Po tym nieczystym zagraniu, publiczność buczała na mnie chyba najgłośniej w całej mojej karierze. Nie zważając jednak na fanów amerykańskiego badass'a, natychmiast dopadłem się do klęczącego dalej Undertakera i przechwytując jego głowę, wbiłem ją wkrótce z impetem w matę. Snap DDT. Przekomarzając się z niekontaktującym Markiem, zacząłem go brutalnie kopać i uderzać punchami po twarzy. Gdy ten był w odpowiedniej za mnie pozycji, wszedłem prędko na narożnik i podnosząc tam dwie ręce w górę, wbiłem się w oponenta wykonując wreszcie Diving Elbow Drop, który wcześniej zakończył się niepowodzeniem. Po udanym łokciu, szybko zebrałem się w sobie, powstałem, a następnie znów dopadłem badass'a częstując go kolanem. Knee Drop. Seria ataków na najbliższe minuty została wykonana. Jako zasłużony odpoczynek przyjąłem sobie sprzeczki z losowymi hejterami mojej osoby.

Po chwili odpoczynku, znów wracam do maltretowania Undertakera. Zadaję mu kilka stompów, potem kilka punchów, a wszystko kończę Fist Dropem. Mark złapał się za głowę krzycząc w niebogłosy. Nie pozwalałem mu jednak odpocząć, dlatego szybko go podniosłem i zwinnym ruchem dołożyłem Russian Leg Sweep. Byliśmy na środku ringu. Spojrzałem na prawo, lewo...później znów na prawo. Na mojej twarzy pojawił się lekki uśmieszek. Pora użyć jednej ze swoich najlepszych broni. Callaway leżał na plecach. Wykorzystując tę pozycję, popędziłem czym prędzej do rywala i zapiąłem na nim Bridging Victimizer (SUB)!

W mordę.... Ten szczeniak po raz kolejny mnie wych*jał. Nie wiem skąd on bierze siły na każdą kontrę, ale przysięgam, że następnej okazji nie będzie. zainkasowałem sporo ciosów, jednak nie takie katorgi znosiłem. Nadal myślę trzeźwo. Dean szykował mnie pod rosyjską akcje, dlatego musiałem działać natychmiast.

Oplótł już moją nogę i trzymał mnie za rękę. Na jego nieszczęście uchwyt nie był mocny, a moja konczyna znajdowała się na wysokości jego brzucha. Idealnie. Nim zdołał odwinąć się do tyłu, kilkukrotnie szarpnąłem ręką w taki sposób, iż mój łokieć za każdym razem trafiał w jego przeponę. Dean puścił moją rękę więc mogłem dzialać dalej. Zamachnąłem noga w taki sposób, że mój oponent poleciał na plecy. Zachwiało mną, przez co ja również upadłem, jednak nie z taką siłą, bowiem udało mi się po raz kolejny wystawić łokieć i zaaplikować przeciwnikowi Elbow Drop! Wyszedłem cało z opresji i byłem gotów do ostatecznej masakry.

Dosyć tego.  Żarty się skończyły. Nie pozwolę się upokorzyć po raz kolejny. Za długo czekałem  na tę chwilę. Czas zakończyć ten pojedynek i wysłać, jeszcze, aktualnego mistrza w daleką, ostatnią podróż do najdalszych zakątków piekła, mojego piekła.

Udało mi się skontrować akcje Ambrose’a, dlatego mam teraz szansę skończyć ten pojedynek. W ringu nadal leżała drabina, która służyła mi za gilotynę. Ponownie wziąłem ją do ręki, a następnie zacząłem okładać oponenta po plecach. Publiczność zaczęła odliczać razem ze mną. Przed 10 uderzeniem zatrzymałem się.  Odczekałem moment, aż Dean przyjął pozycję klęczącą. Spojrzałem wtedy w jego smutne oczy i krzycząc mu prosto w twarz „WELCOME IN MY WORLD” wykonałem potężny Ladder shot prosto w twarz przeciwnika! Fani połączyli się w bólu z Moxleyem, wykrzykując głośne „OOOOOH”. Byłem na fali. Nie zwlekając długo ponownie podniosłem młodego, zacisnąłem uchwyt na jego szyi, wyniosłem go w górę i cisnąłem nim na drabinkę, którą chwile wcześniej odrzuciłem, wykonując potężny Chokeslam! Musiało boleć. Przypomniałem sobie, jak Jon potraktował mnie na RAW #57. Musiał mi za to zapłacić. W swoim stylu wyszedłem z ringu, zdjąłem wierzchnią część stalowych schodków i wróciłem z nią do kwadratowego pierścienia. Ułożyłem je na środku, po czym wziąłem głęboki oddech. Mistrz nadal wyglądał na martwego. Tak więc czas kończyć. Chwyciłem go za włosy, włożyłem jego głowę między uda, zarzuciłem na barki, wyniosłem jego bezwładne ciało tak wysoko, na ile zdołałem, by następnie cisnąć nim w schodki wykonując LAST RIDE! Huk był niesamowity. Zadałem mistrzowi ból, na jaki zasłużył. Wiedziałem jednak, ze stać mnie na więcej. Dlatego zsunąłem go ze schodów, po czym na środku ringu zapiąłem Triangle Choke! Klep śmieciu. Złoto jest moje!!

