Wbijam

Stawka wysoka, więc poproszę KŁ na 350 słów. Powodzenia.

24h he he brak czasu he he obowiazki wzywaja he he
jednak nie dam rady na dzis, sorry

Ostatnio edytowany przez Depil (2015-02-10 20:49:57)

Nie mam w zwyczaju rozpamiętywania przeszłości, co się stało to się stało, być może to dlatego jestem taką bezwzględną maszyną, jednak w niektórych momentach jest to spory atut, porażki nie powodują u mnie dodatkowego poczucia bezsilności. Właśnie dzięki temu teraz mogłem podejść bez najmniejszych problemów do kolejnej walki. Stawka starcia to zostanie pretendentem do jakiegoś pasa. Po co mi to? Bez tego jestem doskonalszy niż każdy zawodnik stąpający po tym ringu. Moi rywale, również nie powodują większego zakłopotania na mojej twarzy. Na początek starcia wyprowadziłem potężny Clothesline dla Coreya Gravesa. Ścinająca z nóg akcja wprawiła w osłupienie również drugiego z moich przeciwników, Japończyk nie spodziewał się tak dewastującej siły w tym pojedynku. 200 kilogramów muskułów, czystej siły, ja naprawdę nie jestem człowiekiem! Kiedy Corey leżał na macie trzymając się za tył głowy, wiedziałem, że teraz należy skupić się na drugim z moich przeciwników. Człowiek robiący deszcz począł robić, ale chyba w gacie na widok mojej postury, kiedy się do niego zbliżałem. Mój plan na tą walkę był jednak dobrze przygotowany, był na tyle przemyślany, że żadna zwyczajna istota ludzka nie mogła tego pojąć, to było coś więcej niż destrukcja. Perfekcyjnie wyprowadzony Gut Kick, a następnie One Handed Bulldog przybliżyły mnie tylko do zwycięstwa. Walka, w której udział bierze 3 rywali, może się wydawać trudna dlatego, że twoje oczy zawsze muszą być skierowane dookoła głowy, musisz pozostać czujny... Chyba, że jesteś maszyną, wtedy nie masz z tym problemów. Właśnie z tego powodu biegnący w moją stronę Corey nie sprawił mi problemów. Wyniesienie i potężny rzut na matę. Flapjack connected! Kolejna akcja udana z mojej strony, a to dopiero początek. Prawdziwe zniszczenie dopiero się szykuje! Krew pulsuje w żyłach, poziom adrenaliny się podnosi, już powstaję, spoglądam na ofiary. Jest ich dwóch, jednak mój umysł podpowiada mi, aby zająć się tym mniej zmęczonym - ma racje, czyli Japoniec. Łapię Okadę za włosy i podnoszę ze wściekłością. "Co ty chciałeś mierzyć się ze mną? Ty nędzna ludzka istoto, jak śmiesz!" Mówiąc to wyniosłem go na swe barki i korzystając z potężnej siły zrzuciłem go z nich , wystawiając jeszcze kolano podczas upadku. Powerbomb onto the Knee wykonany! Po całej arenie rozległ się tylko jeden głos... He isn't a man... he's the Machine!

ilosc słów: 350 + 30

Edit: Literówka + jedno powtózenie

Ostatnio edytowany przez Ittam (2015-02-10 12:44:08)

