Rozmowy oraz krzyki publiczności zostały zagłuszone przez utwór autorstwa Marilyn Manson'a. Widownia z zaciekawieniem czekała na osobę, która pojawiała się na arenie przy tym theme song'u. Reflektory ściemniły się, a mgła pojawiła się na stage, która przysłoniła sylwetka wychodzącego z zaplecza wrestlera. Osoba ta była ubrana w czarną szatę, która dosięgała aż do kolan. Twarz wrestlera była zasłonięta przez biało-czarną maskę, a w prawej dłoni trzymał parasolkę, którą zwinnie rozwinął. Kiedy istota zaczęła zataczać się w stronę kwadratowego pierścienia, parasolka przysłaniała jego ciało przed kamerą. Momentalnie kijek na którym trzymała się górna część, która zasłaniała przed deszczem, została oparta o kość obojczykową. Willow, który wyprostowany ruszył w stronę miejsca walki, obracał parasolkę, mając cały czas przymknięte powieki. Kiedy przystanął przed ring'iem, otworzył szeroko oczy, które były białe, jednak źrenicy wyróżniały się czernią. Jeffrey złożył momentalnie parasolkę, wsunął ją pod powierzchnię czterokątnego kwadratu i biegiem zaczął krążyć na około tego miejsca. Czasami opierał się o barierki, a kiedy to się zdarzało, publiczność poklepywała istotę po plecach i barkach, życząc mu szczęścia. Oni nie wiedzieli, że wszystko zależało od wytrzymałości i odporności na ból, szczęście nic nie miało do tego, kto wygra. Gwałtownie po drugim okrążeniu wokół ring'u, Jeff przystanął przy schodkach na które powoli wszedł. Na apron'ie rozejrzał się po hali, która była wypełniana po brzegi, Hardy nie dostrzegł wolnych miejsc. Wszyscy wyczekiwali na ten moment, kiedy Alter-Ego Nero pojawi się przed ich oczyma. Jeff prawie niezauważalnie prześlizgnął się pod trzecią liną, a jego stopy wylądowały na śnieżnobiałej macie. Ile ta rzecz czuła krwi, bólu, cierpienia, łez, radości. Jeffrey podszedł do miejsca, gdzie leżało urządzenie, które zwiększało natężenie głosu. Mikrofon, który znalazł się przed ustami Jeff'a został włączony, a słychać było tylko jego oddech, który był ciężki, jednak z lekką nutką smutku oraz rozbawienia. Reflektory zgasły, a tymczasem Wierzba odpaliła zapałkę, którą trzymał w dwóch palcach, mając siarkę ku górze. Mistyczna istota przemówiła. Barwa głosu była przerażająca, która mroziła krew w żyłach...

- We will love... We will hate... We will die... Forever late... in Willow's Way... Forest is calling you!



Śmiech Willow'a rozległ się po arenie przez który większość osób przechodziły ciarki. Kto jest takim głupcem, żeby chcieć stawać na przeciwko Wierzby? Jeffrey zgasił zapałkę, uprzednio oblizując dwa palce i gasząc nimi promyk ognia. Jeff rzucił mikrofon za kwadratowy pierścień i płynnie rozpiął zamek od swojej szaty, która również przerzucił nad najwyższą liną wprost w ręce technicznego. Oczy widowni skierowały się na attire Wierzby w którym dzisiejszej nocy będzie się pojedynkował. Zamaskowany zawodnik cofnął się w stronę narożnika, przykucnął i przymknął oczy, próbując oczyścić umysł, jednocześnie rozmawiając z Charyzmatyczną Enigmą pod nosem. Słowa, które wydobywały się z ust Wierzby były ciężkie do odszyfrowania, ponieważ mówili tak cicho i szybko, że żadna osoba nie mogła tego zrozumieć.

Na hali momentalnie zapadła mroczność! Na wielkim czarnym ekranie zwanym potocznie telebimem ukazały się oczy na czarnym tle! Były to oczy Lunatyka! W tym momencie na arenie zabrzmiał song znanego zapaśnika, który wyszedł z bagestag'u wyłaniając się za ściany. Jak zwykle ubrany był w szary podkoszulek i dżinsowe spodnie, buty czarne za kostkę typu wojskowego. Dziarskim i szybkim krokiem dążył ku celu, wzrok świra utrzymywał się na wysokości twarzy opponenta. Wślizgnął się on do ringu, w okół panował spokój i cisza, fanów nie było! Harper stanął w narożniku, chciał aby spełnił się jego sen!

Kolejny dzień, kolejna walka i kolejny sen do spełnienia! Było dwóch rywali a jeden sen! Harper jeszcze kilka minut przed walką siedział w szatni i rozmawiał ze swoim bogiem. Rozmowa przebiegła pomyślnie, Luke po rozmowie był skoncentrowany i zrelaksowany. Gdy wchodził na arenę był pewny siebie i tak pozostało do tego momentu, w którym był już w ringu! Trzech zawodników, każdy z nich w innym narożniku, każdy skupiony. Mężczyzna sędziujący pojedynek podał zasady po czym kazał uderzyć w dzwon!

