Houston, Texas.. miejsce w którym dojść miało dzisiaj do śmiercionośnej walki o największe z trofeów. Każdego z trzech gladiatorów darzono jednak podobnym szacunkiem.. z wyjątkiem jednego. Mnie. Arabskiego wojownika który pragnie zgładzić amerykański naród. To była moja kolej na wejście. Światła zgasły, a w między czasie pracownicy federacji rozłożyli wzdłuż rampy czerwony dywan i przygotowali rekwizyty potrzebne do nadejścia muzułmańskiego księcia. Po chwili arena ponownie rozbłysła.



Muzyka w iście arabskich klimatach rozbrzmiała na arenie, co zdezorientowało nieco przybyłych na to widowisko gości. Nie trzeba było długo czekać, aby po chwili na rampie pojawiły się cztery piękne kobiety, wręcz prześwitujące orientalną urodą. Ich strój również był adekwatny do atmosfery jaka panowała obecnie w miejscu spotkania.



Niemal od razu po ukazaniu się na wizji, kobiety rozpoczęły to co potrafią robić najlepiej - belly dance, czyli taniec brzucha w arabskim wykonaniu. Pokaz trwał około półtorej minuty, a to spodobało się męskiej części publiczności. Gdy muzyka ucichła, przedstawicielki płci pięknej przestały tańczyć i ukłoniwszy się opuściły arenę. Wtem światło ponownie zgasło, tym razem jednak trwało to nieco dłużej. Po trzydziestu sekundach nerwowego wyczekiwania, fani usłyszeli..



To co przed chwilą był w stanie znieść każdy Amerykanin momentalnie prysło. Buczenie jakie wywołała muzyka Hassana było przeogromne, każda indywidualność buczała i gwizdała w niebo głosy. To nie zmieniło jednak zamiarów przybysza z Bliskiego Wschodu. Wraz ze swym kompanym - Daivarim - pojawił się na rampie. Odziany był tym razem w Kefiję oraz białą Galabije - tradycyjną muzułmańską szatę. Rozejrzał się po arenie, a po chwili perfidnie splunął na ziemię wyrażając swoją nienawiść. Po chwili padł na kolana i rozłożył ręce ku boku, jakoby chciał modlitwą skontaktować się z Allahem. W tym momencie trzymający w dłoni mikrofon Daivari, zapowiedział swego pana: - سيداتي وسادتي، المقلاة الخاصة بك قادم! تحيته بشكل صحيح. وقال مواطن من المملكة العربية السعودية، خلفا للمسيح .. MUHAMMAD HASSAN!
To wywołało jeszcze większe oburzenie na trybunach. Hassan wstał z kolan i powolnym krokiem zmierzał w kierunku kwadratowego pierścienia. Będąc już blisko niego, po schodkach wszedł w jego obręb a po chwili wdrapał się na szczyt jednego z narożników i ponownie okazał swą personę w pełnej okazałości. Następnie zszedł z niego i ściągnął swe akcesoria - chustę oraz odzienie tułowia, pozostając w stroju zapaśniczym. Muzyka ucichła.. nie było odwrotu.

Powyższy theme rozbrzmiał głośno na arenie i już po chwili z backstagu wyłonił się właśnie on - Naczelny karczek WWE, wiecznie nie dożywiony wrestler, zawodnik o błyszczącej czaszce czyli po prostu RYBACK. Wyszedłszy na podwyższenie, znajdujące się tuż przed ogromnymi ekranami, Silverback zaczął miarowo podnosić i opuszczać ręcę. Dominator gotował się do starcia, które już za chwilę miało się rozpocząć.

Gdy nastąpił odpowiedni moment ex-Skip opuścił ręce po raz ostatni i wbił wzrok w ziemię, po czym rozbrzmiały głośne fajerwerki i już po chwili kamerzysta zrobił najazd na głowę mięśniaka, akurat w momencie w którym łysol podnosił swój czerep i wypowiadał nieme "MORE!!" poprzedzające głośne "LET'S GO!", które zaraz potem wykrzyknął ex-Skip. Po tym krótkim pirotechnicznym przedstawieniu Ryan zaczął raźnym krokiem kierować się w stronę ringu.

