Świetna kontra. Hmm, dobrze. W takim razie następuję Opis Sytuacji na 130 słów, z jednym ciosem uniwersalnym. Kurt zwija się z bólu na macie, Barrett dochodzi do siebie opierając się na linach.

Dalej, Wade! Weź się w garść! - zdzierałem gardło wykrzykując sam do siebie podczas, gdy silnymi uderzeniami po twarzy, starałem się siebie i swoją koncentrację wznieść na wyższy poziom. Zbyt długo i ciężko pracowałeś, by teraz obejść się smakiem i nagrodę przygotowaną specjalnie dla Ciebie, zabrał człowiek, który dziś wrócił... Musisz wziąć to, co Ci się należy! Teraz!

Po krótkim monologu z moim mentorem, czyli samym sobą, jestem już uskrzydlony do działania. Poczułem nawet jakbym w jednym momencie zyskał bonusowy zapas sił. To z pewnością buzująca w moich żyłach adrenalina. A jeśli ona zaczyna dochodzić do głosu, to wiem, że niewolno jej pomocy lekceważyć. Muszę wskoczyć na niesioną przez nią falę, wykorzystać sprzyjający wiatr i ukłuć Angle'a! Wszystko zgrało się idealnie w czasie, bowiem Kurt właśnie podniósł się z maty. Oszołomiony, otumaniony i nie do końca wiedzący o co chodzi rywal powoli odwraca się w moją stronę... by błyskawicznie zostać ściętym z nóg potężnym Clotheslinem! BAD NEWS!

Wszystko wraca na odpowiednią drogę. Znów to ja przejmuję inicjatywę i - mam nadzieję - taki stan rzeczy będzie się utrzymywał, aż do końca starcia. Angle chwilę leżał na macie po tym, jak przyjął silny Clothesline jednak po dłuższej chwili daje radę się podnieść. Byłem jednak na to przygotowany i, gdy tylko to uczynił, zaskoczyłem go Pendulum Backbreakerem! Fantastyczna akcja! Angle zwija się z bólu i wygląda na to, że szybko z maty się nie podniesie, więc odwracam się i napierając na liny, a także unosząc do góry prawą rękę, głośnym krzykiem w stronę fanów, melduję, że walka zbliża się do końca. Po upływie chwili ponownie odwracam się w stronę oponenta. Staję przed nim i chwilę czekam, aż ten się podniesie, a gdy tak się dzieje, wykonuję Release Flapjack! O tak! Wszystkie znaki wskazują, że to nie może już potrwać zbyt długo. A, aby to potwierdzić, prędko po udanej akcji, podnoszę rywala, silnym Irish Whipem posyłam na liny, a gdy wróci na środek ringu, poważnie go ranię za sprawą Winds of Change!

Teraz już nic mnie nie zatrzyma - pomyślałem podnosząc się z maty po kolejnym udanym ataku. Wiatr przemian zmusił Mistrza Olimpijskiego do pozostania na macie na ciut więcej, niż tylko chwilkę. Ja za to już od jakiegoś czasu dumnie stoję nad swoim rywalem wyczekując, aż w końcu uda mu się podnieść do góry swoje cielsko. W końcu tak się dzieje, a wtedy nokautuję go potężnym Big Bootem! Teraz już czas na wielki finał... Czas na przystemplowanie złych wieści i wysłanie ich do świadomości Kurtowi, jak i całemu światu. Sprawnym ruchem przekręciłem ochraniacz na łokciu na drugą stronę i okrężnymi ruchami ręki zacząłem zachęcać rywala, by raz jeszcze, już ostatni, podniósł się na równe nogi. Trochę to trwało, ale jednak w końcu mu się to udaje. Zdezorientowany odwraca się w moją stronę i boom! Bullhammer! To musi być koniec! Pewny swego prędko padam i pinuję! 1... 2...