*24h* Goldustowi dziękujemy za posta


Jak kiedyś powiedział pewien user "Dobry opis to taki który wciąga czytającego, który pozwala na dokładne odwzorowanie mu miejsca i poznanie emocji bohatera", niestety panowie żaden z tych opisów nie wciągnął mnie tak bardzo.Czytając opis czasem raziły mnie te przeskoki z tematu na temat nie połączone w dobry sposób ale podsumujmy je jakoś ogólniej

● Aigor - trochę nie wychodzą Ci te posty, nie potrafisz już sklecić ładnego opisu jak kiedyś, teraz to tylko takie pierdolenie na średnim poziomie

● Ragarot - za bardzo poniosło Cię na początku, odszedłeś od tematu walki żeby tylko wypełnić post choć druga część była niezła

Czyli ogólnie opisy na średnim poziomie ale moim skromnym zdaniem lepiej napisał Ragarot i to on dostaje możliwość kontynuowania

Dalej!

Hell's Gate zapięte! Seth masz 1 szanse na wyjście inaczej przegrasz!

Post pojawi się po pólnocy. Padam na twarz i nie mam na razie weny

To niemożliwe! Jak… Przecież…Jakim cudem udało mu się uwolnić z piekła? To nierealne! Ten żółtodziób oszukał nie tylko mnie, ale i…śmierć.  Byłem zszokowany całą zaistniałą sytuacją. Poświęciłem całą energię, wykrzesałem z siebie rezerwy, a to wszystko na nic!  Zostałem znieważony, pokonany mentalnie, zniszczony przez coś, co i tak przemija – młodość. Czułem się jak spoliczkowane dziecko, które nie może nic zrobić. Leżałem sparaliżowany swoją bezradnością. Miałem świadomość, że moja legenda właśnie mija. Wszystko, co do tej pory osiągnąłem w tym biznesie, w jednej sekundzie straciło jakąkolwiek wartość.  Pozwoliłem na to zbyt łatwo. Nie byłem już sobą, nie czułem już tej mistycznej mocy… Brakowało mi tego, co zawsze napełniało mnie pewnością siebie – strach rywala. Kiedy Rollins uwolnił się z dźwigni, na jego twarzy pojawił się szyderczy uśmiech. Poczuł się pewny siebie jak nigdy wcześniej. Wiedział, że rozwiał w pył cały mój mroczny gimmick pokazując, że jednak nie jestem wcale nieśmiertelny i niezwyciężony. Do tej pory przecież nikt nie ośmielił się mnie tak upokorzyć. Nawet publiczność zdawała się nie ufać już w moje ponad naturalne i pozaziemskie zdolności. Leżąc na deskach,miałem dużo czasu na spostrzeżenia i obserwacje. Cała hala zaniosła się wielkim milczeniem. Wszyscy obecni, podobnie jak ja, nie mogli uwierzyć, że zwykły śmiertelnik wyrwał się ze szponów demona z Doliny Śmierci. Zaczęto szeptać, śmiać się…Brak szacunku. Brak należytego szacunku. Nie. Nie pozwolę na to. Nikt nie ma prawa tak ośmieszać, lekceważyć i nie doceniać Króla Umarłych, nawet ludzie, dla których ten biznes się kręci. Skoro już nie ufają mojej historii, to przy pomocy poległych odzyskam to, co mi się należy, ale wtedy może być już za późno na przeprosiny. Do diabła. Przecież to nie może się tak skończyć. Przecież to ja jestem Grabarzem, to ja rządzę duszami wszystkich poległych ludzi. Ta hala musi być grobowcem. Miejscem, w którym raz na zawsze  zaznaczę swoją dominację. Mimo wszystko... Nadal jestem Phenomem.

