Ja w sumie też jestem. Lau przy ringu.

Wbiłem

Reach For The Sky Boy!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jestem!

Numerki wasze nadane są zgodnie z waszymi wejściami na ring, a losowanie zrobiłem na tej stronie z losowaniem, żeby było sprawiedliwie. I po pierwsze kuźwa, to każdy ma mieć w podpisie odnośnik do KP, bo musiałem szukać wasze karty...
1 - Mr. Splendor
2 - Anderson
3 - Jonathan Rose
4 - Johny Blake
5 - Noam Dar
6 - Jay Briscoe
7 - Danny
8 - Sami Zayn
9 - Neville

3 vs. 6 - Kto Ładniej na 250 słów

1 vs. 9 - Kto Ładniej na 250 słów

2 vs. 4 - Kto Ładniej na 250 słów

5 vs. 7 vs. 8 - Kto Ładniej na 250 słów

Powodzenia.

Johny Blake vs Anderson

Jak widać moim rywalem jest Anderson. Jest to znakomity zawodnik, jednak nie tak dobry jak wielki ja. Nie wiem jak określić co się z tobą stanie po walce, ale wiem, że nie wyjdziesz z niej cały. Jestem najlepszy z całego NxT. Nikt mnie nie pokona. Zamierzam czysto cię pokonać i nikt mi w tym nie przeszkodzi. Kiedy moi rodzice przepijali całe pieniądze ja trenowałem i dzięki temu jestem tu. Zamierzam cię pokonać i być na szczycie! Gdy skończyłem mówić spojrzałem krzywym wzrokiem na mojego opponenta i dałem mu znać, że przegra. Podszedłem do niego i zacząłem się z nim siłować. Byłem silniejszy i włożyłem głowę Anderson'a pod pachę i zacząłem go walić po głowie. Wyciągnąłem ją i wykonałem Snap Suplex. Narazie dobrze mi szło, jednak początek zawsze się może zmienić. Podniosłem przeciwnika i zacząłem biegać po ringu. Gdy Anderson się ockną wybiegłem z ringu, a on za mną. Poza ringiem skoczyłem i wykonałem Dropkick. Wróciłem do ringu trzymając za kark przeciwnika i podniosłem rękę w geście chwały i mądrości. Gdy Anderson się wrócił do świata żywych zacząłem mocno go walić w klatkę piersiową. Zamroczony przeciwnik wpadł na mnie a ja go popchnąłem do narożnika. Zacząłem go z kolana walić w brzuch. Anderson leżał w narożniku, a ja nie mogłem się opanować i wybiegłem z ringu, żeby poprzybijać piątki kibicom, którzy wiernie mi kibicowali. Wróciłem do ringu, a tam mój przeciwnik już był na nogach i chciał mnie walnąć, ale ja uniknąłem jego ciosu i wywaliłem go z ringu.

248/250

Było nas wielu - każdy z jednakową szansą, każdy z identyczną wolą zwycięstwa. To był początek - początek drogi na szczyt, ku chwale i sławie. Dobrze znałem tę drogę, nie raz i nie dwa musiałem ją przemierzyć, a i to nie zawsze gwarantowało victorię. Nie znałem żadnego z nich, nie miałem pojęcia na co ich stać - postanowiłem nie ryzykować i wykorzystać taktykę, którą niegdyś przekazał mi mistrz: "Nie bój się przyjąć ciosów, nie bój się badać siły rywala. Gdy poznasz już jego możliwości obróć tę siłę przeciw niemu." Tak brzmiały jego słowa. Odwróciłem lekko głowę, aby spojrzeć na stojącego obok ringu nauczyciela. Jego pokerowa twarz nie zdradzała cienia zadowolenia, czy niepokoju - była jak skała.

Nagły gong wyrwał mnie jednak z chwilowej stagnacji. Czułem to dziwne uczucie w brzuchu, było to choć pomiędzy chęcią zwymiotowania, a podcienieniem - mimo, iż byłem już ograny w tym sporcie, to jednak zawsze czułem to przy ważnych walkach. Moje oczy rozbiegły się w poszukiwaniu rywala - mam, znalazłem! Z wyglądy nie był jakiś szczególny - chudy, umięśniony chłopak. Sądziłem, że poradzę sobie z nim dość szybko. Nie bałem się go.
Ruszyłem ku niemu szybkim krokiem - miałem cel i musiałem wykonać go jak najszybciej, a on stał mi na drodze. Gdy miałem już brać się za niego, on zdawał się przewidzieć mój ruch - odwrócił się w moją stronę przechodząc automatycznie do defensywy. "Dobrze, niech i tak będzie" - pomyślałem wchodząc z nim w klincz. Nie miałem zamiaru się z mim siłować, a solidny cios z kolana w brzuch rozwiązał problem zwarcia. Dalej było już tylko lepiej - łapiąc chwilowo zamroczonego przeciwnika wykonałem Swinging Neckbreaker, po którym od razu poderwałem się do stójki.

250/250
30/30
280