Chris Hero ładnie rozprawił się z rywalami i teraz stał na środku mając rywali u stóp.

3...

2...

1...

#4

Kł pomiędzy Rockiem a Hero (15 minut, 200 słów)

Finally! The Rock has come back! Arena wypełniona po same brzegi momentalnie oderwała się od miejsc siedzących, wywołując ogromny apluaz spływający na mnie niczym woda pod prysznicem. To wzmogło we mnie chęć walki. Zacząłem zmierzać do ringu powolnym, lecz stanowczym krokiem. Każde stąpnięcie podnosiło mnie na duchu. Wreszcie - energicznym ruchem wspiąłem się na znajomą mi krawędź kwadratowego pierścienia i w takim samym tempie do niego wszedłem. Bez zastanowienia pomknąłem żwawo w stronę Hero, zatrzymując się krok przed jego cherlawą posturą. W mgnieniu oka wyprowadziłem potężny slap. Pod ciężarem wyprowadzonego właśnie ciosu Hero upadł na kolana, a ja uniosłem rękę, co wywołało na trybunach wrzawę, która dla  fana wrestlingu nie mogła zostać uznana za przeciętną. Atmosfera w hali była godna powrotu mistrza. Czas wygrać to pieprzone Royal Rumble i zostać legendą, bo legendy żyją wiecznie! Jeszcze chwila, jeszcze moment..

To ja rozdawałem teraz w ringu karty! Złapałem za głowę Hero i podniosłem go do stójki, szybko po chwili powalając efektownym clotheslinem! Teraz miałem coś dla właśnie wstającego Daniela. Podszedłszy do niego, wyprowadziłem szybkiego gut kicka, ażeby po chwili popisać się szybkim i bardzo widowiskowym Snap DDT! Nieskazitelna akcja mocno obiła głowę jednego z mych oponentów, a szybka sprężynka wzniosła wiwaty moich fanów, a ja mogłem wziąć się za obalonego Kevina. Uniosłem go, wymierzyłem kilka charakterystycznych dla swej postaci punchy, następnie złapałem za rękę i wysłałem w stronę przeciwległych lin. Kevin posłusznie się od nich odbił, po chwili do mnie wracając, wtem złapałem go za tułów, widowiskowo przerzucając go za głowę i wyrzucając poza kwadratowy pierścień Overhead Belly to Belly Suplexem! Czas The Rocka nadchodzi wielkimi krokami!

Ból doskwierał w każdej chwili, jednak nie tracę nadziei! Nie zostanę ponownie upokorzony przez zwykłe jednostki nieczyste, które tylko zakłócają wykonanie mi zadania - nawrócenia każdego głupca w tej hali. Przepełniony odwagą, stanąłem na przeciwko... The Rocka. Ten zawodnik przechodzi samego siebie, ponieważ przedstawia zachowanie prymitywnego człowieka. Brutal kopie tyłki i znęca się nad słabszymi, chcąc pokazać, że jest najlepszy na świecie. Podrapałem się po brodzie, nie ścigając swych mądrych oczów z mego oponenta. Pokonam go i pokaże mu, iż ze mną nie wolno zadzierać. Silence! Krzyknąłem z całej siły, w stronę publiczności, powracając do Rocka. Przybliżyłem do niego swą twarz i wypowiedziałem You're Welcome Rocky! Oddaliłem się od rywala, mając na twarzy serdeczny uśmieszek...

I oto kontynuujemy pojedynek. Damien Sandow zbliżył się do The Rocka, stanął z nim twarzą w twarz, po czym rzucił charakterystyczne dla siebie "You're Welcome!" Rocky zrobił zdziwioną minę, ale chyba poczuł się urażony, bo wykonał precyzyjny Gut Kick, pod wpływem którego to Sandow upadł przed nim na kolana. W tym momencie jednak, na równe nogi podniósł się Chris Hero, który czai się w narożniku za plecami Brahma Bulla. Co zrobi Chris? The Rock nie spodziewa się ataku. W tym momencie rozbrzmiewa kolejny theme, a do ringu kieruje się Curtis Axel!

#5

Pisze:
Chris Hero (zajmuje się Rockiem)
Curtis Axel (zajmuje się Damienem)

10 minut na post.

W kwadratowym pierścienu zawodnicy walczyli niczym rzymscy gladiatorzy toczący pojedynki w koloseum na śmierć i życie, tyle, że tutaj przegrany ne utraci życia, a szansę pojechania na Wrestlemanie. Mimo widowiska, które działo się w ringu uwagę fanów obrócił telebim na którym trwało odliczanie do momentu, w którym kolejny zapaśnik pojawi się na arenie.

10...

9...

8...

7...

6...

5...

4...

3...

2...

1...

Po chwili zabrzmiał utwór Seether - Out Of My Way. Czy to możliwe ? Czy to naprawdę on ? Tak to Curtis Axel ! - wykrzyczeli podekscytowani komentatorzy

Momentalnie zacząłem biedz w stronę kwadratowego pierścienia, zbierając po drodze pop od publiczności, która może być moją trzecią ręką w tej arcy ważnej bitwie.Gdy byłem już na polu walki od razu ruszyłem do ataku, powalając Sandowa Dropkickiem. On odruchowo wstał, lecz to był jego błąd, gdyż przechwyciłem go, a następnie wyrzuciłem z ringu.

Wszystko poszło gładko, tak jak zaplanowałem. Adrenalina wypełniła każdy zakątek mojego ciała. Fani także zareagowali na mój gest triumfu, dziękując mi przepotężnym popem. Nie mogę jednak zbytnio długo cieszyć się, ponieważ jeszcze nie wygrałem walki... To, że powaliłem mojego rywala nie znaczy, iż będzie on leżał na macie cały czas. Tak więc ruszam do kolejnego ataku. Stanąłem tyłem do rywala, po czym wykonałem mu Back Rolling Corkscrew Senton. Świetnie! Nie dając mu spokoju, podnoszę zamroczonego rywala. Po chwili wkładam mu swoją głowę między kroczę, łapię za obie nogi i wynoszę. Rywal jest dość ciężki, więc aby szybko zakończyć tą akcję, podbiegłem do lin i rzucam nim nad linami - Waterwheel Slam, po którym The Rock został wyeliminowany!

Nareszcie w domu - taka myśl krążyła mi w głowie. Wreszcie znowu poczuje te emocję, ten wysiłek i to coś, co ciągnęło mnie do tego sportu od dzieciństwa.  Nie było lepszego momentu na powrót niż Royal Rumble - gala na której 30 mężczyzn biję się po mor... twarzach. Stąpełem twardo po śnieżnobiałej macie, rozpoczynając w ten sposób swój udział w walce. Długo nie postałem, gdyż wnet ruszył na mnie długowłosy pajac zwany Damien Sandow. Nie skończyło się to jednak dla niego dobrze, gdyż ugasiłem jego zapał za pomocą bestialskiego Lariata. Zbawca Mas uderzył w matę z wielkim impetem, a publiczność wstała, aż z miejsc, aby oklaskiwać mnie. Nie było mnie kilka miesięcy, lecz wciąż jestem w formie. Nie dałem ani chwili odpoczynku Brodaczowi i zacząłem masakrowac jego ciało stompami. Po tych kopnięciach, podniosłem delikwenta, ułozyłem go do odpowiedniej pozycji, a następnie wyeliminowałem go z ringu za pomocą Suplexu. O tak ! Na pewno jestem we właściwym miejscu i we właściwym czasie.