Oczywiście świat WWE ani na chwilę nie milknął. Od momentu kiedy zabrzmiały pierwsze nuty theme songu Big Hungry'ego publika wybuchła głośnym heatem! Fani wrestlingu nadal mieli w pamięci ostatnie, niechlubne zachowanie Silverbacka, toteż nie zamierzali go dopingować. Znalazła się oczywiście grupka, która próbowała zagrzewać mięśniaka do walki, była ona jednak skutecznie zagłuszana przez hejtujący tłum.

Fani więc manifestowali głośno swój stosunek to wchodzącego zapaśnika, a konferansjer dopełniał formalności:
Ring announcer: Introducing the challenger, from Sin City, weighing 291 pounds: RYYYBACK!

W momencie w którym padł ringname zawodnika, ten przechodził właśnie między drugą i trzecią liną, wchodząc do kwadratowego pierścienia. Umięśniony zawodnik ustawił się na środku, przodem do głównej kamery, wzniósł niespiesznie ręce i opuścił je powoli, napinając przy tym swoje pokaźne bicepsy. Podczas tej demonstracji siły nie mogło oczywiście zabraknąć ogłuszającego ryku, który Big Guy wydawał aby jeszcze bardziej podkreślić swoją dominację. W końcu wielkolud ustawił się w swoim narożniku i zacisnąwszy pięści zaczął przeskakiwać z nogi na nogę, dając tym samym jasny znak że jest gotów do starcia. Bestia była głośna i właśnie zaczynała żer!

Pe­wien mudżahe­din* po­wie­dział mi kiedyś, że przez­nacze­nie da­je nam w życiu trzech nau­czy­cieli, trzech przy­jaciół, trzech wrogów i trzy wiel­kie miłości. Ta dwu­nas­tka jest jed­nak zaw­sze zak­ry­ta, tak że nie wiemy, kto jest kim, dopóki ich nie po­kocha­my, nie zos­ta­wimy lub nie pokonamy. A to, że dzisiejszej nocy stałem wedle barier kwadratowego pierścienia, było niczym innym jak właśnie priorytetem, który mozolnie krocząc udało mi się stopniowo realizować. Trzech herosów w których płynęła ta sama krew i jeden aktor odgrywający rolę partyzanta. Nie mogłem spowodować regresu mej kariery, nie było już miejsca na odwrót. Duma którą obdarzyłem Allaha osiągała swe apogeum, bo to pod jego wezwaniem mknąłem przez górzyste szlaki życia. A już niedługo.. już niedługo** Stany Zjednoczone będą podległe tylko i wyłącznie muzułmańskiej opozycji.

Nienawiść i uczucie gniewu jakim mnie tu darzono miał swe miejsce w niemal każdym momencie. Byłem nie lubiany? To pewne. Czy mnie szanowano? Oczywiście że nie. Aspekt ten, jednak kompletnie mnie nie interesował, lecz zadawałem sobie jedno pytanie.. po co tak bar­dzo przej­mo­wać się przyszłością ska­zane­j nacji? W niedalekiej przyszłości ci wszyscy ludzie będą podwładnymi pierwszego perskiego księcia na amerykańskim tronie - mnie. A dodatkowym atrybutem który każdy władca posiadać musi, jest złoto okalające odzienie jego ciała - i to był cel dla którego zamierzałem poświęcić się dzisiaj wszelkim trudnościom.

