Eee....Czytałem to kilka razy i próbowałem wyobrazić sobie to wyjście. I jakoś nie jestem co do niego przekonany bo po prostu jest to za mało zobrazowane. Prosiłem o ładny opis, a ten zrozumiałem tak naprawdę do momentu podparcia się na otwartych dłoniach. I przyjmijmy, że tyle na razie Ci się udało zrobić. (Najzwyczajniej w świecie nie zrozumiałem drugiej części opisu)

2 szanse, podpierasz się na dłoniach unosząc korpus do góry. Co dalej?

Liczyłem na coś fajnego, zwinnego, sprytnego....a tu takie standardowe wyjście, jeszcze i naciągane. W innych okolicznościach bym dał Ci ostatnią szansę, bo Twoje nogi są strasznie mocno zaciśnięte więc wypadałoby je jakoś rozruszać, ale nie chcę zabijać walki. No ale nie pozostaje mi nic innego, jak ponownie zarządzić Opis Sytuacji.

Christian po ofiarnym uwolnieniu czołga się do lin, by szybko czmychnąć z ringu i złapać powietrza. Nie tak wyobrażał sobie ten pojedynek. Edge z kolei z wściekłością próbował złapać byłego przyjaciela, lecz próba się nie powiodła. Po chwili nerwów, na jego twarzy pojawił się charakterystyczny uśmieszek, który sygnalizował jego pewność siebie.

Pobawimy się trochę. Spajk, opisujesz emocje Christiana uwzględniając zajebiście swoją pozycję jako face, a także to, że pojedynek nie idzie po Twojej myśli. Masz załamanie, ale jednak coś sprawia, że wracasz do gry.

Krzysiek - masz pole do popisu jako ten skurwiel. Możesz cwaniakować, przechwalać się tauntować - chcę zobaczyć 100% heela, ale nie cipkę. Wykorzystaj swoje położenie i opisz jakim to zerem jest Twój brat.

Macie na to 300 słów. Nie zawiedźcie mnie tak jak poprzednim razem

Ma droga w stronę najpiękniejszego z najpiękniejszych wydaje się przedłużać w nieskończoność. Kolejne podejście do zwycięstwa o tą ślicznotkę wydaję się być najgorszym wydarzeniem mej kariery. Swietny początek rozpalił we mnie połyk nadziei szybko zgaszony przez rywala, który zmienił moje życie w koszmar. Prztyczek w nos dany mi przez los po raz kolejny mocno odbił się na mej psychice. Straciłem jakąkolwiek chęć dążenia dalej, chciałem zatrzymać się w miejscu i skończyć to wszystko odchodząc jako haniebny przegrany. Jednakże to kłóciłoby się ze wszystkim w co wierze, ze wszystkimi ideami które wyznaję. Jestem Kapitanem Charyzmą - nieustraszonym i niepoddającym się - jestem prawdziwym mistrzem, z pasem lub bez. Jednakże w tym momencie wszystkie korzyści materialne przestają mieć jakiekolwiek znaczenie, teraz wypełni się moja zemsta - tylko tego pragnę.

Tysiące zebranych tutaj fanów liczy na niezapomniane show, chcą oglądać jak zdrajca w postaci mego brata upada na kolana przez mistrzem publiczności, prawdziwym wybrańcem i jedynym będącym w stanie do godnego reprezentowania swojego kraju. Z hymnem Kanady na ustach uniosłem swe ciało ku górze. Przyjąwszy wyprostowaną postawę wysłałem rywalowi wyraźny sygnał - niech szykuje się na piekło.

Edge był pewny siebie, lecz każdy mój krok w jego stronę osłabiał go od środka - zaczął się denerwować, po raz pierwszy w tej walce czuł się na przegranej pozycji. Tak też było, bowiem to ja wyskoczyłem z Clotheslinem który ściął rywala z nóg.

Wróciłem na dobrą drogę, drogę prowadzącą do zwycięstwa. Edge wskutek mojego ataku upadł na matę, lecz nie spędził na niej bardzo dużo czasu, bowiem podniósł się momentalnie i zainkasował kolejny Clothesline. Sytuacja się powtarza i znów Clothesline dla mistrza. Edge ponownie staje na nogi, lecz tym razem inkasuje Spinebuster. Ta akcja dała mi trochę czas na przygotowanie czegoś co nie udało mi się w tej walce już jeden raz, jednak teraz będzie całkowicie inaczej. Wspiąłem się na trzecią line z której po chwili wykonałem Diving Headbutt. Następnie po podniesieniu Edge'a otrzymał on Back Suplex

Edge tracił coraz więcej sił, a z każdym mym następnym atakiem tracił również szansę na wygranie tej walki. Po tym wszystkim co przeszedłem aby dojść tutaj widok cierpiącego zdrajcy był niczym prezent na gwiazdkę. Upadająca gwiazda - określenie idealnie opisujące mego brata, jeszcze pare miesięcy temu widziałem go w gronie najlepszych, lecz dziś jest tylko przebrzydłą i obmierzłą świnią...

