+24
_________
Ryback odszedł parę kroków spoglądając to na jednego, to na drugiego przeciwnika, którzy w tej chwili próbowali powstać. Na Braya mięśniak zerknął tylko raz przez ramię, a upewniwszy się że grubas nie stanowi zagrożenia, postanowił się na razie nim nie przejmować. Jego cel, a w zasadzie cele znajdowały się teraz w ringu. Oczywiście Silverback najchętniej rzuciłby się na rywali i zacząłby ich bić bez opamiętania, jednak ślepa furia to nie było dobre rozwiązanie na chwilę obecną i wiedział o tym nawet ktoś tak mało przenikliwy jak Big Hungry. Nasz łysol doskonale zdawał sobie sprawę, że gra toczy się o wysoką stawkę i przegrana nie wchodziła w grę. Kiedy już położy ręce na złocie (prosty umysł Ryana nie dopuszczał do siebie czegoś takiego jak porażka) to będzie mógł się śmiać z tych, których pokonał, wszyscy w końcu docenią jego umiejętności!

Na drodze do tytułu stali mu jednak jego dzisiejsi rywale. Jednak gdy spoglądali na Rybacka w ich oczach pojawiał się strach. Na początku Ryan nie był tego pewny, jednak podczas obecnej, niejako patowej sytuacji Silverback nabrał pewności - rywale się go boją. "Pewnie, bójcie się!" myślał zadowolony z siebie mięśniak "Każdego z was mogę z łatwością sprać na kwaśne jabłko!"

I jak pomyślał, tak też zrobił.

Ostatnio edytowany przez Shadow (2015-04-02 00:45:19)

Konsekwentnie podrywałem swe zmęczone ciało do stójki. Wiedziałem, że tuż za mną stał ten muskularny oprawca, zaś obok mnie rytmicznie powstawał Hassan. Uznałem, że najlepiej będzie jak zaatakuję znienacka Rybacka, albowiem on z naszego grona był najświeższy, jednakże musiałem to solidnie rozegrać. Nie było sensu udawać nieświadomego swej sytuacji. Kiedy tylko me dolne kończyny wyprostowały się w stawach kolanowych sprawnie zwróciłem się w jego kierunku poprzez obrót na piętach. Przy okazji obracania się uniosłem swą prawą rękę, którą ostatecznie wymierzyłem w kierunku oponenta. Ten przyjął punch, a w tle rozbrzmiało gromkie buczenie. Wróg odruchowo zrewanżował mi się tym samym, w skutek czego doszło pomiędzy nami do szaleńczej wymiany prostych. Fani przy moich ciosach buczeli, natomiast przy jego reagowali okrzykami radości. Każdy z nas mocno począł chwiać się na nogach. W pewnym dogodnym momencie sparowałem jego cios, po którym dorzuciłem błyskawiczny Gut Kick w podbrzusze. Ten zgiął się wpół niczym pęknięte drzewo. Nagle pojawiła się iskierka nadziei na poważniejsze osłabienie Rybacka, być może nawet jego wyeliminowanie. Ku zaskoczeniu wszystkich zgromadzonych popędziłem w kierunku lin, na które wskoczyłem i wybiłem się w tył (leciałem plecami w stronę przeciwnika). Następnie w powietrzu uniosłem tak swe ręce, aby dłonie bez większych problemów mogły pochwycić jego głowę. Ostatnim elementem było zaciągnięcie jego głowy na mój bark. Fani WWE ujrzeli Second Rope Stunner.

Ryback po zainkasowaniu potężnego łamacza szczęki wyturlał się poza oficjalne pole walki, w skutek czego na placu boju pozostałem z wrogiem publicznym numer jeden. Zadowolony ze swoich poczynań poderwałem się na proste nogi. Uważnie i ostrożnie obróciłem się w kierunku centra ringu. Tuż obok jednego z czterech narożników wstał wsparty o ten przedmiot Muhammad. Jego twarz nie wyrażała uczuć. Był jakiś dziwny. W pierwsze chwili nie wiedziałem co powinienem postąpić. Publiczność kolejny raz rozpoczęła skandować " USA USA USA". Arab nagle spochmurniał. Zaczął się nerwowo rozglądać na boki i coś wykrzykiwać w ich kierunku. Wtedy zrozumiałem, że nie jest on zbyt uodporniony na prowokacji. Zrobiłem krok do przodu i wykonałem perfidnie swój charakterystyczny znak, tak by ten go dostrzegł. Hassan aż poczerwieniał. Bezmyślnie ruszył na mnie, nie wiedząc że ja tylko na to czekałem. Gdy ten nadchodził sprawnie obniżyłem swoja postawę, dodatkowo lekko przychylając się do przodu. Niczego nieświadomy rywal zainkasował Spinebuster.

Hassan trzepnął plecami o sprężyste podłoże. Ja zaś po kilku sekundach powstałem jak gdyby nic się nie wydarzyło. Na mojej twarzy fani mogli zobaczyć szeroki uśmiech. Ten widoczek podziałał na nich jak czerwona płachta na byka. Mianowicie zaczęli głośno buczeć i krzyczeć "John Cena Sucks". Pozwoliłem sobie to nawet skwitować delikatnym śmiechem. Wracając do właściwej akcji. Niezwłocznie po tych delikatnych przekomarzaniach się z publiką ustawiłem się przy głowie Araba. Następnie szybko uklęknałem, po czym przy prostowaniu się uniosłem swą prawą rękę. Później był moment dla mojego gestu "You can`t see me", odbicie do lin i wykonanie Five Knuckle Shuffle.

Nadeszła pora aby postawić przysłowiową kropkę nad I. Obraz złota na moim ramieniu dodawał mi potrzebnej dawki animuszu i energii. Jako pierwszy powstałem na proste nogi, choć mój rywal trzymający się za swoją głowę równie sprawnie podniósł swe cztery litery ze sprężystego podłoża. Na moje szczęście nadal pozostawał nieświadomy swojej sytuacji. Lekko zataczał się na swych nogach. Ja zaś przybrałem odpowiednio postawę, czyli nogi lekko ugięte w kolanach, górna część tułowia przechylona do przodu oraz moje ręce były lekko wysunięte przed siebie, tak aby w każdej chwili mogły przechwycić ciało oponenta. Ten moment nadszedł niespodziewanie szybko, gdyż Hassan odwrócił się w mym kierunku. Wtedy niezwłocznie złapałem go za nogi, przy okazji podchodząc tak ciałem, że ten usadowił się na mych barkach. Później przy minimalnym wybiciu z palców dorzuciłem swoją akcję kończącą AA + Pin na środku ringu!.