GONG!

Metaliczny dźwięk metalowego urządzenia, dał sygnał do walki diabelskiej trójcy. Dwa świry i jeden zwierzak- król dżungli(lew). W głowie psychopaty krążyła jedna myśl oraz zasada dżungli "Zjedz bądź zostań zjedzony!" Teraz nastało pytanie! Czy Willow będzie chciał współpracować wraz z Lunatykiem? Czy może Lew oraz Willow rzucą się na lunatyka? Wiele pomysłów, wiele wersji na rozpoczęcie starcia. Wiadomo najlepiej jest uśpić najgroźniejsze zwierze, dlatego psychopatyczny Harper chciał zacząć od najgrubszego mięcha! Rozpędzony niczym TGV wskocz na Bastistę! Uda miał pod pachami drapieżcy, lekko zaskoczony rywal próbował rzucić lunatyka, lecz po dostatecznej ilości punch'ów zmienił zdanie lądując na kolanach. Zdezorientowany Willow stał jak wryty, wyglądał jakby miał zamurowane nogi i nie może wykonać żadnego ruchu! Ale co tam, Harper nie próżnował, szybko i zwinnie objął głowę klęczącego króla dżungli aplikując mu DDT . Udało się! Psychopatyczny delikwent ściągnął pięknym strzałem lwa! Teraz kolej na drugą ofiarę.. "Nie! Uważaj!" usłyszał lunatykujący świr, który szedł w kierunku zamurowanego Willow'a. "Nie pamiętasz?! Nie pamiętasz jak skończyło się to podczas snu? Zanim coś zrobić przemyśl to i zastanów się dwa razy!"- bóg Aion uspokoił nabuzowanego psychola robiąc porządki w umyśle świra. Teraz była krótka chwila na ułożenie myśli, była to krótka chwila ponieważ obok znajdował się już władca lasu- Willow, próbując powalić Harper'a. Ten jednak żył, miał pełną świadomość co się dzieje, schylił się pod ręką rywala. Po czym momentalnie ruszył w stronę lin od których się odbił kierując się na ofiarę. Willow również się odbił, był to jego błąd gdyż otrzymał potężnego Big Boot'a. Harper wchodził na wysokie obroty, zwierz który wstał chciał dopaść jakąkolwiek zdobyć. Popatrzył na lunatyka, lecz wiedział, że nie ma co atakować potężnego władcę! Rzucił się na ustrzeloną przez lunatyka ofiarę. W tym momencie zdyszany i psychicznie chory Luke miał czas na odpoczynek wkroczył on w narożnik obierając się o niego. Widział jak Batista poniewiera Willow'a, lunatyk miał chęć pomóc i wybawić władcę lasu.. Lecz sprawy obróciły się o 180 stopni Willow wymierzył potężnego Stuner'a drapieżnikowi, który odbił się jak od ściany kierując się w stronę Harper'a. Zaś i ten zawodnik chciał pokazać swoją wartość, wymierzył na twarz Batisty prześlicznego Dropkick'a. W ringu było pozamiatane a rządził w nim wyznawca Aiona!

