No panowie, stawka wysoka. Zaczynamy Kto Ładniej na max 400 słów

NIECH MI SIĘ NIKT NIE WAŻY SĘDZIOWAĆ TEJ WALKI. NIE MAM ZAMIARU PÓŹNIEJ SŁUCHAĆ O KOLEJNYCH ODWOŁANIACH.~~Raguś

Phillip rzucił pogardliwe spojrzenie w kierunku Batisty. Doskonale wiedział, że zeszłotygodniowe zachowanie było w stylu Zwierza. Otumaniony Zewem Krwi Dave musiał wykorzystać nadarzającą się okazję, by ukazać swą "wyższość" nad Punkiem. Tak się jednak złożyło, iż zawodnicy zmuszeni zostali do ponownego stanięcia w szranki! Na szali postawiono jedno z miejsc w Fatal 4 Way Matchu o WWE Championship, mającym mieć miejsce na zbliżającym się PPV. Tym razem Punk liczył więc na czystą walkę, która mogła przynieść tylko jedno rozwiązanie, niekoniecznie szczęśliwe dla wszystkich - jego victorię!

*GONG*

Dźwięczny odgłos zasygnalizował to, na co wszyscy czekali - początek batalii. Batalii o być albo nie być w federacji. Przynajmniej dla Chicago Made'a, bowiem tytułując się Najlepszym na Świecie musiał wesprzeć swe słowa czempionatem - a o tym z pewnością świadczyłoby zdobycie WWE Championship. Ta walka była niestety tylko przepustką do możliwości zdobycia chwały. Dlatego też Punk musiał zaatakować, od razu pokazać swoją wielką wartość. Ruszył więc z kopyta na Big Showa, z impetem wbijając kolano w jego brzuch! Przewaga jaką Brooks posiadał, objawiała się w postaci intelektu i szybkości. Te dwie cechy czyniły go Najlepszym! Postanowił więc z nich skorzystać. Zajmując się ogromnym rywalem, z pola widzenia stracił na chwilę Króla Dżungli. Ten próbował zaskoczyć Phila potężnym atakiem od tyłu, jednakże inteligencja Punka pozwoliła mu to przewidzieć! Uchylił się przed ciosem Batisty, pozwalając by zaciśnięta pięść przeciwnika wylądowała na skroni pochylonego Atlety! Publika nagrodziła to sprytne zagranie gromkimi brawami! Po chwili Best in the World dał im kolejny powód do uciechy, wykonując Reverse STO na zaskoczonym niepowodzeniem swojego ciosu Zwierzu! Huk uderzenia rozniósł się po całej arenie, pobudzając trybuny do żywiołowej reakcji! Doping fanów wyzwolił w Punku niekontrolowany przypływ adrenaliny, który objawił się kolejnym atakiem, tym razem wymierzonym w stronę prostującego się Showa! Mowa mianowicie o Kalf Kicku, którym Najlepszy na Świecie prawie sprowadził adwersarza do maty! Wielka masa Paula pozwoliła mu jednak utrzymać się na nogach, choć nie na tak długo jak za pewne marzył o tym sam zainteresowany! Zainkasował bowiem Dropkick ostatecznie wysyłający go na deski! Chicago Made wstając rozejrzał się po ringu, oczekując na kolejnego oponenta! W tym momencie płynąca w jego żyłach adrenalina pozwoliłaby mu rozłożyć cały roster RAW na łopatki! Jakże wielki był jego zawód, gdy obraz roztaczający się przed nim przyniósł mu wizję wyłącznie poległych rywali! Wykorzystał więc chwilę wolnego czasu na wzięcie głębokiego oddechu, mającego na celu ustatkowanie pracy jego całego ciała, drżącego od ekscytacji. Uwielbiał walczyć, a jeszcze bardziej uwielbiał pokazywać wszystkim iż jest Najlepszym na Świecie Wrestlerem, co właśnie przed chwilą miało miejsce! Teraz zamierzał tylko kontynuować swoją dominację!

400/400
24/30

Ocierając ściekającą po wargach ślinę, spojrzenie swe utrzymywałem na obydwóch rywalach. Batista oraz CM Punk, jakby niczym się nie przejmowali. Wymiana spojrzeń trwała dość długo, lecz wszystko kiedyś ma swój koniec, i tak też było i teraz. Wychodząc kawałek przed szereg, kontrolowałem poczynania Dave'a, bowiem to właśnie on wydawał się tym groźniejszym z dwójki mych konkurentów. " W dżungli się nie zapomina zwierzaczku" - jedynie skierowałem w jego stronę - przy czym głośno się zaśmiałem. Postać Animala niczym nie poruszona, skwitowała to jedynie ledwo co widocznym uśmieszkiem. Brooks wpatrywał się w nasz konflikt i wyczekiwał sygnału do rozpoczęcia batalii.

GONG!

