Dalej!

Nie...Do cholery, to nie tak miało być! Jak mogłem pozwolić temu samozwańczemu intelektualiście się tak zdominować. To jakiś obłęd! Nie, to nie mogło zakończyć się w ten sposób.

Sytuacja była pod bramkowa, ale nadal myślałem trzeźwo. Musiałem zaryzykować. Sandow trzymał mnie już w swoim uchwycie, szykując się do wyniesienia mojego ciała w górę. Zadziałałem bardzo szybko. Chcąc odwrócić jego uwagę od zamiaru wykonania akcji, wolną ręką zaserwowałem mu serię potężnych uderzeń w żebra. Damien zachwiał się, więc nie pozostało mi nic innego, jak całkowicie go unieruchomić. Moja druga ręka spoczywała na barkach przeciwnika, który swoją kończyną trzymał mnie za szyję. Nie mogąc jej uwolnić, po prostu nieco ją wykręciłem, co pozwoliło mi złapać oponenta za głowę. Następnie nogą zablokowałem jedną z jego dolnych kończyn, by finalnie z całej siły odchylić się do tyłu i zaciągnąć rywala w dół, wbijając jego czaszkę w matę aplikując mu mocne DDT. Uwalniając się, zyskałem możliwość przeprowadzenia odwetu.

Wzorowałem się na TYM, a konkretnie kadrze z 0:06. Myślę, że dość jasno to opisałem

Teraz, albo nigdy. Swagger spoczywał przy barierkach, a Sandow leżał teraz obok moich stóp trzymając się za głowę. Udało mi się uciec z pod opresji, czym wywołałem nie małe poruszenie na trybunach. Fanom było nie w smak, że wróciłem do świata żywych. Chcąc jeszcze bardziej wyprowadzić ich z równowagi, zaśmiałem się głośno i rozkładając ręce wykrzyczałem na cały głos:

"NIE POTRZEBUJE WAS!!!

Reakcja publiczności była stosowna do mojego zachowania. Miałem to jednak gdzieś. Teraz liczył się tylko Sandow. Widząc, że dalej ma problemy z dojściem do siebie, upadłem obok niego i niemal w stylu Ortona, podpierając się na dłoniach, zacząłem krążyć nad obolałym rywalem.

[b]" JUŻ NIE JESTEŚ TAKI WYGADANY? HĘ? TERAZ JESTEŚ W MOIM ŚWIECIE!!![b]

Nie zważając na nic, po tych słowach błyskawicznie poderwałem się na nogi i trzymając oponenta za włosy ustawiłem go do pionu. Następnie złapałem go za rękę i posłałem na liny mocnym Irish Whip. Kiedy Aaron znalazł się tuż obok mnie, położyłem dłonie na jego biodrach, by następnie wynieść go w górę i wbić w mate pięknym Toss up Powerbomb. Rywal leżał teraz na macie całkowicie zależny ode mnie. Ręce miał rozłożone, co postanowiłem wykorzystać. Zasypałem jego lewą kończyną serią potężnych stomów. Zbawca zaczął zwijać się z bólu, a ja wykorzystując jego ogromny ból, zapiąłem na wcześniej obitej ręce mocny Armageddon, oczywiście na środku ringu. Teraz musiałem wygrać.

Pomoc Naukowa:   http://www.youtube.com/watch?v=H44aaxdcBds


Mając jedną wolną rękę, staram się uderzać nią w twarz Jeffa, chcąc poluzować wyjście z dźwigni. Gdy tak też poczyniłem, po czym kolano, które było najbliżej, starałem się nim wymierzyć jakieś ciosy w plecy Hardy'ego, z myślą, że może to się uda... Niestety lekko nie było, co więcej, były trudności w próbie ataku z kolanka. Nie pozostało mi nic innego jak, ponownie obijać brzydką twarz antagonisty, który jeszcze bardziej poluzował swój submisison.

