Gdy wspiąłem się na szczyt kwadratowego pierścienia byłem pełen nadziei jak i pragnienia zwycięstwa, które wraz z mym wybiciem się w powietrze zamieniły w próżną pewność siebie. Wyskakując mocno w górę nie dostrzegłem szyderczego uśmieszku Christiana czy też jakiegokolwiek innego ruchu. Gdy uświadomiłem sobie zrodzone niebezpieczeństwo było już za późno, me podbrzusze spotkało się w druzgoczącym "starciu" z kolanami przeciwnika. Siła z jaką wpadłem w ów kończyny była tak ogromna, wybiła mnie w górę prawie tak wysoko co wzlot z naroża po czym zarzuciła na przeciwną stronę ringu. Byłem pewien że to już koniec, czekałem tylko aż mój oponent postawi kropkę nad "i" kończąc me męki. Jednak ku mojemu zdziwieniu przez dłuższą chwilę byłem nie atakowany. Sam ten fakt mocno mnie zdziwił, toteż postanowiłem obadać sytuację w ringu. Jakaż spotkała mnie niespodzianka gdy okazało się że Christian nawet nie zdążył się podnieść z maty. Nadal leżał blisko narożnika i zapewne zbierał siły na dalszy ciąg potyczki. Po całej hali niosły się odgłosy ciężkich oddechów które były skutkiem naszego zmęczenia. Muszę... Muszę zaatakować pierwszy... Podparłem się więc mocno na lewym ramieniu o tą samą kończynę, po czym wydając z siebie całą energię powstałem na nogi. Wrzawa na hali zaczęła sięgać zenitu, gdyż każdy zgromadzony przeczuwał co się zaraz stanie... Mój rywal nieudolnie próbował stanąć na nogi i był coraz bliżej swego celu. Patrzyłem na niego i wyczekiwałem momentu gdy ten z błogą nieświadomością odwróci się w moją stronę a wtedy będę mógł ruszyć. Gdy po chwili Kapitan Charyzma stanął na nogach i zwrócił się twarzą w moim kierunku, moje pragnienia zrealizowały się. Zerwałem się z miejsca niczym gepard pędzący za zwierzyną aby finalnie poczęstować rywala soczystym Clothesline'm. Jedna akcja nie rozwiąże jednak całej sprawy, musiałem zdecydować się na coś więcej. Oceniłem stan rzeczy i śmiało mogłem powiedzieć na właśnie nadszedł czas. Czas odkupienia... Byłem w dogodnej sytuacji aby zaaplikować na oponencie jedną w moich ulubionych akcji. Akcji za które publiczność wprost mnie uwielbia. Chcąc ją jak najszybciej wprowadzić w czyn, powolnym krokiem przeszedłem między linami i już znalazłem się na apronie. Czym prędzej podszedłem do narożnika i postawiłem jedną nogę na dolnej linie a drugą na środkowej. Odgarnąłem włosy które spadały mi na oczy aby już po chwili znaleźć się ponownie na szczycie kwadratowego pierścienia. Nadal pamiętałem co stało się przed chwilą, lecz teraz byłem pewny. Pewny że Christian nie zdobędzie się na jakąś chytrą sztuczkę. Przekonany faktem że nic już nie może mi przeszkodzić wybiłem się w powietrze aby wszystko sfinalizować mocnym wepchnięciem się w tors przeciwnika. Swanton Bomb właśnie ujrzał światło dzienne. Publika poderwała się z miejsc widząc taki przebieg sytuacji, a ja mogłem być dumny w kolejnego udanego ruchu. Pełen nadziei że właśnie w taki sposób uda mi się zakończyć to starcie tytanów, ułożyłem się na ciele rywala i czekałem na pozytywny werdykt.

1...

2...

Trz... KICK-OUT!

Niemożliwe! Christian odbił po mojej wspaniałej akcji lotniczej! Zacząłem zachodzić w głowę czym by go tu jeszcze uraczyć, lecz te zajście spowodowało że w mojej głowie zapanowała pustka. Dopiero po kilkudziesięciu sekundach trzeźwość umysłu wróciła na swoje miejsce. Począłem intensywnie myśleć w poszukiwaniu działania które skutecznie zakończy ten jakże zacięty pojedynek. Nie minęło więcej niż minuta, a w mojej głowie miałem już ułożony plan. Plan który efektywnie zakończy marzenia Christiana o zwycięstwie. Aby go jednak zrealizować musieliśmy obaj się znaleźć w pionie. Zacząłem powoli wstawać na nogi, a gdy tylko udało mi się to uczynić, złapałem rywala za jego czuprynę i pociągnąłem w górę co przyczyniło się do powstania przeciwnika do pionu. Nareszcie... Nareszcie mogę sfinalizować moją koncepcję i zakończyć tą wyczerpującą walkę. Wykonałem dwa kroki w bok aby nasze persony znalazły się w centrum ringu. Czułem w żyłach narastającą ekscytację, bowiem byłem pewien że finisz jest o krok. Aby jednak dopiąć swego musiałem go wykonać. Przełożyłem rękę przez nogi Christiana i wyniosłem w górę. Pozostał już tylko upadek i zaaplikowanie Micichoku Driver. Zaciągnąłem nogę rywala i czekałem na trzecie klepnięcie a matę...

__________________________

652 słowa, przypominam jednak że Spajk w pewnym momencie przekroczył limit o 24 słowa więc myślę że te dwa wyrazy zostaną mi wybaczone...

Napisaliście dwa znakomite posty, może nie na miano Main Eventu, ale mejbi na Upper Cardu. Decyzja była naprawdę trudna, bo posty na identycznym poziomie, lecz po dłuższych przemyśleniach post jednego z was bardziej mnie przekonał.

OH MY ! CO ZA AKCJA ?!

1...

2...

3...

WYGRYWA Christian i TO ON BĘDZIE W FINALE KING OF THE RING