Tak jak i mogłem się spodziewać, oboje jako swój początkowy cel obrali sobie właśnie mnie." Jesteście tego pewni? Tak? W takim razie zacznijmy ten rozpierdol!" Odepchnąwszy się od lin ruszyłem na tych sukinkotów z ogromnym impetem. Będący wystarczająco blisko siebie "przyjaciele" szykowali dla mnie jakąś pułapkę, lecz zanim zdążyli choćby poruszyć dłonią staranowałem ich poprzez Clothesline. Buczenie było już słyszalne od samego początku, kibice mieli upatrzonych swych faworytów, ja nie byłem w tym gronie. "Zamknąć mordy i patrzcie Co stanie się z tym gnojkami" Trzymając obu adwersarzy za czaszkę splunąłem zarówno jednemu jak i drugiemu pod nogi, po czym cisnąłem nimi w siebie - spotkanie głowa w głowę na pewno nieco ostudzi ich zapał, bynajmniej takie były me intencję. Phillip powoli, z drobną pomocą naprężonego sznurku, wracał na równe nogi.  Całą swą masą ciała zepchnąłem ów śmiałka w jeden z czterech narożników, gdzie kontynuowałem swą ofensywę. Po chwili do akcji postanowił wtrącić się także i "zwierzaczek". Bezmyślne zachowanie tego głupca sprawiło, iż lada moment wbiłem go w cielsko Punka. Krótki rozbieg i potężny Corner Clothesline sprawił, iż upiekłem dwie pieczenie na jednym ogniu. " I co teraz powiesz Dave? Jesteś tak samo żałosny jak i ten drugi... Oboje jesteście jedynie pieprzonymi cwaniaczkami, którzy w ringu gówno potrafią" - napędzony tymi słowami zamierzałem całkowicie dopełnić dzieła zniszczenia, już w początkowej fazie walki... Chwytając za przepocony łeb Animala odepchnąłem go na środek ringu, dzięki czemu mogłem na spokojnie zając się Brooksem. Wychylając jego ręce za liny, wystawiłem klatkę piersiową oponenta na przyjęcie ciosu. Przykładając palec do twarzy, zamknąłem mordy wszystkim widzom i potężnym Open Hand Chop-em wywołałem grymas bólu na pysku Phillipa. Fani coraz to bardziej zaczynali okazywać swą niechęć do mej postaci, jednakże ich zdanie miałem w dupie, bowiem to oni mnie takiego stworzyli...