Niedobrze... The Undertaker atakuje jak szalony. W tym momencie podnosi mnie do góry. Byłem na jego barkach, musiałem coś zrobić. Inaczej otrzymałbym potężne Last Ride, a to zmniejszyłoby szanse na obronę mojego mistrzostwa. Nie panikując, zacząłem obmyślać plan jakoby miałby mnie od Takera uwolnić. Po chwili namysłu, Taker zaczął chodzić ze mną po ringu, a ja obarczałem go w tym czasie licznymi punchami, wyrywałem mu włosy. W końcu, Mark wyniósł mnie w górę, aby wbić potem w matę. Nic z tego - powiedziałem, a następnie odepchnąłem się od głowy swojego rywala i upadłem za nim mając wolne pole do ataku.

Na tym się wzorowałem: http://www.youtube.com/watch?v=DZl-HG-GeDg

KU*WA! To nierealne! Skąd ten śmieć bierze siłę, aby skontrować moje ataki?! Przecież… Byłem o włos od zwycięstwa. Ech… Po raz kolejny dałem się wyrolować. Dosyć tego. Nie wiem jak on to robi, ale przysięgam na Amerykę, kolejnej szansy nie dostanie. Już wystarczająco mnie upokorzył.  Nie pozwolę, aby ten szczeniak śmiał mi się prosto w twarz. Zbyt wiele kosztowała mnie droga do miejsca, w którym się teraz znajduję. Wyrzekając się śmierci wydałem na siebie wyrok, ale jednocześnie uwolniłem się od jarzma sługusa i demona. Teraz jestem po prostu gościem nieuznającym żadnych zasad. Jestem Badass, dlatego nikt nie będzie mi podskakiwał. Nadszedł czas, żeby udowodnić rywalowi, że nie rzucam słów na wiatr. Ambrose, ze mną się nie zadziera.

Gdy Moxley zdołał przeskoczyć mi za plecy, poczułem jak uchodzą ze mnie resztki człowieczeństwa i do gry włącza się bezwzględny bandzior, który od samego początku tylko czekał na swoją kolej. Mogłem teraz ostatecznie rozwiązać problem jakim był młody mistrz. Kiedy odwróciłem się w jego kierunku, przez chwilę obaj zastygliśmy w bezruchu niczym po spojrzeniu mitycznej Meduzy. Każdy zajrzał przeciwnikowi głęboko w oczy, próbując wyczytać z nich plan działania oponenta. Ja w oczach Jonathana dostrzegłem tylko strach. Przeraźliwy, paraliżujący strach. Próbował go maskować szyderczym uśmieszkiem na twarzy, jednak jako dawny Władca Ciemności potrafiłem wyczuć go na kilometr. Jego przerażenie spotęgował oszałamiający doping publiczności skierowany w moją osobę. Jeszcze nigdy nie byłem świadkiem takiej wrzawy. Moje imię niosło się od najniższych rzędów, aż po samo sklepienie hali. Dean był sam. Sam, otoczony zimną stalą i stojący twarzą w twarz z najtwardszym oraz najgroźniejszym facetem na ziemi. To musiało go dobić.

Nie należało czekać na nic więcej. Fani podkręcili temperaturę w tym piekle do granic możliwości. Z każdym kolejnym wykrzyczanym „LET’S GO TAKER!” czułem, jak wzrasta we mnie ciśnienie. Zrobiło mi się niesamowicie gorąco dlatego rozerwałem kamizelkę, którą miałem na sobie i ukazałem wszystkim wytatuowane ciało. Wiedziałem, że już czas zakończyć tę batalię.

Wystrzeliłem w kierunku Jona niczym strzała i zasypałem go serią miażdżących punchy. Nawałnica ciosów odcięła Champowi jakąkolwiek drogę ucieczki, zapędzając go aż pod same liny. Nie mogłem się zatrzymywać. Złapałem go za rękę i posłałem w róg potężnym Irish Whip. Ruszyłem za nim, by po chwili wparować w niego mocnym Corner Clothesline! Publiczność szalała, a ja nie miałem zamiaru odbierać im przyjemności. Kiedy Dean chwiejnym krokiem zbliżył się do mnie momentalnie przechwyciłem jego bezwładne ciało, zarzuciłem je na barki i zaaplikowałem błyskawiczne Snake Eyes! Po tym ataku młody oddalił się od narożnika i odwrócił w stronę środka ringu, przyjmując przy tym pozycję bokserską. Nie wahając się ani chwili zrobiłem kilka kroków do tyłu, odbiłem się od lin i zakończyłem wszystko pięknym Big Bootem, po którym Jon zrobił obrót na pięcie o 360 stopni i z impetem upadł na matę.

