Jo, jo, jo. Eh, dlatego na PPV powinien być jeden sędzia, który ogarnia całą walkę, bo tak to jest taki sajgon, że nie wiadomo co i kto. Na szczęście jestem zorientowany w tej walce co się działo, teraz doczytałem resztę i wiem, co kto i z kim. Więc z tego co wyczytałem i sobie wyobraziłem, to Gargano znajdował się na barkach Undertakera, po tym, gdy Umarlak rozłożył w narożniku drabinę. Johny obił głowę Deadmana i zsunął z ramion, przechwytując w tym czasie głowę Takera, która wylądowała na drabinie. Powiedzmy, że to mogło wyjść. Może na początku troszkę inaczej sobie to wyobrażałem, ale szybkość i zwinność Gargano, by raczej na Twój manewr poszedł. I tak... Z tego co wiem, to zapiska, że 50 słów = 1 akcja dawno została zniesiona, przez co nie musimy już liczyć postów inicjatywy.

Raz jeszcze Sedol.

O to mi chodziło od samego początku. Mogłem bić Takera, traktowałem go jak szmatę. To była czyste upokorzenie dla niego, ale przecież o to mi chodziło. Musiałem mu się odpłacić za wszystkie wyrządzone krzywdy dla mojej osoby. Dlatego też nie wyczekiwałem, aż ten frajer wstanie. Wybiegłem poza ring po stół. Szybko wbiegłem z powrotem, z ów rzeczą, po czym położyłem stolik na narożnik. Chwyciłem grabarza za włosy, po czym szarpnąłem w górę, przez co ten wstał. Po chwili wykonałem Step-Up Enzugiri. Jako, że znajdowaliśmy się przed stołem, to adwersarz się nie obalił, lecz poleciał na stolik. Wziąłem rozbieg ku jego stronie, po czym wbiłem go używając Spear'a!

Pan Ciemności na chwilę wypuścił inicjatywę z rąk, lecz to on dominował od samego początku i nie zamierzał pozwalać młokosowi na dłuższe wybryki. Kiedy tylko Gargano odwrócił się plecami do Undertakera, ten już wiedział, że to doskonała okazja na przywrócenie walki na właściwe tory. Zaraz po opuszczeniu przez przeciwnika ringu, Phenom poderwał się z maty i ruszył do lin z przeciwległej strony niż Johnny. Następnie nabrał potężnego rozpędu, przebiegając przez cały "kwadratowy pierścień", przeskoczył ponad górną liną, celując w stojącego nieopodal All Hearta, który zabierał się za składanie stojącego nieopodal stołu. (Over The Top Rope Suicude Dive) Publika oszalała widząc perfekcyjnie wykonaną akcję rozpoznawczą Umarlaka! Demon z Doliny Śmierci co prawda również leżał, ale to on miał więcej siły i szybciej mógł zebrać się do wykończenia swojej ofiary! Złoto nie miało prawa zmienić właściciela!

Audytorium nieustannie dopingowało mistrza, wrzawa na trybunach była nieokiełznana i każdy przekazywał cząstkę siebie okazując wsparcie. Zdecydowanie pobudzali swojego ulubieńca do działania... tymczasem on miał w głowie tylko jedno- wyszarpać młodą duszyczkę z gardła pretendenta i obronić czempionat! Ta myśl potęgowana była jeszcze przez przebieg starcia, Phenom rozsierdził się niemiłosiernie na wspomnienie hegemonii, którą na chwilę utracił. Dodatkowo młokos zaszedł mu za skórę już wcześniej, kiedy chełpił się kilkoma udanymi akcjami podczas ich poprzedniego starcia. Gawiedź pragnęła krwi, przez cały czas zdzierając czerwone gardła. To wszystko doprowadziło do szybszego powstania Pana Ciemności, choć Gargano nie był dużo wolniejszy. Grabarz nawet na niego nie spojrzał i utkwił swój wzrok w złocie zawieszonym ponad ringiem. Johnny pomyślał, iż to idealna sytuacja na przejęcie inicjatywy, dlatego pochwycił pobliskie krzesełko i ruszył do ataku. Mistrz Gier Umysłowych wszystko przewidział i tylko czekał, aż pyszałek da się sprowokować. Błyskawicznie wyprowadził potężny Uppercut, po którym nogi adwersarza się ugięły i zamroczony musiał oprzeć się o barierki. Niewzruszony Demon z Doliny Śmierci twardo wkroczył do "kwadratowego pierścienia", gdzie przestawił już rozstawioną drabinę na środek. Zgromadzeni szaleli, pożądała tego tryumfu równie mocno jak Big Evil! W końcu Mark postawił pierwszy krok ku szczytowi, lecz gdy był już w połowie drogi jego oponent zdołał do niego dołączyć. Przeciwnicy spotkali się na ostatnich stopniach, tuż pod złotem. Red Devil zmroził krew w żyłach wszystkich na arenie, mierząc adwersarza potwornym spojrzeniem swoich pustych, białych ślepiów. Siewca Koszmarów zyskał tym samym kolejną przewagę i ku uciesze wiwatującej publiki wykonał pierwszy punch. WWE Icon nie pozostał jednak dłużny i odwdzięczył się pięknym za nadobne, a już po chwili zasypali się lawiną ciosów. Silniejszy Deadman zdołał uzyskać przewagę i po jednym ze swoich uderzeń dołożył silny Headbutt, na który pretendent nie mógł już odpowiedzieć. W tym momencie dłoń Legendy WresteMani wylądowała na szyi nieszczęśnika... Kibice wstrzymali oddech. Chokeslam z drabiny stał się faktem! Urna wysysała jestestwo z nieprzytomnego All Hearta- "Najtrudniej umiera się w samotności, ciemności i ciszy...". Mrok ogarniał halę, nie było nikogo, kto żałowałby przegranego, a wszyscy milczeli trwając w szoku. Undertaker mógł wreszcie ściągnąć to, co należało tylko do niego!