Czas wrócić do walki. Kątem oka dostrzegłem powstającego Goldusta, który jakimś sobie znanym sposobem znowu wrócił do gry. Rollins z kolei stał przy linach, szykując się chyba do jakiegoś ataku. Nie mogłem mu na to pozwolić, bo i tak już wystarczająco namieszał w tym pojedynku i znacząco obnażył moje słabości. Nie zwlekając dłużej ostatni raz wezwałem wszystkich swoich poddanych z Królestwa Cieni, aby w tym decydującym momencie wspomogli mnie w walce. Przyjąłem swoją charakterystyczną pozycje, a publiczność znowu oszalała. To było to, na co czekałem. Gdzieś tam w nich jeszcze tkwiła sympatia do mojej postaci. Czas udowodnić, że wszystko co o mnie pomyślano i jak mnie widziano, nie było prawdą. Stanąłem na równe nogi i spojrzałem jeszcze raz na twarz długowłosego. Nie był już przerażony, był gotów do walki.  Nabrał trochę sił i ruszył w moim kierunku, szykując Clothesline. Na szczęście szybko się zorientowałem i zrobiłem unik. Seth odbił się od lin i wpadł na mój błyskawiczny i mocny Chokeslam.

Deski głośno zatrzeszczały, a ja poczułem, że znów dominuję. Spojrzałem w bok i dostrzegłem wrak tego, kto chełpi się tytułem US Champa. Stał oparty na linach starając się utrzymać równowagę. Musiałem po raz kolejny pozbyć się go z ringu. Gdy odwrócił się już w moją stronę był odsłonięty na ataki. Nie miał siły na unik, tak więc nie zastanawiając się długo wpadłem w niego potężnym Spear-em, po którym Golden Boy wyleciał z ringu! Fani zwariowali. Tak głośnego cheeru jeszcze nie słyszałem. Teraz tylko pozostało pogrzebać tą sarenkę. Stanąłem nad Sethem i wraz z głębokim, pustym spojrzeniem wykonałem swój taunt.

Chwyciłem go przekręcając do góry nogami i zrobiłem jeszcze z nim okrążenie po kwadratowym pierścieniu.  Po tym zatrzymałem się na środku i pożegnałem go wykonując Tombstone Pildriver!

Ułożyłem jego ręce jak do modlitwy, wystawiłem język i hale wypełniły odgłosy uderzeń ręki o mate.

Ostatnio edytowany przez Ragarot (2013-06-26 22:35:04)

Czas miałem do końca dnia pacanie -.- Skoro oni przedłużają to ja też mam ten sam limit czasu, a nie ja musiałem do wczoraj do 23, a oni se przedłużyli i mogą dłużej. A i proszę by za sędziował to ktoś inny niż wiekopomny Spajk

