Przebyłem ciężką drogę, aby stanąć twarzą w twarz z profesjonalizmem w tejże oto federacji. Bezustanne treningi, odcięcie od rodziny oraz występy na scenach niezależnych utwierdziły me mniemania dotyczącego nieskazitelnego kunsztu. Nie pozwolę, aby jedyna sposobność, która jest w stanie odwrócić losy mojej osoby, przemknęła przed oczami i spowodowała upadek, oraz niezmywalną plamę na honorze.
Pomimo kompletnego zwątpienia w szanse na odniesienie triumfu, poczułem ducha walki. Przypomniała mi o nim cała zgromadzona trybuna, zawzięcie dopingując obecnego czempiona. Idioci..jeszcze nie poznali mojego drugiego oblicza. Szaman ma do zaoferowania coś więcej niż tylko seksapil. Wyszeptawszy te słowa, puściłem delikatny uśmieszek w stronę publiczności.
Energicznie przeszedłem na kolanach do przeciwległego narożnika, w którym znajdował się DiBiase. Bez myślenia, oparłem na nim swe ciało, delikatnie przyjmując wyprostowaną postawę. Bacznie spojrzałem na przeciwnika, wyczuwając w nim niepokój, oraz pewność siebie. To idealny moment na definitywne przejęcie inicjatywy i podbudowanie mej persony, po kilku minutowych upokorzeniach.
Z sekundy na sekundę chęć powieszenia prestiżu na swych biodrach diametralnie wzrastała. Byłem naładowany wyłącznie negatywnymi emocjami, a DiBiase będzie odpowiednią piniatą, służącą do wyładowania zbędnej agresji. Nie tracąc czasu, podbiegłem do oponenta i bez namysłu poczęstowałem go serią uderzeń z barku (Shoulder Thrust). Nachylając się nad rywalem, finezyjnie pogłaskałem jego głowę, by następnie zaskakująco popluć mu twarz. Chwyciwszy go za włosy, krzyknąłem :
Tym razem urok góruje nad pseudo-umiejętnościami, frajerze.

220/230

Ja skorzystam z prawa do odwolania się xd

Ostatnio edytowany przez Barni (2016-02-03 23:58:44)

Próba przejęcia inicjatywy owocnie przebiegła po moich myślach. Czas udowodnić tym pachołkom, które ciało tak naprawdę powinno szczycić się owym prestiżem. Tylko ja jestem w stanie przyciągnąć uwagę widzów, co skutkuje ogromnymi zyskami dla WWe. Stoję właśnie przed próbą pokazania swoich stu procentowych umiejętności, oraz chcę udowodnić, że nie przebywam w tym ringu przypadkowo. Nie tracąc ani sekundy, nachyliłem się nad oponentem, oraz chwytając za głowę energicznie sprowadzam go do stojącej postawy. Następnie ściskając jego rękę, odwracam się pod nią o 180 stopni, częstując rywala solidnym Arm Stunner'em. Ekspresowo wyturlałem DiBiasego z ringu w miejsce, gdzie spoczywa Mr. Awesome. Oczekując, aż obaj podniosą się o własnych siłach, biorę szybki rozbieg i przeskakując nad linami wymierzam oponentom Corkscrew Plancha. Szach mat ! Koniec jest już blisko, jeb*ne niechluje.

Kolejne ataki przybliżały mnie do zwycięstwa. Już tylko kroki dzieliły mnie od założenia pasa na biodra i opuszczenia hali jako zwycięzca. Muszę ukazać się teraz swymi największymi atutami - sprytem i zwinnością, bo tylko to może decydować o kluczowym momencie tej walki. Nie dając poznać po sobie zmęczenia, zwinnie wskakuje na apron, a następnie przedostaję się na liny. Tam pozostało mi tylko czekać, aż DiBiase ustoi na swych nogach. Nie tracąc chwil inkasuje na przeciwniku Diving Moonsault Plancha. Ted natychmiastowo stracił świadomość tego, co przed chwilą się wydarzyło. Pozostawiając go ledwo żywego na rampie, przybiegłem szybko do Miza, który za pomocą schodków próbował się podnieść i kontynuować walkę. Błyskawicznie chwyciłem go za majtki, a następnie wrzucam do kwadratowego pierścienia. To tam zakończy się dzisiejsza potyczka pomiędzy dwoma talentami wrestlingu. Widząc dźwigającego się ''pana niesamowitego'', wymierzam mu potężnego Kicka w żebro. Rywal momentalnie położył się na plecach, pragnąć nabrać trochę tchu do organizmu. Korzystając z okazji, że jest w takiej pozycji, a nie innej, stanąwszy obok oponenta, poczęstowałem go Corkscrew Leg Drop'em

DiBiase wciąż dryfował po innym świecie, a jego kontakt ze środowiskiem coraz bardziej zanikał. Jedyną drogą na odniesienie zwycięstwa jest dokładne obicie ciała przeciwnika...już jedynego przeciwnika*, ponieważ "bogata sknera od siedmiu boleści" potraciła wszelakie szanse na wygranie batalii. W tym momencie kluczem do sukcesu jest oszczędzenie czasu,ponieważ każda sekunda w kwadratowym pierścieniu ma ogromne znaczenie. Podchodząc do Pana Niesamowitego, obserwuje jego wszystkie ruchy, aby w razie odwrócenia uwagi, nie wpaść w sidła przeciwnika. Momentalnie kopię go w każdą część ciała, aby znacząco osłabić ciało rywala. Energicznie staję tyłem do oponenta i nie tracąc czasu, częstuję go solidnym Standing Shooting Star Press'em. Wszystkie znaki na niebie wskazywały na moją victorię.
Konkurent po kilku, dających się we znaki ciosach, zwija się z bólu niczym dżdżownica po dotknięciu patykiem. Czas kończyć tą nudną sielankę. Ekspresyjnie podnoszę Miza i ustawiam swoją rękę na jego szyi. Nie pozostaje mi nic innego jak wysoko się odbić i sprawnie wykonać salto w tył. C4 zaaplikowany !

Nie wierzę, że ten frajer dał radę przejąć inicjatywę! Ja jestem górą i tylko ja mogę wygrać! Nie pozwolę żadnemu długowłosemu kretynowi atakować mnie i to bezkarnie! Obecnie trzyma mnie w uścisku, prawdopodobnie na celu ma wykonanie swojej firmowej akcji, która zwie się C4. Nie mogę na to pozwolić! Natychmiastowo zacząłem uderzać łokciem w jego głowę, co po kilku uderzeniach za skutkowało, a ten mnie puścił. Czas się odegrać!

Ostatnio edytowany przez Sedol (2016-02-05 21:43:46)

O to chodziło! John jest kompletnie omamiony. Chciał mnie już powoli wykończyć, ale nie pozwolę na to... Teraz ja wykończę go! Jestem niesamowity i udowodnię każdemu niedowiarkowi, że ten przydomek jest jak najbardziej na miejscu! Tak jak wcześniej wspomniałem Morrison nie wie co się dzieje, więc ja to wykorzystam. Szybko złapałem jego rękę, odwróciłem się o 180 stopni, po czym złapałem drugą. Zapiąłem standardowy ruch, który nazywa się Full Nelson. Natychmiastowo rozgromiłem rywala za pomocą Skull Crushing Finale!