Uznaję, co dalej.

Znowu dałem się podejść. Najpierw Goldust sprowadził mnie do pionu, a teraz żółtodziób trzymał mnie w mocnym uścisku na deskach. Wiedziałem, że będzie trudno, ale musiałem się uwolnić. Cale szczęście, że miałem wolne ręce i nogi, co postanowiłem skrupulatnie wykorzystać. Zaatakowałem łokciem szyję Rollinsa, co nieco rozluźniło chwyt. Wziąłem głęboki oddech i przeszedłem do dalszego etapu ucieczki. Oparłem mocno nogi
o matę i podniosłem biodra do góry, co sprawiło, że długowłosy, też lekko uniósł swój tułów, dlatego więc rękę, która była bliżej niego włożyłem pod jego głowę. Oplotłem teraz jego szyję i zacisnąłem uścisk, chwytając swoją drugą rękę. Wolałem się jednak uwolnić, dlatego przerzuciłem jego ciało przez siebie, poddusiłem jeszcze trochę i zwolniłem ręce, by móc dostać się do narożnika i chwilę odpocząć. Teraz musiałem dojść do siebie. Nie mogłem sobie pozwolić na kolejny błąd, bo może to już być dla mnie ostatnia szansa

(wzorowałem się na filmiku http://www.youtube.com/watch?v=Vbn5H8Y697k )

Ostatnio edytowany przez Ragarot (2013-06-18 18:58:32)

Zimny metal okaleczał moje nadgarstki, z każdą próbą uwolnienia się dochodziły do mnie dźwięki z najgorszych horrorów. Za moimi plecami działo się najciekawsze, a ja? Ja leżę niczym skuty przestępca. Publika milczy. Większość wie, że to koniec, a jedyne co im pozostało to modlitwa. Wrestling to nie miejsce dla szczęściarzy. Tutaj przewyższają determinacja i umiejętności. Lecz żadne zadanie nie jest szczególnie trudne, jeśli podzielisz je na mniejsze pod zadania. A wygrywa tylko ten co ma jasno określony i cel i nieodparte pragnienie by je osiągnąć. Musze się wydostać, muszę choć spróbować, a nie poddać się niczym najgorsza, ze szmat. Walcz Goldust, walcz. Z trudem podciągnąłem się na nogi. Pot lał się z mojego czoła litrami, po chwili wraz ze złotą farbą zaczął przysłaniać moje oczy i krążyć wokoło ust. Nie mogłem się podrapać nie mogłem otrzeć łzy. Bałem się. W tym momencie po moich plecach przeszedł dreszcz, dreszcz porażki. . . Krzyknąłem bezwładny na cały głos. Nie wiedziałem co wyłem, nie panowałem nad swoją mową i zapewne jedyne co udało mi się wykrztusić, to małpi ryk. Niczym grom z jasnego nieba ujrzałem klucz lezący na krawędzi ringu. Czemu ja go wcześniej nie zauważyłem? Leżał tam cały czas, a ja użalałem się nad sobą zamiast działać. Koniec. Pora spiąć pośladki i wrócić do akcji. Schyliłem się. Złapałem go w zęby i niczym superbohater z amerykańskich filmów zacząłem nim grzebać. Siedząc przed telewizorem wydawało to się niewykonalne, lecz adrenalina jak krąży wraz z moją krwią w żyłach, dała ten upragniony moment. Przekręciłem klucz. Metal zlazł z mojej reki, a ja rozgoryczony z krzykiem na ustach ruszyłem w ich stronę. Seth nadział się na kajdanki, które dalej trzymałem w reku, nieżywy z wielką rysą na czole ułożył się macie, zaś dla Umarłego miałem niespodziankę w postaci Spinebustera! Złoty Mistrz wraca do akcji!