Ciemność przysłoniła mi oczy. Co się dzieje, gdzie ja jestem? Takie pytania cisną się na moje usta. Pierwsze co odebrałem to piekący ból w klatce piersiowej. Płuca nie wytrzymały. Czułem się jakby ktoś polał je benzyną i podpalił je. Cała twarz owiała czerwień, była spuchnięta,a w niektórych miejscach fioletowa. Z tapety nic już nie pozostało, wszystko wraz z potem obmyło moją buzię pozostawiając ją w tym okropnym stanie. Oba bóle i tak nie równały się z jednym, z nadgarstkami. Wyglądały jak dwa pulpety. Chwała Bogu, że mam tak dobrego przyjaciele jak Michael, bez niego, pewnie dalej snuł bym się na tym słupku niczym Jezus umierający za nas na krzyżu. Ostatnia szansa, ta ostatnia szansa. Wszyscy kolejno wycieńczeni, każdy z nas dał z siebie wszystko i jeszcze więcej. W naszych głowach układa się plan, plan, który zakończy tą bestialską batalię.
Szybko hycnąłem do ringu. Całe ciało zajęczało za mnie. Mocno zacisnąłem zęby i podniosłem ciężki tyłek z maty stając na przeciw dwóm okrutnym twarzą. Ciężko łapałem dech. Cała klatka piersiowa unosiła się i opadała jak szalona. Nie miałem pomysłu, nie wiedziałem co zrobić. Spontaniczne akcje nigdy nie były moją mocną stroną, ale to ostatnie wyjście. A nie poddam się. Ja nigdy się nie podaje, gdyż to najgorszy i najcięższy grzech. Spiąłem mocno pośladki i krzycząc w sercu ruszyłem. Uniosłem dłoń, szybko zacisnąłem ją w pięść i usadowiłem w czaszce Setha. Odleciał na kilka kroków w tył łapiąc się za miejsce draśnięcia. Szybki obrót. Spojrzałem w oczy już umarłego i bałem się, że za chwilę stanę się tak jak on.. wyzionę ducha. Postawiłam kilka szybkich kroków zrównując się z nim i szybko gasząc jego knowania soczystym kolankiem w brzuch. Taker gwałtownie zgiął się w pół. Oplotłem jego szyję niczym kobieta przytulająca swojego mężczyznę, zablokowałem nogę, szybkie wychylenie do tyłu i gwałtowny upadek na plecy, dający w efekcie akcję, która nosi nazwę - *SM*Goldon Age. Spojrzałem w stronę drugiego z oponentów. Blondyno-szatyn już ze zgryzem na twarzy zaczął wstawać. Ciężkimi krokami stanąłem przed nim, dołożyłem uderzenie w brzuch powodujące uchylenie. Złapałem jego głowę miedzy moje kolana. Chwyciłem obu rąk w zgięciu łokciowym i zniżyłem kolana i wyskoczyłem do góry. Jego ciało wraz z moim poszybowało na wysokość kilku centymetrów nad ziemią. W locie zmieniłem pozycje, a już po niespełna dwóch sekundach wylądowałem twardo na kolanach. Twarz Rollinsa wbiła się w twardą mate, a ja mogłem wziąć się za przygotowanie podłoża do zakończenia tej walki. [*SM*BlackOut] Chybcikiem wylądowałem po za bramami kwadratowego pierścienia. Osunąłem chustę i wgłębiłem się w poszukiwania. Pierwsze co nasunęło się na moją rękę to stół. Wyciągnąłem go i wsunąłem do ringu, już miałem wracać, ale coś brzęknęło. Kajdanki. Wróciłem pamięcią do kilku sekund wstecz. Ból, pot i łzy. Odpłacę się pięknym  za nadobne. Chwyciłem je i szybko wróciłem do ringu. Złapałem Setha za rękę. Przyczepiłem brzęczący przedmiot i niczym fachowy policjant zasunąłem je na jego nadgarstku. Przełożyłem je nad drugą liną i ponowiłem sytuację. Seth, zaczął wierzgać niczym głupia szkocka koza. Nikt mu nie przybędzie na ratunek, a jeśli to za wszelką cenę zatrzymam go. Złapałem wsunięty drewniany stół. Rozpędziłem się i z całej siły cisnąłem nim w obolałe, podstarzałe ciało Grabarza. Zbiłem go z nóg. Publika oklaskuje mój wyczyn, a ja wychodzę na ostatnią prostą przed metą. Przeciwnicy zostają w tyle, a jedn z nich już odpadł z rywalizacji. Została nas dwójka. Rozstawiłem drewniany przedmiot na środku ringu. Chwyciłem go za baczki i podniosłem na równe nogi. Wrzawa jaka urosła w tej hali sięgała zenitu. A jedyne czym mogę się odwdzięczy to cudownym zakończeniem. Oplotłem jego głowę moją rekom. Jego dłoń zarzuciłem na bark niczym stara, zużytą szmatę. Mocno chwyciłem stroju i naprężając wszystkie mięśnie, wyniosłem jego ciężkie ciało. W powietrzu wykonałem obrót, finalnie wciskając go w stół. [*F*Final Cut] Jak szalony rzuciłem się na jego zwłoki. Sędzia wraz ze mną rozpoczął odliczanie, a ja byłem bardziej niż pewien, że tak o to kończy się to starcie, bo Mistrz nigdy nie traci wiary w swoje możliwości i dopóki nie zabrzmi ostatni gong, będzie walczył, walczył do upadłego.

[i]Robert nie wiedział o zasadzie, że gdy przeciwnik przedłuża czas do napisania posta to robi to TYLKO dla siebie. No cóż, błąd administracji, że nie ma o tym nigdzie napisane. W jej imieniu przepraszam.

Werdykt został podjęty ponownie:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Tombstone Piledriver! 1... 2... 3...! Undertaker wygrywa ;P