Udało się! Początek walki idealnie wykonany, wszystko zgodnie z planem. Jednak to dopiero początkowa część mojej destrukcji. Okada wciąż leżał na macie trzymając się za barki, a tymczasem Corey zaczął się podnosić. To była moja szansa na popisowy numer, który nie dość, ze ukazywał mą doskonałość i przewagę nad ludzką rasą, to również wprawiał w niemałe osłupienie i radość zgromadzoną publiczność. Złapałem Gravesa za spodenki i wyniosłem do góry. To fakt, może i nie jestem zbyt lubiany, ale jest dobry sposób na bratanie tych naiwnych ludzi. Głupcy dają się manipulować poprzez interakcję, kiedy są w blasku fleszu, mają coś robić od razu są tobą zachwyceni. Tak jest w tym przypadku, zawsze kiedy trzymam rywala ponad głową przyjęło się, że kibice ochoczo dopingują mnie i sprawdzają moją siłę poprzez liczenie upływających sekund. Tak było w tym przypadku:
Jeden!
Dwa!
Trzy!
Cztery!
Pięć!
Sześć!
Siedem!
Osiem!
Dziewięć!
Dziesięć!
Jedenaście!
Dwanaście!
Trzynaście!
Czternaście!
Piętnaście!
Zacząłem robić się czerwony i trząść się, aż w końcu opadłem... Opponent trzymany ponad głową przeze mnie uderzył o matę z niezłym impetem, a ja również zmęczony musiałem łapać oddech obok niego. Najważniejsze jednak było to, że Delayded Vertical Suplex został wymierzony. Czas nie działał jednak na moją korzyść, gdyż jest to walka 3 rywali, a więc nei trudno się domyślić, że Okada już się szykował do zadania mi ciosu. Ja jednak byłem przygotowany i gdy Japończyk zbliżył się ku mnie i wyciągał ręcę w stronę mojego torsu złapałem jego szyję i mocno zaciagnąłem w dół. Powodując w ten sposób zadanie obrażeń za pomocą Neckbreakera. Obaj nieprzyjaciele leżeli, jednak nie zamierzałem czekać, byłem już zbyt nakręcony... jak prawdziwa maszyna! Złapałem za włosy Gravesa i pchnąłem na liny, sam w tym czasie ruszyłem, aby odbić się od przeciwległych lin, tak by zaaplikować mu potężny Big Boot gdy się spotkaliśmy! That's the Machine!

Maszyna dopiero się rozkręca! To co do tej pory się działo to nic w porównaniu do tego co zaraz się stanie. Destrukcja będzie miała swoje miejsce. Wykorzystując sąsiadujace położenie Okady i Gravesa pomyślałem, że to może być moja szansa, aby osiągnąć bezwzględną przewagę w pojedynku. Łapię obu rywali za głowy i podciagam do góry. Bardzo zmęczeni przeciwnicy słaniają się na nogach, dlatego mogę to wykorzystać. Wynoszę ich do góry. Publiczność głośno wyraża swoje zdziwienie, ale znowu będą liczyć:
Jeden!
Dwa!
Trzy!
Cztery!
I koniec! Jednak podnoszenie tak dużej masy na raz jest cięższe niz się spodziewałem, dłużej nie dam rady ich utrzymać, ale sam upadek z takiej wysokości powoduje nie małe obrażenia. Double Vertical Suplex wykonany! Rywale byli już bardzo zmęczeni, jednak ja również odczuwałem już trudy tego starcia. Okada był tym stosunkowo mniej obitym zawodnikiem, stądteż powstał szybciej. Nieudolnie robiąc kroczek po kroczku wpadł prosto w moje łapska. Dysząc głośno starałem się wyzwolić jeszcze w sobie ostatki energii, aby móc zaaplikować mu jakąś potężną akcję. Nie miałem jednak już siły na nic wielkiego, więc po prostu rzuciłem go bezwładnie za siebie, padając przy tym na matę. Release Fallaway Slam connected!

Nie jest dobrze. Zostaliśmy zapięci w typowym suplexie clutchu. Gdy Cage spróbuje wynosić nas do góry, to dałem znak mojemu towarzyszowi na skontrowanie tego ataku. Mianowicie stawiamy jedna nogę za łydkami przeciwnika oraz współdziałamy do działania siły poprzez równowagę siły przeciwnika, aby nas nie wynosił. Wtedy zadajemy serię punchów w lewym i prawym boku klatki piersiowej. Gdy Cage się uspokoił, to chwyciliśmy jego ręce, które się znajdowały za naszymi barkami, żeby nas nie skontrował atakiem swoimi łokciami. Wtedy przystępowaliśmy do chwytu jego głowy i razem wykonaliśmy double ddt na matę!