468 słów. Zmieściłem się w limit

Czas zacząć ciężką ocenę.
Na samym początku warto zaznaczyć, że przeczytałem każdy post trzykrotnie i ostatecznie doszedłem do pewnych wniosków.

W poście Ragarota nie znalazłem żadnych błędów - ani ortograficznych, ani interpunkcyjnych, a także stylistycznych. Dodatkowo pretendent w ładny sposób opisał targające nim uczucia oraz wykonał sławne combo Undertakera (uwielbiam takie rzeczy!). Post na wysokim poziomie i, muszę powiedzieć, jestem pod wielkim wrażeniem!

Teraz post Skilleda. Również nie doszukałem się żadnych błędów ortograficznych, interpunkcyjnych czy stylistycznych, więc w tej kategorii mamy remis. Opisywanie uczuć też poszło Ci bardzo dobrze. Nie mogło być jednak idealnie. W poście pojawiło się to, czego najzwyczajniej w świecie nie trawię - przekleństwa. Ja rozumiem, odgrywamy skur**syna, to zachowujmy się jak taki, ale nie aż tak wylewnie. Ale nie jestem przecież sędzią, który skreślałby post tylko ze względu na to, prawda?
Naturalnie. Kolejną rzeczą, która przesądziła o ostatecznym werdykcie, jest odwzorowanie realizmu.

Dean Ambrose zainkasował kilka ciosów więcej niż Badass, a dodatkowo oberwał Chokeslam. Czy naprawdę mistrz WWE jest na tyle wytrzymały, aby po tylu akcjach wybiec pędem z ringu a następnie robić wokół niego okrążenia? Moim zdaniem - nie.
Liczyłem na jakiś opis udręki, wyzwania, jakim to bez wątpienia jest "przyjęcie na klatę" Phenoma. Nie doczekałem się tego.

Dlatego też, po rozważeniu wszelkich za i przeciw - Undertaker kontynuuje atak!

***

Undertaker jest na fali! Nie daje żadnych, nawet najmniejszych złudzeń WWE Championowi. Rated R Superstar zaś z przygryzioną wargą przygląda się sytuacji wewnątrz ringu. Nie ma wątpliwości, że w ciągu najbliższych minut wszystko stanie się jasne...

Undertaker zdobędzie złoto! American Badass wykonuje Chokeslam na stalową drabinkę!
Dean zgina się w pół, ale to nie koniec tortur, ponieważ Taker po raz kolejny podnosi rywala za włosy i wynosi go w górę z zamiarem wykonania finishera! Czy Dean znowu ucieknie? Nie, nie tym razem! Last Ride na metalowe schody! Umarlak jest nowym mistrzem! Undertaker przechodzi do przypięcia, a Edge do odliczania.

1...

2...

Ale co to?! Rated R Superstar przerywa liczenie i z lekkim uśmieszkiem staje na równe nogi! American Badass z purpurową twarzą wstaje i z groźnym wyrazem twarzy zbliża się do swojego oponenta. Chyba nikt z publiczności nie chciałby być teraz w skórze Oportunisty. Callaway jest już dwa metry od arbitra, ale... Master Manipulator ni stąd ni zowąd powala go Spearem! Phenom pada na matę trzymając się za bolący żołądek a Ambrose podnosi się powoli na równe nogi i rusza, lekko przy tym kulejąc w stronę oponenta. Czyżby Rated R Superstar połączył siły z Moxley'em? Najwyraźniej to nie wchodzi w grę, bo gdy wydawało się, że Dean przejdzie do przypięcia, również został powalony przez sędziego, tym samym zresztą atakiem. Obaj wrestlerzy leżą na macie w krytycznym stanie, a Rated R Superstar podchodzi do drzwi klatki, otwiera je, wychodzi na zewnątrz i zamyka klatkę, po czym zmierza w kierunku stolika komentatorskiego.
Co zrobi dalej? Dowiemy się już niebawem!

Tymczasem jednak...

Kto Ładniej!
(jeśli wygra Taker, wygrywa i pas)  (jeśli wygra Ambrose, lecimy dalej)
600 słów!
Tylko jedna akcja (wskazany finisher, jeśli jest taka możliwość)