Nastał ten czas. Wszelkie negatywne myśli zgromadzone wcześniej w czeluściach mózgu musiały zostać błyskawicznie wyrzucone. Jak każdy misjonarz, miałem swój cel - zwycięstwo. Byłem typem wojownika, ból i cierpienie był niczym, przy chęci dewastacji napotkanych przeszkód. To cechowało każdego islamskiego magnata. Arenę przeszył metaliczny odgłos, oznajmiający początek ostatniej wieczerzy. Mym oczom ukazanych było trzech rewolucjonistów, którzy pragną tego samego co ja. Musiałem wskazać tego jedynego, na którym skupie całą swą uwagę. Wybór padł na mężczyznę w niebieskich spodniach - tego który upokorzył mnie dwa tygodnie temu oraz bohatera narodu. Ostrożnie stąpając po spaczonej nawierzchni ringu, podchodzę więc do Ceny którego kopię w podbrzusze i przechodzę w tak zwany Headlock. Uchwyt którego byłem ambasadorem nie mógł wystarczyć na długo. Po chwili trzymania oponenta w bolesnym zacisku, puszczam jego czerep po czym posyłam na liny. Kiedy ten zaczął gnać w mą stronę, schyliłem się ku dołu i chwyciwszy za nogi, przerzuciłem rywala za siebie za pomocą Flapjack. Pierwsza cegiełka w potężnej budowli zwanej "triumf" została właśnie przeze mnie postawiona. - Polegniesz John, podobnie jak Twoje plugawe królestwo... Nie trzeba było długo czekać na reakcje adwersarza. Momentalnie wręcz zaczął podnosić swój korpus z ringowej maty, ale ja nie zamierzałem mu na to pozwolić. Szybko podszedłem do jegomościa i przechwytując jego kark, ponownie zafundowałem mu bliższe spotkanie z podłożem, wykonując tym razem DDT. Byłem bun­towni­kiem łagod­nym, najłagod­niej­szym z możli­wych, ale krańco­wym. Poszedłem do końca. Czy za da­leko? Chciałem unieść wszys­tkie nie­szczęścia świata ludzi. I zwa­riowałem. Ale czy od te­go? Nie wiem.



*Mudżahedin -  mężczyzna uczestniczący w ruchu religijnym, społecznym lub wyzwoleńczym w krajach muzułmańskich lub zamieszkanych przez muzułmanów.
**anafora
Edit: Kilka małych błędów.
Ilość słów według ile.liter: 460/460

Ostatnio edytowany przez Fabik (2015-03-22 14:48:33)

„Teraz albo nigdy. Zrób wszystko co tylko się da. Daj z siebie sto procent, aby móc po walce opuścić ten budynek z podniesioną głową. Nie zawiedź swych wiernych fanów. Zostaw na polu walki serce. Udowodnij, że potrafisz przeradzać wypowiadane słowa w namacalne czyny.” – wyszeptałem sobie pod nosem tą krótką, pokrzepiającą mowę podczas przemieszczania się za kulis na główną scenerię. Ostatecznie gdy moje stopy stanęły na metalowej rampie poczułem, jak tysiące przepełnionych nadzieją spojrzeń skierowane były właśnie na mnie. Gdyby ich oczy mogły przemówić to na bank dałyby mi do zrozumienia jak bardzo na mnie liczą i jak mocno pragną mego zwycięstwa. Pod wpływem emocji serce zabiło mocniej, a nerwy dotkliwiej zaatakowały. Musiałem się wyciszyć, tak jakby odciąć się od tych wszystkich uciążliwych myśli. W tymże celu kilkukrotnie nabierałem i rytmicznie wypuszczałem powietrze ze swych płuc. Po osiągnięciu wewnętrznego spokoju w charakterystyczny dla siebie sposób ruszyłem przed siebie . Sprawnie prześlizgnąłem  się pod dolną, trzecią liną czyniąc zadość wszelakim procedurom. Tam czekali już na mnie moi przeciwnicy oraz wydelegowany sędzia. Chłodno rozejrzałem się na boki w zamian otrzymałem od nich nieprzyjemną kontrreakcję. Następnie dynamicznym ruchem ściągnąłem swoją koszulkę, która po chwili znalazła się w mocnych objęciach młodego fana. W międzyczasie zdjąłem z szyi swój bezcenny nieśmiertelnik, który został przeze mnie ucałowany i złożony arbitrowi na przechowanie . Następnie ustawiłem się w ostatnim wolnym narożniku, a sędzia wzniósł w górę pas mistrzowski. Po tej celebracji w tle zabrzmiał uderzony po trzykroć gong.

