Podniosłem a Justin nadal leżał na macie, to była dla mnie dobra okazja na wykonanie jednej z moich ulubionych akcji, w tym celu wspiąłem sie na sam szczyt narożnika i oczekiwałem aż Justin wstał. Po chwili mój plan zaczął się wypełniać - rywal był już na nogach i wtedy ja wykonałem Missile Dropkick. Z hukiem obaj padliśmy na mate lecz to mój rywal otrzymał poteżne uderzenie dlatego podniosłem się szybciej i mogłem wykonać kolejną akcje tym razem po podniesieniu rywala Irish Whipem rozpędziłem go o liny po czym wykonałem Swinging Neckbreaker po czym poczułem że czas zrobić krok naprzód zamiast stać w miejscu dlatego też złapałem Justin po wcześniejszym podniesieniu go i wykonałem Falling Inverted DDT

Czuję że nadszedł ten moment, moment kulminacyjny tej walki. Czas zakończyć to starcie i pokazac kto zasługuje na finał turnieju. Wykorzystuję okazję, Justin leży a ja wchodzę na narożnik i dobijam go akcją Frog Splash. To już czas, ustawiam się w narożniku i wymowne ruchy moją reką sugerują że zaraz zdaży się coś wielkiego. Justin podnosi się z maty i otrzymuje Spear. Pinuję go na środku ringu, to powinien być koniec

Ponownie znalazłem się w sytuacji zagrożenia. Przeciwnik po raz kolejny mnie zaskoczył, a teraz przymiera się do zakończenia pojedynku. Kątem oka widzę jak stoi w narożniku i jak hiena czyha aż się podniosę. Jednak ja mam świadomosc co ma zamiar zrobi i mam to zamiar wykorzystac. Powoli podnoszę się i odwracam się w kierunku Christiana a w tym momencie Kapitan Charyzma rusza na mnie aby zaaplikowac na mnie swoją akcję koronną. Gdy jest wystarczająco blisko wykonuję błyskawiczny Drop Toe Hold co powoduje zderzenie się z matą jego twarzy. Uff... Było blisko ale i tym razem wyszedłem z opresji obronną ręką...

Ech! Rywalowi udało się skontrować moją akcje. Ze zdenerwowania, aż uderzyłem pięścią w matę! Wszystko zaczyna się od nowa. Muszę być zwarty i skoncentrowany, aby nie dać się zaskoczyć. Gabriel może pozornie nic nie znaczy w tej walce, ale zupełne lekceważenie rywala jest jak wiadomo pierwszym krokiem do porażki. Do tej pory nie zdawałem sobie sprawy jak wielkim zagrożeniem może być dla mnie Justin. Od ostatniego razu wiele się nauczył ale nadal brakuje do mnie sporo. Niestety teraz znajduje się w gorszej sytuacji, jestem odwrócony tyłem i nie wiem czy rywal nie planuję teraz jakiegoś ataku.Rozejrzałem się po ringu i oceniłem sytuację. Oponent nadal z trudem łapał oddech, a ja już niemal się podniosłem. Miałem dużo czasu, Justin ledwo zipiał po moich atakach. Ja też nie byłem w najlepszej kondycji, atakowanie zabrało mi trochę siły ale wystarczy mi żeby zakończyć tą walke. Pomogłem sobie w stawaniu linami ringowymi. Chwilę później już spokojnie stałem na swych nogach, jeszcze trzymając się lin. Gabriel zaś próbował nieudolnie zrobić to samo. Dało mi to dużo przestrzeni i mogłem działać swobodnie. Lecz nagle Justin wstał i rzucił się w moją stronę, czyżby to był podstęp? Nie miałem czasu się nad tym zastanawiać.Nie wiedziałem co zrobić, dlatego naturalnym odruchem było wycofanie się. Doszło do takiej sytuacji, że rywal zapędził mnie całkiem przypadkowo niemal pod liny! Nagle wpadłem na pewien bardzo wspaniały pomysł! Wiedziałem, że muszę zwyciężyć to starcie, a najlepsze będą niekonwencjonalne metody działania. Dlatego też gdy przeciwnik będzie biegł na mnie, mogę to wykorzystać. I tak się też stało! Justin biegł już na mnie, gdy ja zręcznie skontrowałem jego zapędy w Drop Toe Hold! Na mojej twarzy pojawił się jedynie cwaniacki uśmieszek, a Gabriel nie mógł uwierzyć w to co się stało. Miał szansę, by odwrócić losy tej walki, lecz znów nie udało mu się to. Nie udało mu się, gdyż jego zwinność była niczym w porównaniu z moim sprytem i doświadczeniem.