Szczęśliwy ustawiłem się pod linami dając chwile fanom na zrobienie idealnego zdjęcia ze mną, aby po chwili ruszyć na podnoszącego się Edga z Half Nelson Bulldogiem...Wpłynąłem na falę, niesiony okrzykami fanów napierałem do przodu dosłownie niszcząc przeszkodę jaką jest Adam - ten natomiast z trudem łapał oddech, nie nadążał za tempem które narzuciłem i powoli odpływał, za moment nastąpi jego ostateczny koniec.

W tym przypływie furii pokusiłem się o kolejną akcję - postawiłem Copelanda na nogi po czym zdziewliwszy go w twarz i oszołomieniu wrzuciłem go na barki. Z tej pozycji mogłem bez problemowo wykonać Fireman's Carry Gutbuster. Uderzywszy o matę Edge już powoli witał się z diabłem, za chwilę wróci tam gdzie jego miejsce, jednakże przed tym Adam otrzymał jeszcze jeden wstrząs w postaci Snap Suplexa. Powoli dochodzimy do końca, jestem blisko zwycięstwa, nie pozwolę teraz wyrwać sobie tego z rąk. Zwyciężę i zostanę nowym mistrzem!

"Edge pada na kolana przed nowym mistrzem" - właśnie tak wyobrażam sobie nagłówek jutrzejszej gazety. Nie pozwolę sobie na nic innego. Fani tego chcą, ja tego chcę i cała Kanada tego chce - nikt nie będzie czuł się zawiedziony. Publiczność skandowała okrzyk "One More Match", zapewne z takim samym okrzykiem wyjdzie Edge już za tydzień, lecz dla niego nie będzie kolejnej walki...

Zadawszy przed chwilą atak przygotowałem sobie Edga idealnie, doskonale doprawiona ofiara może zostać wykończona już teraz, jednakże traktując Adama jak zabawkę będę chciał się nim jeszcze pobawić. Podszedłem do leżącego mistrza i zapinając uścisk na szyję delikatnie go poddusiłem. Następnie postawiłem go na nogi i wciąz stojąc za nim złapałem w Inverted DDT Clutch po czym zadałem mu parę uderzeń w odsłonięta klatkę piersiową i wykonałem Falling Inverted DDT.

Ta akcja wzbudziła wśród fanów jeszcze większę zaciekawienie, a po chwili zmienili oni skandowany okrzyk. Tym razem "Spear, Spear, Spear!" można było usłyszeć z sektora publiczności, a jak wiadomo z fanami się nie dysktuje dlatego też skierowałem się do narożnika. Edge leżący aktualnie na środku ringu prawodpodobnie spodziewał się zagrożenia, lecz teraz nic nie mógł na to poradzić. Gdy Adam podniósł swe ciało ruszyłem w jego stronę aby po chwili z impetem wykonać Spear. Znajdowaliśmy się na środku ringu toteż od razu przeszedłem do przypięcia.

Rola inicjatora w dzisiejszej walce przechodzi z rąk do rąk. Raz jest w moich, zaś raz w Christiana. Niestety po długim okresie mojej bezwzględnej dominacji nastąpiła zamiana ról i teraz to ja jestem w nie najlepszym i nie najciekawszym położeniu. Rozpędzony Christian pędzie właśnie w moją stronę i to... z zamiarem upokorzenia mnie poprzez wykonanie akcji, która jest moją domeną. Muszę szybko działać... W tym też celu nie zwlekając długo wykonuję bezwarunkowy ruch "wchodząc" pod Christiana i płynnie wynoszę go do góry w celu zaaplikowania Flapjacku! Tak jest! Wszystko idealnie zgrane w tempie co do setnych sekundy! W ostatniej chwili! Już byłem o włos od sromotnej klęski... Zmęczony padłem teraz nieopodal ciala Christiana. Obaj leżymy, a nasze serca biją szybko... Czas się wziąć w garść.