Okada padł zamroczony na ziemię. To już musiał być jego koniec, w sumie to już musi być koniec tego pojedynku. Corey narobił mi dziś większych problemów, stądteż to jego dosięgnie wymierzenie ostatecznej kary i finalna destrukcja. Jednak zanim to nastąpi muszę pozbyć się Japońca, gdyż wydaje się być nieprzewidywalny i w każdej chwili może pokrzyżować moje plany. Złapałem go za rękę i zacząłem ciągnąć ku górze, tak by powstał. Okada nie był jednak wstanie samodzielnie utrzymać się na nogach, dlatego oparł się o liny.  W ten sposób rywal ułatwił mi jeszcze bardziej zadanie. Spojrzałem jeszcze ostatni raz na oszołomionego na ziemi Coreya i zacząłem biec w stronę lin od których się odbiłem, aby następnie wymierzyć Dropkick dla Okady! Skośnooki przeciwnik natychmiastowo wypadł z ringu uderzając nieprzyjemnie głową o podłoże. Cała ta sytuacja wprawiła mnie w zadowolenia, na mej twarzy było widać uśmiech, cieszyłem się, że już nic nie zagrozi mojemu unicestwieniu. Graves zaczął podnosić się w oparciu o narożnik dlatego podchodząc do niego wymierzyłem mu serię punchy. Teraz przeciwnik niemal spływał po narożniku, ale jeszcze trzymał się na nogach. Cofnąłem się o krok do tyłu, aby mieć rozbieg i kopnąłem go potężnie wykonując 818. Nieprzyjaciel padł jak zabity. Był blisko lin, więc przeciągnąłem go lekko na środek kwadratowego pierścienia i rzuciłem się do pinu. Opponent po usłyszeniu liczby "dwa" zdołał jeszcze poderwać bark, spodziewałem się tego, w końcu jestem doskonalszy niż on i przewiduję takie sytuacje, dlatego od razu miałem przygotowaną w zanadrzu kolejną akcję. Widziałem, że przeciwnik będący na ziemi cierpiał, jednak starcie się jeszcze nie zakończyło. Nim przeszedłem do kolejnej akcji udałem się w stronę narożnika i zacząłem wyglądać po za ring w poszukiwaniu Okady. Japończyk leżał jednak wciąż nieprzytomny i nie mógł mi zagrozić, więc spokojnie mogłem wrócić do drugiego z wrestlerów, z którymi się dzisiaj mierzę. Złapałem Coreya i wyniosłem na barki po to, aby wykonać Weapon X. Od razu rzuciłem się przylegając przeciwnika swoim ciałem. Czy tym razem sędzia zakończy pojedynek?

[/center]

Nagle na arenie zapadł półmrok, wokół głównego telebimu rozprysły dwa ogromne strumienie ognia. Huk poderwał niejednego fana z miejsca, pomarańczowo-czerwony płomień rozrastał się nieopodal rampy. Stojący w ringu zwycięzca nie wiedział cóż się dzieje, wtem jednak zza szarawego obłoku wyłoniła się postać. Był to Kane, mistrz Stanów Zjednoczonych. Demon trzymając swe mistrzostwo w lewej dłoni, pośpiesznie ruszył ku kwadratowemu pierścieniowi. Pretendent nie uciekał, stanął na środku pola bitwy i z zaciśniętymi pięściami czekał na mistrza. Zamaskowana Bestia bez pardonu weszła do ringu po schodkach, po czym rzuciwszy pas na podłoże, pochwyciła swego przyszłego rywala na podgardle. Brian próbował jeszcze cię uchronić, lecz to ta nic. Ulubieniec Szatana uniósł ciało jego ku górze ppo czym bezlitośnie rzucił nim o śnieżnobiałą matę - Chokeslam from Hell. Wszystko to trwało zaledwie kilka sekund. Potwór stanął nad ciałem swej ofiary po czym kciukiem, przesunął powoli po swej szyi. Firmowy znak był jednoznacznym przesłaniem. Na koniec Kane pochwycił swój pas po czym uniósł go ku górze. W tym momencie ponownie nastąpił wybuch i światła zmieniły swój kolor na czerwony. Na sam koniec, Demon zdjął swą metaliczną maskę, zza której ukazała się ta druga, prawdziwa.