Lekko odsunęliśmy się od tymczasowego azylu, wyrażając w ten sposób swoją gotowość do walki. Również i fani postanowili wypróbować swoją dyspozycję. W tym celu rozbrzmiało gromkie Let`s Go Cena, Cena Suks” Odruchowo podniosłem swój tułów, a na twarzy zawitał szeroki uśmiech. Klasnąłem im w ramach wdzięczności, a to jeszcze bardziej zmorzyło reakcję szalejącej publiki. Jak gdyby nigdy nic wróciłem do poprzedniej postawy i rozpocząłem krótką selekcję. Wybór był oczywisty. Moim pierwszym oponentem został Muhammad Hassan. Od kilku tygodni mam z nim na pieńku. Jego radykalne poglądy dotkliwie godzą w nasz naród i w wyznawane przez nas zasady. Pora by w końcu zamknął tą swoja jadaczkę raz na zawsze. Niezwłocznie ruszyłem w jego stronę nadal trzymając odpowiedni fason. Gdy zmniejszyliśmy dzielący nas dystans  odruchowo zawiązaliśmy tradycyjny klincz. Zmaganie skrajnych moralności trwał dosłownie parę chwil, albowiem siła opowiedziała się po mojej stronie. Hassan delikatnie zwolnił uścisk, a ja korzystając z okazji mocno pchnąłem nim o matę, po czym dorzuciłem gest You can`t see me. Ten wykonał efektowny obrót na plecach, a gdy jego wzrok dojrzał mego gestu rozwścieczony poderwał się do stójki i ruszył na mnie niczym rozwścieczony byczek Fernando. W odpowiednim momencie uniosłem swa prawą rękę, w skutek czego bez większych trudności wykorzystałem jego pęd przeciwko niemu (Lariat). "My time is now!"
456/460

Na wstępie powiem, że wszystkie posty są na wysokim poziomie i naprawdę ciężko jest mi ustalić, który z was będzie kontynuował ten pojedynek. U każdego z was widziałem pięknie rozwinięty gimmick, więc tego też już nie biore pod uwage w dalszych rozważaniach.

Fabik - Ładnie ująłeś to, jak wiele znaczy dla ciebie walka o ten pas. Może nie dosłownie, ale ukazałeś ile ten pas zrobi dobrego w twoim imieniu. Zabrakło mi jednak tych fanów. Niby widoczne było, że nie jesteś tu mile widziany. Ale przeznaczyłeś na nich raptem 3 zdania. Oczekiwałem ukazania tego, co mogą oni robić. Zahaczyłeś temat, ale zbyt powierzchownie. Masz za to najlepsze ujęcie walki z całej waszej czwórki. Podoba mi sie również bardzo słownictwo, aczkolwiek myślę, że starasz sie to wszystko zbyt upiększać. Środek stylistyczny, na środku stylistycznym, poprzedzony środkiem stylistycznym. Aaa. Zapamiętaj - Nie z przymiotnikami piszemy łącznie.

Eronics - U ciebie natomiast jest odwrotnie. Fanów masz ułożonych perfekcyjnie, ich reakcja na twoją osobę jest według mnie świetna. Za to ten skromny kawałeczek o tym, jak ważne jest dla ciebie posiadanie tego pasa... No cóż, ubogo w tym aspekcie. Nie spodobało mi sie również u ciebie nierealne podejście do sytuacji. Chodzi mi o atak na Hassana. Stał jak zahipnotyzowany? Naprawdę? Gość który ma swojego Boga i walczy w jego imieniu, dałby się tak łatwo omamić? to jest bujda przez wielkie B. Mimo wszystko było dość dużo akcji ringowej, co też na plus.

Radziu - Interakcja z fanami najlepsza ze wszystkich postów. Przeznaczyłeś im całe wejście. U ciebie również widziałem to spięcie, spowodowane tak wielką szansą. Nic dodać, nic ująć, post jakiego oczekiwałem. Chociaż z chęcią przyjąłbym większą ilość walki. Ale to jest już szczegół. Pamietaj tylko - Nie, z przymiotnikami piszemy łącznie.

