Taker będąc pochylony nad swym oponentem, próbuję go obrócić na brzuch, toteż Intelektualista nie zwlekając podnosi swą nogę, która znajduję się blisko Umarlaka, a następnie przymierza w jego głowę potężnego kopniaka. Zamroczony rywal odszedł kilka kroków w tył, a Damien powoli powstaję z desek, będąc gotowy do dalszej walki.

Światła na całej arenie zgasły, a publiczność wpadła w ekstazę, albowiem już za kilkanaście sekund otworzy się jedna z komór i do walki wkroczy kolejny zawodnik. Na kogo padnie tym razem? Każdy z uczestników pojedynku w duchu modlił się o to, aby nie być kolejną ofiarą Umarlaka. Każdy... Każdy oprócz Straight Edge Saviora, który tylko przygryzł wargę i stał dumnie, czekając na otwarcie się jednej z komór. W końcu wyczekiwana chwila nadeszła. Snop światła padł na miejsce, w którym znajdował się on - CM Punk!

***

Wszyscy fani zgromadzeni na arenie wybuchli gromkim cheerem, wspierając swojego mistrza WWE. Po twarzy wchodzącego do ringu Brooksa błądził nikły uśmieszek. Ci, którzy znali go lepiej, mogli by z powodzeniem stwierdzić, że champion nie jest pewien swoich szans w tym pojedynku. Nic bardziej mylnego! Zbawca WWE Universe spojrzał na stojących poza komorą popleczników i kiwnął delikatnie głową, dając im znać, że da sobie radę. Krew w żyłach pochodzącego z Chicago zawodnika płynęła szybko, napawając go nowymi siłami. Best In The World nie spuszczał wzroku ze swoich przeciwników - wiedział, że nie można ich lekceważyć i każdy, nawet i najmniejszy błąd, mógł być przyczyną sromotnej klęski i utraty mistrzostwa. Na co jak na co, ale na to Philip nie mógł pozwolić. Zbyt wiele poświęcił aby dotrzeć tutaj... Dotrzeć na sam szczyt! Stojąc już w kwadratowym pierścieniu, CM Punk uśmiechnął się lekko i rozłożył ręce na boki - był gotów aby stawić czoła oponentom łasym na jego złoto. Pierwszy ruszył na niego Pan Śmierci, z zamiarem wykonania precyzyjnego kopnięcia, ale Philip uchylił się tak zręcznie i szybko, że Umarlak wyleciał za ring i uderzył głową o metalową posadzkę. Sandow dalej dochodził do siebie po ostatnim ataku, więc to Brooks zaatakował jako pierwszy - doskoczył do rywala, po czym wykonał silne uderzenie kolanem w jego żołądek.

Wybaczcie.  Jestem zmuszony wziąć + 12. Ale spokojnie. Do 21 post się tu pojawi.


---------------------------------------------------------------------

Jednak to prawda...Ten ludzki pierwiastek wciąż we mnie istnieje. Przez te wszystkie lata starań nie udało mi się wyplenić tego wirusa, który po raz kolejny przyczynił się do mojego błędu. Walka dopiero się rozkręca, a ja zaliczyłem już pierwszy upadek i soczysty kopniak w głowę. Przez chwilę czułem się dziwnie. Pulsujący ból wręcz rozrywał moje skronie, a spocone, trzęsące się dłonie nie były w stanie chwycić lin, które pomogły by mi utrzymać równowagę. Zamroczony i zapędzony w ślepą uliczkę niczym sarna przez charta nie miałem sposobności kontrolowania tego, co działo się w komorze. Kilka minut wystarczyło, by potęga tego miejsca przytłoczyła w końcu i mnie. Długo przed nią uciekałem, ale ta człowiecza natura znów mnie dopadła. Jak zwykle w najmniej oczekiwanym momencie...

"CZAS...KONTROLUJ GO. OKIEŁZNAJ JEGO NATURĘ"

"No właśnie. Przecież czas potrafi leczyć rany. To jest jego dobra strona..." Wiele myśli kłębiło mi się w głowie, ale ta była chyba najtrafniejsza. To, co miało być moją zgubą, okazało się ratunkiem. Z całej naszej trójki, ba , z całej tej szóstki to ja miałem największe doświadczenie. Mimo tylu lat wciąż się regeneruje. Tak też było tym razem. Otarłem twarz z potu i wróciłem. Odzyskałem świadomość. Kolejna rada mojej Pani pomogła mi na nowo stanąć do walki. Teraz jednak miałem już przeciwko sobie dwóch rywali. Do ringu wszedł CM Punk, który jest jak drzazga, której nie da się wyjąć. Spoglądałem na niego uważnie, kątem oka obserwując jak Sandow zbiera się do ataku. Brooks nieśmiało przeszedł pod dolną liną i asekuracyjnie od razu zajął miejsce przy narożniku. Trzech gladiatorów. Każdy walczący o swoje. Przerażające okrzyki "UNDERTAKER!!! UNDERTAKER!!! zagłuszyły wszystko. Philip nie czuł się już tak pewnie. Śmiertelnicy byli po mojej stronie. To nieco zdeprymowało moich oponentów. Ich kontakt wzrokowy uświadomił mi, że szykują wspólną akcję. Odczytałem to i byłem gotowy do starcia. Gdy tylko obaj wybiegli w moją stronę, opuściłem swój korner i z pełną parą wbiłem się w nich podwójnym Clotheslinem. Stary Demon nie powiedział jeszcze ostatniego słowa...

300/300
24/30

Ostatnio edytowany przez Ragarot (2014-05-28 20:03:47)

"YOU ARE PHENOM!!! YOU ARE PHENOM!!