Uścisk został poluzowany... Muszę coś wymyślić bardziej zabójczego, abym wyszedł z tej dźwigni. Jako, że liczne ciosy w twarz oponenta tylko w połowie poluzowały submission, ponownie próbuje obijać jego twarz serią slapów, czy też ciosów, które powinny jeszcze bardziej poluzować. Jeff czasami bardzo przybliża swój czerep, toteż kolano próbuje przybliżyć do jego głowy, wykonując potężne kopnięcia z kolana. Hardy pod wpływem owych ciosów, jeszcze bardziej zluźnił uchwyt, dzięki czemu może wszystko będzie dobrze...

"To niemożliwe! Przecież miałem już zwycięstwo w dłoniach, czułem jego słodki smak...Nie, nie, nie ,nie, nie, nie, to się nie dzieje naprawdę!" Przerażenie i niedowierzanie, które wkradło się do moich myśli nie pozwalało mi się uspokoić. Stojąc opartym o liny, szybko łapałem powietrze do płuc próbując opanować tętno, niemal rozsadzające mi serce. W ferworze walki zapomniałem, że w tym starciu udział brało trzech zawodników. Będąc skupionym na Damienie, kompletnie zignorowałem Swaggera, co dobitnie się na mnie zemściło. Teraz to on stał się moim celem, bowiem musiał mi zapłacić za to, co zrobił.

Czując się już nieco lepiej, gestem ręki sprowokowałem Patriotę do kolejnego ataku. Na całe szczęście rybka połknęła haczyk. Ruszył w moim kierunku niczym wściekły bizon jednak wykorzystując swoją szybkość, zrobiłem gwałtowny unik, przez co Jack natrafił na liny. Gdy odwrócił się twarzą w moim kierunku, nadział się na soczyste Enzuguri po raz kolejny wyrzucające go z ringu. Jeden problem z głowy, raczej już na dobre. Pozostał mi jeszcze jeden balast.

Kątem oka dostrzegłem, jak Sandow próbuje stanąć na nogi. Nie mogąc do tego dopuścić, szybko podbiegłem w stronę oponenta i zasypałem go gradem potężnych stompów, czym skutecznie udaremniłem jego zamiar. Mając możliwość swobodnego działania, złapałem go za włosy, wykrzyczałem mu do ucha "YOU'RE WELCOME!", by następnie obrócić go plecami do siebie i wykonać błyskawiczne Reverse of Fate!. Następnie parodiując gest rywala, podparłem się na łokciu dając sobie chwilę wytchnienia.

200/200
30/30

Czy to już koniec? W głowię kłębiły mi się różne myśli, jednak musiałem nadal być ostrożny. Jeden mały błąd, a wszystko znów by przepadło. Miałem jednak determinację, która zaprowadzi mnie do zwycięstwa. Jack nie był już zagrożeniem w ringu bowiem pozostałem tylko ja i Sandow. Intelektualista nie był już sobą. Na jego twarzy nie malowała się nad wyraz dzika pewność siebie. To ja byłem władcą w ringu. Nie czekając więc dłużej na nic, wstałem na nogi i łapiąc rywala za włosy ustawiłem go do pionu. Następnie bez zbędnych ceregieli włożyłem jego głowe pod pachę i wykonałem blyskawiczne Twist OF Fate. Mogłem to zakończyć, jednak mi wciąż było mało. Chciałem, by Damien cierpiał. Dlatego też podjąłem się próby tego, co nie udało mi się poprzednim razem, mianowicie zapinając na środku ringu jeszcze raz Armageddon, chciałem upokorzyć przeciwnika. To musiał być koniec...

Sytuacja nie jest zbytnio sprzyjająca... Jeff ponownie króluje w ringu, bardzo łatwo pozbywając się trzeciego oponenta ze starcia. Teraz nadszedł czas na mnie, Hardy próbuję wykonać swą akcje koroną. Muszę prędko coś wymyślić, albowiem nie chcę zostać z impetem wbity w deski ringu.

Jako, że znajduję się w pozycji skulonej, a głowa jest zablokowana, próbuję lekko zgiąć swe nogi, aby chwilę później wyprowadzić Standing Shoulder Thruts. Jeffrey natychmiastowo puścił moją czaszkę, a ja wypompowany padłem na kolana, chcąc się uspokoić po tejże emocjonującym momencie...