Shadow - tutaj za to najlepsze pokazanie tego, co znaczy dla Rybacka walka o ten pas. Relacje z fanami praktycznie na równym poziomie co u Radzia. I najważniejsze - twój post czytało się mi zdecydowanie najpłynniej. Używałeś słownictwa akurat dopasowanego do gimmicku, niby nic wydumanego, ale jednak było to idealne. Trochę mało walki jednak jak na tego mięśniaka.

Musze zrobić jakąś hierarchię waszych postów, bym potem mógł się do tego odnieść. Wygląda ona następująco:

Ryback > John Cena > Muhammad Hassan > Bray Wyatt

Zapraszam więc do ataku Silverbacka oraz Cenę, ponieważ atakowali oni dwa różne cele.

Ryback 1pkt.
Cena 0.5pkt.
Hassan 0pkt.
Wyatt 0pkt.

Stojący na nogach mistrz wagi ciężkiej to był ostatni widok, jaki Big Hungry chciał w tym momencie podziwiać. Mięśniak rozpędził się zatem niezwłocznie i podjął próbę sprowadzenia rywala do parteru potężnym clotheslinem. Wyatt zwęszył jednak co się święci i zdążył się uchylić. Nic straconego - Silverback odbił się od lin i zaatakował swoimi ramionami, formując je w coś na kształt dwuręcznego clotheline'. Szybkość łysola zaskoczyła mistrza i już po chwili leżał on na macie, powalony przez naprawdę silny Double Axe Handle. Idąc za ciosem Ryan dołożył jeszcze parę solidnych stompów, które aplikował głównie w okolice nóg, aby już-niedługo-były-mistrz-świata-wagi-ciężkiej nawet nie próbował myśleć o ponownym powstaniu. Aby dodatkowo wgnieść przeciwnika w ziemię, ex-Skip (gdy już znudziło mu się deptanie rywala) stanął nad swoją ofiarą i wykonał kilka trzaśnięć ciałem przeciwnika o matę (Multiple Mat Slams), a następnie pobiegł błyskawicznie w stronę lin, odbił się i wykonał mocarny Big Splash. Standardowo po tym ciosie Ryback wstaje nad przygniecionym oponentem i prezentuję swoją pokaźną muskulaturę, ale w przypadku Wyatta Ryan chciał mieć pewność. Podniósł się szybko, pobiegł w przeciwną stronę co ostatnio i odbiwszy się od lin wykonał drugi, równie druzgocący Big Splash*! Teraz dopiero dominator mógł powstać i napiąć swoje ogromne "bice" nad niemogącym się poruszyć mistrzem!

______
* - Tactics

Zło przejęło kontrolę nad pojedynkiem. Zbawca leżał wówczas na macie trzymając się za żołądek. Cała hala krzyczała- "Let's go Cena". Wysłaniec diabła stał się ulubieńcem części wierzących. Dzisiejsza moc Lucyfera była bardziej promieniująca niż poprzednie przez co walka z nim stała się trudniejsza. Ryback, który już nie raz odwrócił się od Boga w tym momencie napawał pewnością siebie. Najwyższy musiał więc szybko działać. Na szczęście pierwsza faza planu została wykonana perfekcyjnie przez co władca zła nie mógł kontrolować w pełni swych maszyn do zabijania nadziei. Dwóch dotychczasowo najsilniejszych spośród jego poddanych stanęło naprzeciw siebie. Pan usiadł i roześmiał się bowiem w końcu jego telepatyczne moce zaczęły brać górę nad czarną magią... Ryback oraz Cena nawzajem wyniszczali swe dusze przez co czarne łańcuchy, które łączyły je z ich ojcem, rozrywały się stopniowo. Teraz został tylko Hassan. Jeszcze kilka ciosów koniecznych i wyznawca Allaha dosięgnie szczytu... Muhammad wstał na nogi za pomocą lin, a za nim powstał również Zbawiciel. Bóg wiedział, że wybraniec działa pod wpływem zaległych bestii w jego wnętrzu dlatego wziął rozbieg i skasował go Clothesline'em..