Jeff mozolnie gramolił się na apron, a ja nie miałem czasu na to, aby czekać na tą niedorajdę. Miałem dzisiaj jeszcze kilka rzeczy do zrobienia. Zerwałem się więc w jego stronę i wymierzyłem potężny punch. Hardy o mało nie spadł ponownie poza obręb kwadratowego pierścienia, jednakże ostatkami sił utrzymał się na kancie ringu. Złapałem jedynie rywla w taki sposób, aby mieć możliwość wykonania następnej akcji. Spojrzałem w twarz zmęczonego walką Jeffa, po czym wykonałem szybki Suplex, który przeniósł go do środka ringu. Masada miał wyraźne problemy z powrotem do stójki, jednak ja nie zamierzałem stać i bezczynnie na to czekać. Z małpią wręcz zwinnością wspiąłem się na narożnik, po czym spojrzałem w jakiej pozycji znajduje się rywal. Masada prawie był już w stójcie, gdy trafiłem w niego niczym grom z jasnego nieba Flying Clotheslinem. Rywal odbił się od desek ringu niczym piłeczka kauczukowa, a ja bez większych problemów do pozycji wyprostowanej.

Nie ma co się oszukiwać - całkowicie zdominowałem tę walkę. Z szerokim wyszczerzem na paszczy tańczyłem dookoła moich rywali, którzy lada moment zostaną ostatecznie znieważeni przez potwora. Na pierwszy ogień pójdzie ... Jeff Hardy. Mój były partner w walce, którą w stu procentach przebyłem samotnie. Nie potrzebuję wsparcia, jestem samowystarczalny. Zasisnąłem swoje łapsko na szyi Jeffa, powoli podnosząc go do góry. Widzałem walkę w jego oczach, jedak ciało było zbyt wątłe, zbyt słabe. Wyniosłem go jedną ręką ponad mnie, niczym trofeum, po czym cisnąłem nim z całej siły o matę (Chokeslam). Czas na drugiego robaka, który ośmielił się stawić czoła bestii. Zuchwalec myślał, że podoła tak ogromnemu wyzwaniu, jednakże sporo się przeliczył. Teraz już jednak nic nie może zrobić - znalazł się w uścisku potwora, z którego nie ma ucieszki. Zarechotałem głośno, po czym wykonałem Goodnight na wykończonym Masadzie, umiejscowiając go zaraz obok Hardego. Nie zastanawiając się długo, położyłem się na obojgu niczym na hamaku, czekając, aż sędzia doliczy do trzech.

Michael Cole : Boogeyman odnosi kolejne zwycięstwo! Czy ktoś jest w stanie zatrzymać tą doskonale naoliwioną maszynę?!
Jerry Lawler : Jeżeli nie spocznie na laurach i przyłoży się do pojedynku na PPV możemy mieć nowego mistrza Interkontynentalnego.
Michael Cole : Zwłaszcza, że pamiętamy starcie w którym bez większych problemów pokonał Ortona.
Jerry Lawler : Jednak poza nim w tym starciu zobaczymy jeszcze pięciu innych zawodników, którzy w tak dużej grupie mogą stać się zbyt dużym wyzwaniem.

Theme song świętującej bestii nagle się urwał. Światła jedno po drugim zaczęło gasnąć, a gdzieś w mroku dało się słyszeć oddalający się śmiech. Wszyscy na arenie przeczuwali, że to jeszcze nie koniec wrażeń na dzisiaj, coś musi się stać.

Na titantronie pojawiła się relacja live z kamery. Na niej pojawił się słabo oświetlony obraz szatni, w której do powrotu do domu przygotowywał się Chistian. Lekko zdziwiony brakiem oświetlenia po omacku próbował znaleźć wszystkie swoje rzeczy. Nagle dało się słyszeć głośny łomot do drzwi szatni Kapitana Charyzmy. Christian stanął w bezruchu, nasłuchując, czy zjawisko się nie powtórzy. Łomot tym razem był dwa razy silniejszy, a prowadzący Peep Show po nabraniu głębszego oddechu podszedł do drzwi, które stanowczo otworzył. To ostatnie, co zobaczyli fani na arenie dzisiejszej tygodniówki, po czym obraz zaczął śnieżyć.

Ludzie powoli zaczęli zbierać się do wyjścia z hali, kiedy na titantronie pojawił się skulony w szatni Nakamura :
- "Nie wchodź tu, odejdź sobie".
Dało się słyszeć cichy szept Shinsuke. Zebrani na arenie mocno się zdziwili, ponieważ miał on pojawić się w dzisiejszej walce wieczoru, jednak nie stawił się w ringu. Szatnia, w której znajdował się Nakamura w jednej chwili zapełniła się czerwonym, gęstym dymem.
- "Gdzie jesteś?! Pokaż s ..." - to ostatnie słowa, które zdołał wydusić Shinsuke. Obraz ponownie zaczął śnieżyć, jednak tym razem wszyscy obecni na arenie zostali, niczym przyklejeni do miejsc.

Na titantronie za chwilę ponownie ukazał się obraz, tym razem z parkingu. Z ogromu samochodów wyróżniał się stary samochód ciężarowy, z którego wyraźnie dochodziły głuche łomoty.
- "Zamknąć się nędzne robaki, jedziemy na przejażdżkę!"
Wykrzyczał znajomy fanom organizacji głos. Przy wyjeździe samochodu dało się dostrzec twarz kierującego - to Boogeyman.

Nikt ani myślał ruszać się z miejsc, wszyscy czekali na dalszy rozwój wydarzeń. Po dłuższej chwili transmisja wróciła, tym razem kamery, która ukazywała duży wór ciągnięty po ziemii. Nie minęło wiele czasu, aż tobół trafił do ciemnej celi, a zaraz po tym obrazie ukazał się pysk Boogeymana :

- "Tęskniliście niedorajdy? Mam dla was niespodziankę, dużo waszych starych przyjaciół : Orton, Masada, Hardy, Christian, Nakamura. Nie martwcie się, wszyscy są tutaj, ze mną ... "

Demoniczny śmiech wypełnił całą arenę, jeednakże na tym potwór nie poprzestał.

- "Ludzie to gatunek słaby, leniwy i bez silnej woli. Wszystko dlatego, że uciekliście do miast, rozsiadliście się dupsiem w wygodnych fotelach i zapomnieliście o korzeniach! Zwierzęce instynkty, wola przetrwania, prawdziwy głód. To bardzo zły sygnał, bardzo. Jednakże spróbuję naprawić to chociaż u cząstki przedstawicieli waszej rasy. Już niebawem wszyscy oni chcą zmierzyć się w starciu o mistrzostwo interkontynentalne. Ja w swojej ogromnej dobroci nie pozwolę, aby i ta walka wyglądała jak poprzednie - bez wyrazu, bez woli walki, bez serca! Zatrzymam te nędzne stworzenia tutaj, ze mną, aby rozbudzić w nich ukryte instynkty. Żadnych wygód, żacnych udogodnień! Jedynie mrok i oni. Widzimy się na TLC ..."

Powiedział Boogeyman z wyszczerzem, po czym zniknął z wizji.