Wielka wrzawa, która rozgorzała na trybunach umocniła mnie w przekonaniu, że mimo upływu lat nie straciłem swoich mocy. Dalej jestem w stanie kontrolować hordy śmiertelników, czym zawsze irytowałem swoich przeciwników. Nie inaczej było i tym razem. Dwa pionki, które spoczywały u moich stóp zostały już wprowadzone do mego świata. Czas jednak nauczyć ich zasad panujących w krainie Demona.

Za pierwszy cel obrałem sobie już bardzo obolałego Sandowa. Kolejna seria potężnych stompów musiała poprzestawiać mu wnętrzności. Brak powietrza spowodował, że zaczął chaotycznie miotać się po ringu. Nie mogłem na to patrzeć. Dlatego chwyciłem go za włosy, następnie oburącz za szyję i z ogromną siłą cisnąłem nim w narożnik wykonując Two Hand Chokeslam. Poruszenie było jeszcze większe, ale tym razem za sprawą CM Punka, który za moimi plecami szykował się do ataku. Zareagowałem w odpowiedniej chwili. Odwróciłem się, przechwyciłem go w biegu i wykonałem na nim przepiękny Tilt a Whirl Slam. Za wcześnie na pin. Musiałem atakować dalej. Wziąłem więc go na ręce, wyniosłem nad głowę i po kilku krokach cisnąłem nim z całej siły w jedną ze ścian tej piekielnej konstrukcji. Gorilla Pres Slam zaaplikowany. Czas na dalsze katorgi.

Więcej, więcej, więcej....Wciąż było mi mało cierpienia wokół. Chciałem wyrządzić im wszystkim jeszcze większa krzywdę. Pani była uśmiechnięta i zadowolona. Jej aprobata tchnęła we mnie nowe siły. Byłem gotów na wszystko - byleby tylko ją uszczęśliwić.

Punk zwijał się z bólu na metalowej posadzce za ringiem. Krótki lot sprawił, że szybko uświadomił sobie, iż cały jego plan legł już w gruzach. Aby jeszcze bardziej go przybić, przeszedłem pod dolną liną i wyczekiwałem momentu, w którym wstanie. Gdy to się stało, zaaplikowałem mu kilka mocnych Low Kick-ów. Nie mogąc utrzymać równowagi oparł się o ścianę, co postanowiłem wykorzystać. Odbiłem się od lin i wbiegłem na niego z całym impetem przygniatając go do stalowej konstrukcji. Na dobicie chwyciłem jego głowę pod pachę, ramie przerzuciłem za szyję, wyniosłem w powietrze i po chwili "zastoju" upadłem z nim na metalowy fragment podłogi aplikując mu piękny Delayed Vertical Suplex. Jednego na chwilę mniej, a był przecież jeszcze Damien.

Szybko więc się otrząsnąłem i zbliżyłem się do pustej komory, pod którą dochodził do siebie Zbawca Mas. Zwietrzyłem okazję, której nie mogłem zmarnować. Słysząc śmiech Strzygi nabrałem rozpędu, poczekałem aż Aaron stanie na nogi i staranowałem go potężnym Spearem(*UM) roztrzaskując przy tym pustą komorę. Ból był silny, ale nie na tyle by mnie powstrzymać. Po chwili odpoczynku wstałem i wrzuciłem niemal martwego Sandowa do ringu. Nie czekając na jego reakcję ustawiłem go do pionu, zacisnąłem uścisk na jego szyi i wykonałem morderczy Chokeslam!. Czas na pierwszą eliminację...

CM Punk podniósł się na równe nogi, oddychając ciężko. Jego plan dominacji od samego początku starcia nie powiódł się, a Undertaker dalej zbierał swoje żniwo, tym razem w postaci duszy Damiena Sandowa. Trzeba było w jakiś sposób pokrzyżować jego demoniczne plany. Na całe szczęście, Phenom odwrócił swój wzrok od lidera Straight Edge Society i skupił swą uwagę na drugim przeciwniku, co sprytnie mogło zostać wykorzystane. Brooks podniósł się na równe nogi i zaczaił się za stojącym do niego plecami Undertakerem. Gdy Grabarz odwrócił się, zainkasował precyzyjny Superkick, który sprawił, że Pan Śmierci oparł się zamroczony na linach. Niełatwo było zwalić go z nóg - to pewne! WWE Champion cofnął się więc o dwa kroki, po czym wykonał kolejny cios, tym razem Calf Kick, który wyrzucił Phenoma z kwadratowego pierścienia. Umarlak wylądowałna metalowych kratach i zastygł w bezruchu, przynajmniej na chwilę. Punk musiał działać szybko - wspiął się na najbliższy narożnik, po czym skoczył na rywala, wykonując potężny i precyzyjny Diving Elbow Drop!

3...2...1... losowanie i Bully Ray wychodzi z swej komory. Od razu w oczy me rzuciła się postać intelektualisty Damiena Sandowa, więc bez najmniejszej chwili zawachania dokosczyłem do niego i zdewastowałem całą seria ciosów. Stary dobry Bully wrócił. Sandow wylądował w narożniku więc czas zadziałać troszkę innaczej. Wziąłem całkiem długi i wbiłem się w Damiena przy pomocy Avalanche. Sandow padł na matę, natomiast ja pełen werwy wyczekiwałem aż ten znów wstanie na swe odnóża bym mógł dalej go atakować. Gdy doczekałem się tego dobiegłem do niego a po chwili wykonałem Big Boot. Następnie momentalnie ustawiłem Sandowa w odpowiedniej pozycji i wdrapałem się na narożnik by wykonać Diving Senton. Teraz mam chwilkę czasu by odpocząć.