Coraz większa część publiczności zaczynała mi dopingować. Powoli przekonywali się, że to właśnie ja jestem niekwestionowanym Królem Dżungli i nikt nie jest w stanie mi zagrozić. Czułem całą ich energię, którą do mnie przesyłali, dzięki czemu mogłem zamienić ją na bestialską siłę, którą całkowicie włożyłem w wykonanie całej serii brutalnych stompów prosto w klatkę piersiową Big Show’a. Olbrzym sapał coraz ciężej, doskonale wiedziałem, że układ oddechowy jest jego słabą stroną, bo taka góra mięcha potrzebuje ogromnych ilości tlenu, a jego wytrzymałość jest przez to sporo mniejsza. Przerwałem jednak natarcie po krótkiej chwili, aby zrobić coś, co dla fanów miało być nie lada gratką. Agresywnie chwyciłem za łysą głowę najcięższego zawodnika w tym ringu i podniosłem go za nią sprawiając mu niewątpliwy ból w karku… ale to jeszcze nie było najgorszym cierpieniem, które miało go spotkać. Szybko napiąłem mięśnie ukazując swą muskulaturę, na co WWE Universe zareagowało cheer’em. Teraz czekała mnie największa próba siły – złapałem za nogę adwersarza, po czym ustawiłem ją na swojej, napiąłem mięśnie, aby były jak kamień, po czym ze wszystkich sił podniosłem oponenta! Shin Breaker stał się faktem! Mnie nie bolała noga, po mimo tak ogromnego obciążenia, ponieważ praca na siłowni opłaciła się, dając mi niewyobrażalnie twarde mięśnie. Zaczynałem się rozkręcać, to było naprawdę przyjemne uczucie. Upuściłem cielsko Atlety na matę, a ten złapał się tylko za swą obolałą, prawą nogę i skulił się jak tylko mógł, gdyż bebech uniemożliwiał mu pełny skłon. Nadszedł czas na CM Punk’a! Jego również podniosłem, aby dobrze oprawić go przed pożarciem. Tydzień temu poszło mi naprawdę szybko, jednak teraz miałem więcej pracy. Chwyciłem go za nadgarstek i szybkim szarpnięciem naprowadziłem go na swoją rękę sprowadzając go do parteru – Short-Arm Clothesline dosłownie ściął go z nóg. Nie potrzebowałem zachęty do dalszego ataku. Jeszcze raz pomogłem wstać swojej ofierze, jednak nie miałem na celu być po prostu miły, chciałem jedynie uprzykrzyć mu życie kolejnym atakiem. Tym razem wbiłem moje kolano prosto w jego brzuch, po czym powtórzyłem ten cios jeszcze trzy razy. Chicago Made zgiął się w pół, a ja zauważyłem w tym idealną okazją, aby złapać jego głowę po pachę, po czym mocno poderwać do góry i z impetem wcisnąć w matę, wykonując Vertical Suplex! Publiczność szalała! Wszyscy byli zachwyceni moimi wyczynami, wiedzieli, że odkąd wróciłem na RAW jestem niepokonany i nawet ta dwójka stojąca ze mną w jednym ringu nie jest w stanie mi przeszkodzić. Obolałe ciało Best In the World’a leżało na macie, podobnie jak Olbrzym, któremu wciąż doskwierał ból nogi. Nie mogłem jednak dać mu odpocząć. Wpadłem w amok, który kazał mi iść na przód, zamknął mnie w niemiłym kręgu wydarzeń, w których to Paul znalazł się w niewłaściwym miejscu i niewłaściwym czasie, pechowo dla niego. Bezlitośnie podniosłem go i z pogardą popatrzyłem prosto w oczy, Mój wzrok przenikał go na wskroś pragnąc zniszczyć cel. Nie wytrzymałem, wymierzyłem mu solidny Uppercut, po którym zachwiał się na nogach, dodatkowo tracąc równowagę z powodu bólu nogi. Perfidnie wykorzystałem okazję, aby jeszcze bardziej osłabić ofiarę, więc chwyciłem go za glacę jeszcze raz i wbiłem jego szyję w pobliskie liny! Hot Shot nie powalił Big Show’a, lecz odebrał mu dech w piersiach na kolejne sekundy! Strategia osłabienia jego układu oddechowego przynosiła coraz większe korzyści, gdyż z zimną krwią chwyciłem Atletę, który wciąż nie doszedł do siebie. Wyniosłem go pod Sidewalk Slam i niczym rozwścieczony niedźwiedź wykonałem akcję! Jego koniec był coraz bliżej, moje terytorium było coraz bardziej bezpieczne, ponieważ czyściłem je z agresorów, którzy mieliby chrapkę na najważniejsze trofeum w tej federacji. Pas WWE Championship był już prawie na wyciągnięcie ręki, już prawie mogłem poczuć jego zapach… jednak najpierw musiałem dokończyć ucztę w „kwadratowym pierścieniu” i pochłonąć dwa obolałe truchła, która leżały na macie bez podejmowania jakichkolwiek starań podjęcia rywalizacji!

Nie jest dobrze! Ledwo co doszedłem do siebie, a okazuje się iż jestem w potrzasku! Machając nogami w powietrzu szybko układam w głowie plan kontry. Zginam się w pasie, opuszczając nogi jakby przed siebie. Niewygodna pozycja, jednakże Zwierz ma przez to problem z utrzymaniem mnie. To przenosi ciężar mojego ciała tuż przed ciało Batisty, nie pozwalając odgiąć mu się do tyłu, by mnie upuścić! Tracąc siły, Dave decyduje się opuścić mnie na matę! Ciągle pozostawiając rękę na głowie przeciwnika szybko zaciskam uścisk, wyprowadzając jednocześnie trzy silne uderzenia w żebra drugą ręką. To powoduje poluźnienie uchwytu Batisty na mojej głowie, pozwalając mi stracić jego rękę! Tym samym prostuję się i upadam na matę wykonując DDT, po którym staram się szybko podnieść! Przede mną jeszcze kawał walki!

W końcu mam coś do powiedzenia w tej walce! Choć z problemami, w końcu zebrałem się w sobie i powstałem na nogi. Batista wciąż leżał tam gdzie go pozostawiłem, jednak Big Show zaczął się już podnosić. Ugasiłem jego pragnienia potężnym Step-Up Enzuigiri wrzucającym go w narożnik! Publika przyjęła to z wielką radością, wznosząc kolejny okrzyk na moją cześć. Nie moglem się jednak zatrzymać, by posłuchać choć przez chwilę. Adrenalina napełniła moje ciało, prowadząc do kolejnego ataku! W czasie kiedy zajmowałem się Atleta, Zwierz zaczął powracać do stójki. Ten głupi ruch pozwolił mi wykonać Swinging Neckbreaker dobitnie oznajmiający przeciwnikowi, aby lepiej nie podnosił się za szybko z maty! Szybki rzut oka na Big Showa pozwolił mi ocenić szansę na powodzenie następnego ataku. Były one ogromne, więc bez zwlekania wstałem na nogi i ruszającemu na mnie Wielkoludowi sprzedałem przepiękny Superkick odbijający jego szczękę! Upadający Show podkusił mnie do padnięcia do przypięcia, co też po chwili zrobiłem!