Ciało Jeffrey'a dostało wstrząsu, kiedy sędzia zapytał się go, czy jest gotowy do walki. Przerwał mu w pół słowa, kiedy komunikował się ze swoim alter-ego. Wszyscy widzieli już w nich jedność i połączenie, którego nie było widać nawet na Wrestlemanii. Dlaczego Willow cały czas wraca do tej gali, a nie zwraca uwagę, że życie cały czas trwa. Aktualnie powinien się skupić na teraźniejszości, na dwóch przeciwnikach z którymi dzisiejszego wieczoru się zmierzy. Luke oraz Dave, nie należą do inteligentnych ludzi, jednak ich masa mięśniowa daje im niebywałą przewagę nad Nero.
- Jeff, potrzebuje Twojej pomocy... Sam nie dam rady...
Jeffrey'a zamurowało. Przypomniały mu się czasy, kiedy był jeszcze nastolatkiem. Ojciec i Matt naśmiewali się z młodszego członka rodziny, ponieważ nigdy nie był silny. Bracia chodzili razem na siłownię, jednak nigdy Jeff nie wygrał z Matt'em na rękę przez co jego ojciec kpił z niego. Matt chodził za swym ojcem wszędzie, był podobny do niego, ale za to Jeff był oczkiem w głowie jego matki. Przerażenie i wspomnienia zmroziły każdą część ciała Hardasa, a Willow był niezadowolony z takiego postępowania.
- Ojciec nigdy nie wierzył w Twoją siłę... Pokaż, że się mylił.
Zacisk zębów i wściekłość w oczach zamaskowanego zawodnika obrazowała, że Jeffrey nie wytrzymał. Wierzba go podpuściła i wznowiła przyśpieszone bicie serca. Zastrzyk adrenaliny, którą dostał Nero, kazała mu działać teraz w tej chwili. Mistyczna istota zadowolona z działania organizmu swojego "pojemnika", zaczęła czekać na pierwszy ruch ze strony Enigmy. Momentalnie stało się coś, czego nie spodziewał się nikt, a zwłaszcza błędny ognik.
- Willow, zniszczmy ich razem... Stańmy się jednością i pokażmy wszystkim, że żyli w błędzie...
Stało się to na co czekała Wierzba od początku pobytu w ciele Jeff'a. Zaakceptował go i chciał użyć jego siły do wygrania tego pojedynku. Gwałtowny zryw w stronę Batisty, który niczego się nie spodziewał, był dla wszystkich zaskoczeniem. Jeffrey wyprowadził silne kopnięcia w obie dolne kończyny Animala, a następnie obrócił się w stronę Luke, który był w transie. Hardy chciał obudzić swojego przeciwnika ze snu i najprawdopodobniej mu się to udało, ponieważ po zaserwowaniu Dropkick'u, ciało Harper'a zderzyło się pierwszy raz dzisiaj ze śnieżnobiałą matą. Batista po oderwaniu dłoni od bolącego mięśnia u nogi, nie miał czasu przygotować się na Spinning Wheel Kick, który skosił go na podłoże. Poczynania Jeff'a publiczność skwitowała niewyobrażalnym pop'em, a Jeff przy ich radości, stanął na środku czterokątnego parkietu i wykonał swój znany taunt, który używał za czasów WWE. Nie, nigdy Matt nie był od niego lepszy. To on zdobywał największe wyróżnienia i to on ma ważniejsze osiągnięcia od swojego brata. Jego ojciec był błędzie, nie wierząc w niego, a teraz chciał pokazać jemu, nie wiedząc nawet czy on to ogląda z góry. Las wydał dźwięki, a to co się stało przed chwilą, gatunek Wierzby nagrodziła to przepiękną melodią, która uspokoiła obu. Nikt nie powstrzyma jedności na drodze Willow'a, nawet strach i wspomnienia.

To ja chciałbym skorzystać z prawa do odwołania się od decyzji sędziego

Wierzba miała dwie opcje. Dokończyć dzieło i znęcać się nad Batistą, albo zmienić cel i zaatakować Luke. Wybrał drugi wariant, ponieważ ruchy Lunatyka była bardziej żwawsze, dlatego też Jeffrey chciał je zwolnić za pomocą jednej akcji ze swojego arsenału. Błyskawicznie znalazł się przy swoim przeciwniku i niezwłocznie zaserwował Double Knee Inverted Atomic Drop na odwróconym rywalu. Palące żywym ogniem miejsce na ciele Luke, zmusiło go, że ułożył się w narożniku. Charakterystyczny ruch ze strony Jeff'a, który był już dawno nie widziany został znów ujrzany. Hardyac Arrest connecting! Nero zmierzył wzrokiem drugiego oponenta, który ustał wreszcie na nogach i szykował się do szaleńczego ataku. Jeff ujarzmił zwierzę, kiedy znalazło się już koło niego za pośrednictwem Enzuigiri po którym Dave poleciał na matę niczym marionetka. Uderzenie było tak potężne, że publiczność zaczęła wykrzykiwać "This is Awesome". Nikt im się nie dziwił, ponieważ Willow rządził niepodzielnie w czterokątnym miejscu widowiska.

Wierzba była w swoim żywiole. Rozejrzała się po przeciwnikach i zauważając kątem oka, że Luke wstaje, skupił na nim swoje czarne źrenice. Jeffrey bez owijania w bawełnę ruszył w stronę Lunatyka, jednak czekała na niego niespodzianka. Po kilku sekundach Jeff znalazł się w pułapce z której miał pomysł jak wyjść. Tilt-A-Whirl Headscissors, który był kontrą na ruch ze strony Harpera wyszedł niesamowicie i ciało jegomościa ułożyło się na środku kwadratowego pierścienia. Batista oprzytomniał i widząc, że Jeff jest zajęty chciał to wykorzystać. Szybki zryw ze strony Animala zmusiło Jeffrey'a to wymyślenia ucieczki lub uniku, jednak Willow podsunął już swój pomysł. Alley Oop Facebuster został dopełniony, a publiczność wraz z komentatorami krzyknęła naraz "How?". Jeff z uśmiechem, zwinnym krokiem znalazł się przy Luke, który powoli podnosił się na nogi. Nero chwycił jego głowę w ddt clutch'u i silnym szarpnięciem ustawił go na dolnych kończynach. Skomplikowana sekwencja i Devil Lock DDT zaserwowany. Łeb Lunatyka dosłownie wbiła się we śnieżnobiałą matę, a osoba, która wykonała akcja z wygiętymi w uśmiech ustami, rozejrzała się po arenie.
- Czujesz to... Tatuś na Ciebie patrzy i właśnie klaszczę... Jest z Ciebie dumny Jeff... Nie poprzestawaj na tym...