Ilość słów:
320/320
29/30

Chodź synu.* Opowiem ci dalszą część tamtej, jakże ciekawej walki... Tak jak mówiłem tobie wcześniej, to tamten dzień nie należał do najlepszych. Byłem obijany, niemalże przez całą walkę. Nie miałem fanów, nikt mi nie kibicował. Nie było ludzi, którzy wtedy rzuciliby się za mną w ogień. Byłem zdany sam na siebie, musiałem być dzielny, a uwierz, że to nie było łatwe wyzwanie gdy było słychać krzyki "Gargano is death!", wędrujące prosto z trybun. Jak wiesz, byłem bardzo aroganckim smarkiem, ale za to pełnym charyzmy oraz ambicji. Miałem lwie serce, dlatego nawet, w takiej sytuacji się nie poddawałem... Po kilku sekundach Undertaker zaczął wstawać. Był stary ciałem, ale młody duchem- to o nim mogę powiedzieć. Stał na nogach wpatrując się we mnie, jak w największego wroga. Chciał moją duszę, a ja wtedy się bałem. Dokładnie tak jak słyszysz, bałem się jak nigdy wcześniej. Miałem nogi z waty, a raczej straciłem czucie w całym ciele. Ale nie trwało to długo... "Nie może tak być, muszę pokonać tego śmiecia! Zniszczę go!"- pomyślałem, a gdy przeciwnik tylko mnie chwycił za dłoń, zachowałem się jak skończony tchórz, ugryzłem go tak mocno, że była widoczna krew. Jak się domyślasz, to mnie puścił, oraz cofnął się kilkoma krokami. Wtedy też dostałem niemały zastrzyk adrenaliny. Wziąłem rozbieg, po czym położyłem grabarza na matę, za pomocą Dropkick'a!

Widzisz? Twój tata, to całkiem niezły wariat, nieprawdaż? Nieważne, słuchaj dalej... Powstałem, po czym tym razem ja zacząłem się wpatrywać w moją ofiarę. Odgarnąłem włosy, zacisnąłem szczękę, a następnie zacząłem wydzierać się wniebogłosy, sygnalizując przeogromne szczęście. Ego mi skoczyło, pragnąłem dalszej ofensywy, pragnąłem wygranej, pragnąłem złotego mistrzostwa, mój synu...

Wskoczyłem na barykady oddzielające kwadratowy pierścień, od widowni. Pokazałem wszystkim środkowe palce, po czym odwróciłem się w akompaniamencie kakofonicznych gwizdów, ku stronie przeciwnika. Zachowałem się nonszalancko, ale o to mi chodziło. Nie przyszedłem do WWE, by szukać przyjaciół. Chciałem być kontrowersyjnym mistrzem, dlatego też sięgnąłem pod ring, po czym wyciągnąłem krzesło. Po kilku sekundach zacząłem atakować  z niepohamowaną agresją plecy posiadacza czempionatu. To były pierwsze kroki do zwycięstwa, synciu...

*- w poście chodzi o to, że jest daleka przyszłość, a Gargano opowiada swojemu synowi walkę.

335/320

no to się odwołam, bo to jednak ostatnie kł

Aha xD czyli można wygrać tylko w jednym dziale z 5 i wygrać całe KŁ? xDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD Pls, niech odpisze jakiś ME (typu Grand czy Rafi), bo to już jest komedia