ringowych, więc nie rozumiał dlaczego arbiter nakazał mu przerwać dźwignię. W międzyczasie Kanadyjczyk zdołał z trudem wstać i ostatkiem sił ruszył w stronę rywala z zamiarem wykonania Shoulder Blocku. Na nieszczęście dla niego chicagowski zapaśnik widział co się dzieje i w kluczowym momencie Punk złapał przeciwnika i wykonał na nim Belly-to-Belly Suplex! Po wykonaniu swojej akcji sygnaturowej "The Straight Edge Savior" chciał zakończyć pojedynek! Czekał z niecierpliwością, aż Bobby się podniesie. Gdy tak się stało, podniósł go na swoje barki i wykonał swą słynną akcję kończącą Go to sleep! Nie uszło to uwadze partnerowi Roode'a, Tylerowi Breeze, który wbiegł w obręb kwadratowego pierścienia z zamiarem uniemożliwienia Punkowi przypięcia. Na to zareagował również AJ Styles, który również wbiegł do ringu i pierwszy dopadł Breeze'a, zanim ten zdołał zaingerować w pojedynek! Zobaczyliśmy szybkie kopnięcie, a następnie Tyler zainkasował Styles Clash! AJ szybko wyturlał się z ringu, a Punk wiedząc, że sytuacja jest już bezpieczna i opanowana przypiął rywala. 1... 2... 3...! Walka skończona! Usłyszeliśmy gong, a zapaśnik z Chicago rozradowany, choć nieco zmęczony, wbiegł na narożnik świętować zwycięstwo. Zza ringu brawo mu bił sam AJ Styles okazując szacunek i dziękując za dobrą współpracę w tym pojedynku. Oprócz tego na macie leżał Bobby Roode, który ewidentnie zwijał się z bólu. Publika dostrzegła również idącego wolnym tempem w stronę backstage'u Tylera Breeza, który nieco obolały wykrzykiwał coś jeszcze w stronę leżącego Kanadyjczyka, obwiniając go o porażkę w tym starciu. Następnie ujrzeliśmy przerwę na reklamy.