   Najlepszą obroną jest atak - myślałem patrząc na mojego przeciwnika powoli zbierającego się z maty. Fakt że byłem obijany przez większą część starcia mogło stanowić moją piętę achillesową, gdyż przez amatorskie błędy mogłem ponieść klęskę. Jednak mam w sobie to coś, co przez ludzi jest nazywane honorem. I ten fakt sprawia że potrafię się podnieść z desek nawet w najgorszym momencie. Mogą mi zabrać wszystko lecz nigdy nie będą wstanie odebrać mi woli walki. Mimo trudności, zawsze idę w przód, nie patrząc na przeszkody. Nigdy się nie poddaję i udowadniam to przy każdej nadarzającej się okazji. Ludzie mogą mnie lubić bądź też nienawidzić, lecz taki już jestem i nic na to nie poradzę...

   Emocje zabarwiły moje życie. Wszystko dzieje się tak szybko, jak rozpędzony pociąg. Walka nabrała wspaniałego tempa, każda sekunda przyprawia nas o coraz to głębsze zmęczenie. Ekscytacja sięga zenitu bo każdy wie że finisz zbliża się nieubłaganie... Stojąc przy linach i łapiąc oddech moje myśli koncentrowały się tylko na jednym - na zgrabnym przejęciu kontroli. Mój wzrok z białej maty przeniósł się na rywala który ślamazarnie podnosił swe wycieńczone ciało. Pot spływał z niego jak z wodospadu, mieszając się z krwią cieknącą znad brwi. Niektórzy mogliby uznać że w tym momencie to ja byłem w lepszej sytuacji. Ale ze mną nie było wcale lepiej. Cały czas odczuwałem skutki ataków Christiana. Ten zaś, był już na nogach i zdawało się że jest gotowy by kontynuować batalię. Za to ja cały czas kurczowo trzymałem się naroża bo czułem że jeśli nie będę miał podpórki to mogę zaliczyć glebę. Kapitan Charyzma widząc to że nie mam zamiaru się z nim konfrontować zaczął mnie prowokować lecz ja na te jego wyzwania byłem obojętny. Bardziej cenne było dla mnie własne dobro. Lecz w głębi umysłu miałem kilka pomysłów na zaskoczenie rywala. Cierpliwie czekałem aż ten zbliży się do mnie. Dopiero po kilkudziesięciu sekundach oponent zdecydował się na ruch. Ruszył na mnie z chęcią wbicia mnie w narożnik a mój chłodny umysł zadziałał. Błyskawicznie upadłem a wzorcowy Low Dropkick ujrzał światło dzienne. Mój czas właśnie nadszedł...

   Od razu po uzyskaniu inicjatywy z powrotem oparłem się o narożnik i łapałem oddech, zarazem czekając aż Christian się podniesie i będę mógł kontynuować natarcie. Minęło kilkadziesiąt sekund gdy zdecydowałem że jestem gotowy do dalszej potyczki. Zatem czas rywal zdążył się przeturlać na środek ringu i powoli stawał na nogi. Odkleiłem się od narożnika i już pomogłem przeciwnikowi w tych jego męczarniach. Postawiłem go do pionu, lecz tylko po to aby zaraz po tym ściąć go z nóg wspaniałym Jumping Back Kick'iem. Oponent ponownie wita się z matą a ja mam nad nim całkowitą kontrolę.Zdecydowałem się na ruch który poprzednio mi nie wyszedł. Aby go wykonać pośpiesznie wszedłem na narożnik i wyczekiwałem momentu w którym rywal się podniesie i będę mógł wprowadzić mój plan w życie. Gdy tak się stało wybiłem się od naroża i zaaplikowałem na Christianie Missile Dropkick.

   Już czas... Czas aby zadać ostateczny cios. Chcąc jak najszybciej wprowadzić mój plan w życie, podniosłem Christiana do pionu a zaraz po tym przeszedłem za jego plecy. Zarzuciłem jego ramię na moją szyję i wyniosłem aby wszystko zakończyć Spin Sit-Out Powerbomb'em. Publika poderwała się z miejsc a ja począłem się zbliżać do narożnika. Wyszedłem na apron i po chwili znalazłem się przy narożu. Wszedłem na szczyt i stanąłem na nim aby wszystko dobrze widzieć. Moje oczy nie kłamały - wszystko szło po mojej myśli. Wybiłem się w górę i wykonałem 450 Splash. Jednak widzowie się mocno zdziwili gdy nie zostałem na rywalu aby go przypiąć. Planowałem coś innego...

Jakim cudem dałem się zaskoczyć i zabrać sobie inicjatywe? Popełniłem błąd ale teraz postaram się go naprawić. Czekam spokojnie aż Justin wybije się z narożnika po czym gdy ten będzie leciał w moją stronę uginam kolana tak aby mój rywal uderzył w nie plecami co spowoduje odbicie się ode mnie i spory ból