+12 odpisze jak wrócę do domu

Hmm...sprytne i bardzo widowiskowe! Publiczność, choć nie stoi już murem za Christianem nagrodziła to porcją braw, choć za chwilę znów zaczęła głośno buczeć, bo na twarzy Kanadyjczyka pojawił się szelmowski uśmieszek!

Atakuj Christian.

Pięknie. Dalej!

Dobra, czas na kontrę! Punk ma szansę skontrować Back Suplex. Z racji braku dokładnego opisu, moment dowolny.

Udane! Punk kontruje i pada zmęczony na kolano obok obolałego Christiana. Tymczasem Okada i Batista dochodzą do siebie, nawiązując ze sobą kontakt wzrokowy.

Zarządzam podwójny opis sytuacji na 150 słów w parach: CM Punk & Christian oraz Batista vs Okada. W zależności od postaci, opiszcie mi odczucia jakie targają wami podczas tego starcia, a także opiszcie to, co teraz czujecie. Postarajcie się. Powodzenia.

ja też biorę +12
____________________

"Nie możesz działać w sposób rozbieżny z tym, za kogo się uważasz."

Kolejne słowa błądzące gdzieś w czeluściach mojego umysłu. Tylko czy są one w stu procentach prawdziwe? Zawsze uważałem się za Najlepszego na Świecie. Dlaczego więc cały pojedynek spędziłem na macie, przetaczając się z miejsca na miejsce, stwarzając pozory aktywnego bytu w tym pojedynku? Gdy w rzeczywistości jest jednak zupełnie odwrotnie i jestem tylko cieniem prawdziwego siebie?! Do tej pory jednak nie robiłem nic, by to zmienić. Nadszedł czas, by pokazać swoją wartość!

Z trudem, jednak podniosłem się z klęczek. Tuż obok mnie tą samą czynność podjął Christian. Nie myśląc zbyt wiele, schwyciłem go w pasie i naparłem do przodu! Kanadyjczyk uderzył plecami o apron, krzycząc z bólu. Nagły zryw do ataku wywołał ogłuszający doping, skierowany ku mojej osobie. Uśmiechnąłem się kwaśno, bowiem ból doskwierał mi coraz bardziej. Ale czy to naprawdę takie ważne? Od zawsze chciałem być Najlepszy. I gdy w końcu wszyscy inni uwierzyli w moją osobę, ja miałem się poddać przez błahostkę?!

Nie ma mowy! Pora zacząć to, w czym jestem Najlepszy - po prostu być Najlepszym na Świecie!

Przepraszam najmocniej za zamieszanie, ale trochę narozrabiałem i myślałem, że przez 24 godziny nie będę mógł się zalogować, + 12 jednak nie wykorzystane
_________________________________________________________________________

Słowo, które najlepiej oddawało wrzawę wewnątrz mnie to zdecydowanie amok. Zaślepiony rządzą zdobycia złota wyobrażałem sobie, jak będę grzać się w blasku chwały i owacji fanów, niczym wąż na skale w upalny dzień. Energia rozpierała mnie od środka. Byłem nakręcony po udanym początku, lecz furia po bliskim kontakcie z barierkami skutecznie tłumiła radość. Głód walki, który mnie przepełniał dolewał tylko oliwy do ognia, wzniecając pożar nienawiści. Te kilka ciosów na początku nie było w stanie mnie nasycić, przez co czułem jeszcze większą frustrację. Musiałem ją na kimś wyładować! Idealną ofiarą stał się Japończyk. Gdy tylko zwierzyna znalazła się w zasięgu w zasięgu mego wzroku testosteron natychmiast dał o sobie znać. Furia ogarnęła mnie do tego stopnia, że wszedłem w łowiecki rytm jak zahipnotyzowany. Nie spuszczałem wzroku z adwersarza karmiąc się obrazem osłabionego mięsa. Czułem jak moje ciało prze naprzód. Wszystkie członki wręcz wyrywały się, aby rozszarpać Okadę na strzępy! Tak oto stałem się oddzielony od całego świata dziczą gniewu oraz wizji glorii. Niepohamowane pragnienie wiktorii zmusiło mnie do obrony pozycji na szczycie łańcucha pokarmowego!