Tak mrocznej siły w sobie nie czułem już dawno.  Wreszcie udało się uwolnić moje pierwotne zmysły, które  jeszcze kilka lat temu sprawiały, że przeciwnicy drętwieli ze strachu i błagali o litość. Nie miałem zamiaru ich okiełznać. Teraz to ja zyskałem przewagę, a początkowy agresor Goldust, leżał bez ruchu poza ringiem przykuty do słupa. Musiałem zająć się na dobre Rollinsem. Po silnym DDT nadal leżał na deskach. Postanowiłem jeszcze trochę pomęczyć go krzesłem i każdą jego próbę poderwania się na nogi niweczyłem uderzeniem w plecy. Przy każdym z nich publiczność kwitowała to na zmianę głośnym heetem i cheerem. Rozejrzałem się po hali po czym na mojej twarzy znów pojawił się szyderczy uśmiech. Spojrzałem teraz na zwijającego się z bólu Setha, który przypominał zwijającego się węża. Wiedząc, że prędko się nie podniesie postanowiłem zaatakować z powietrza. Wcześniej jednak odrzuciłem daleko na rampę krzesło, aby nikt nie użył go przeciwko mnie. Wszedłem więc na trzecią linę, zrobiłem kilka kroków i spacer zakończyłem Ropewalk Elbow Drop.
Szybko podniosłem się na nogi i zaaplikowałem długowłosemu jeszcze kilka silnych Stomp- ów.Następnie podniosłem go, by posłac na liny Irish Whipem. Skorzystałem z tego, że był w biegu i jeszcze nie do końca świadomy wykonując Back Body Drop. Colby pofrunął wysoko w górę i upadł z wielkim impetem na bolące plecy. Nie czekając długo, podciągnąłem go na krawędź ringu, by przygotować się do kolejnej akcji. Przeszedłem pod linami na drugą stronę i cofnąłem się do narożnika, by nabrać rozpędu. Rzuciłem jeszcze okiem na mistrza, który leżał bez życia po drugiej stronie słupa. Wziąłem głęboki oddech, podbiegłem kawałek i poczęstowałem Setha Guillotine Leg Drop-em.
Publiczność głośno wykrzyknęłą „UHHH”, a ja w głowie już szykowałem następne akcje.

(edit: interpunkcja)

Ostatnio edytowany przez Ragarot (2013-06-21 19:56:46)

Seth po tej akcji znowu zaczął zwijać się z bólu, a ja starałem się poza ringiem złapać trochę powietrza, bo muszę przyznać, iż początek wiele mnie kosztował. Kątem oka dostrzegłem, że przeciwnik doczołgał się do narożnika. Nie czekając, aż nabierze sił, wślizgnąłem się do kwadratowego pierścienia. Doświadczenie w tym przypadku wzięło górę. Nim jeszcze dobrze stałem na nogach, Rollins biegł już w moim kierunku w celu wykonania jakiejś akcji. Na szczęście mój zmysł pozwolił mi to dostrzec, dzięki czemu mogłem wykonać silny Spinbuster. Popatrzyłem teraz na niego z pogardą, bo wiedziałem, że jego koniec zbliża się wielkimi krokami. Był po prostu kolejnym śmiertelnikiem, który za wszelką cenę chciał udowodnić, że jest lepszy od samego Deadmana. Nikt nie jest ode mnie lepszy, a już na pewno nie taki chłystek. Na hali rozległo się tym razem głośne „LET’S GO TAKER”. Mimo dość agresywnych zagrań, publiczność nadal była za mną. Szczerze? Nie miało to dla mnie żadnego znaczenia. Teraz liczyła się tylko dominacja Władcy Śmierci, który zmierzał ku drodze do zwycięstwa. Kolejny raz poczułem silny przypływ energii, który pchnął mnie do dalszego działania. Podniosłem długowłosego, aby ustawić go pod kolejną akcję. Aby się upewnić, że nie spróbuje kontry, poczęstowałem go jeszcze silnymi punchami w brzuch, oraz mocnym Slapem. Chwyciłem jego głowę i przez krótką chwilę utrzymywałem Headlock. Udało mu się jednak uwolnić, czego konsekwencją była próba clothesline-u. Mimo lat jestem dość szybki, dzięki czemu udało mi się schylić głowę, a następnie wykonać Atomic Drop. Musiało go to zaboleć. Postanowiłem przejść do kolejnej akcji, czyli udanie wykonanego Heatseeking Missile, po którym udało mu się wyturlać z ringu. Próbował odzyskać nieco sił jednak nie mogłem mu na to pozwolić. Odbiłem się od lin i wylądowałem na nim poprzez Suicide Dive, który wbił go w bande, a mnie troszeczkę oszołomił. Jednak nie na długo…

(edit: interpunkcja)

Ostatnio edytowany przez Ragarot (2013-06-21 22:38:18)

Wydaje mi się iż jest to możliwe i Seff jedzie dalej

Taker musi skontrować pierwszy poenix splash inaczej, będzie przegrana! Rywal już wyskoczył z narożnika

Udane! Seth pada skulony na mate od kolan Umarlaka, obaj leżycie zbierając siły. Tym czasem rozbrzmiał theme Michaela, który przylatuje do Goldusta i budzi go ze snu, wsadzając mu sól do gęby i tnąc żelazne kajdany Setha. Po chwili Goldust zostaje wrzucony do ringu przez młodego Perfecta! Wszyscy piszą opis sytuacji na max 300 słów.