Akurat te wielokrotne uderzenia w schodki są możliwe do robienia przez każdego, więc jest to cios uniwersalny jak punch czy slap. A ciosów uniwersalnych możesz wykonywać bez liku. Natomiast sygnaturę wykonujesz dopiero po 9 atakach podstawowych z karty postaci. A tych wykonałeś 3 lub 4. Nie liczyłem oczywiście ciosów uniwersalnych oznaczonych jako normalne, a nie będącymi w twojej karcie postaci.

Nie używaj koloru czerwonego bądź podobnego do niego, do oznaczania NM. Jest on do finisherów. I wykonuj te 3 ciosy na post, bo tak moglibyście walczyć do przyszłego roku.

Roman ma szansę skontrować SM Ortona.

Ostatnio edytowany przez Jakub ;x (2014-11-16 21:49:48)

Udane!
Jeśli ta twoja krew tak buzuje...
To napiszecie KŁ na 150 słówek, sama walka czysty brawl

(...) i z pogardą wymalowaną na twarzy, wystrzeliłem niczym pocisk przecinając zgęstniałe od potu powietrze, po drodze serwując Ortonowi bolesną randkę z moim kolanem (Knee Lift). Od pustych ścian odbiło się echo, mające swoje źródło u kilku obserwatorów tego pokazowego pojedynku. Zawiść i niezadowolenie, które dostrzegłem w ich oczach przyprawiały mnie o mdłości. Pomyślałem sobie, że nie warto trudzić się dla nich, a dla własnego celu, którym był powrót do grona wybrańców. Sprawiedliwość miała mi w tym pomóc. Czując jej aurę szykowałem kolejny atak. Orton już stał, dlatego bez wahania rozpędziłem swoje ciało, wskoczyłem na apron, zrobiłem klika kroków i zwaliłem się na przeciwnika aplikując mu nieco zmodyfikowany Springboard Brain Chop. Przebudziła się we mnie duma, uśpiona już od wielu tygodni. Mogłem spocząć na laurach, lecz wolałem dokończyć dzieło zniszczenia. Idąc błyskawicznie za ciosem wrzuciłem Żmiję do ringu, po czym wysunąłem jego głowę na krawędź ringu. Następnie cofnąłem się o parę metrów, wydobyłem z siebie potężne "UUUAAAAAHHHH", aby finalnie rozpocząć bieg i zakończyć go widowiskowym Basement Dropkick! Perfekcja w każdym calu.

171

Pomimo tego, proszę o wypowiedź Rafiego..

"YOU SUCKS! YOU SUCKS!" - Obraźliwe okrzyki, które dobiegały do mnie z trybun, przyprawiały mnie o mdłości. Całkowity brak szacunku dla kogoś, kto jeszcze kilka tygodni temu był gotów oddać za nich życie. Ich zachowanie tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że poszedłem właściwą drogą. Drogą, gdzie nie musisz martwić się o względy i opinie innych, bo po prostu coś takiego jak mniejsze zło nie istnieje. Liczę się tylko ja i sprawiedliwość, która otworzyła mi oczy. I choć mam do siebie o wszystko pretensję, to jest mi zdecydowanie lżej bez ciężaru zobowiązań. Chciałem to udowodnić w walce.

Orton przy pomocy sędziego zdołał doczłapać się do przeciwległego narożnika i tam próbować wrócić do żywych. Ja w swoim miejscu pobytu szykowałem kolejny, destrukcyjny atak. Spojrzałem na zaciśniętą pięść, która za chwilę miała posłużyć mi jako ciężki oręż. Gdy gość w paskowanym podkoszulku wreszcie zszedł mi z drogi, nie czekając na ruch Żmii, rozpędziłem się, wystrzeliłem w powietrze, by potem poczęstować go potężnym ciosem, wykonując perfekcyjny Superman Punch!. Upadłem na matę i z psychopatycznym wzrokiem spoglądałem na wyjącego z bólu przeciwnika. Na ten widok przypominał mi się świąteczny obiad. Nie mogąc dłużej oglądać tego żałosnego człowieka chwyciłem go za rękę, podniosłem z maty, głowę chwyciłem pod pachą, wykonałem widowiskowy obrót i ...Chakemate! Po udanym ciosie od razu rzuciłem się do pinu. WWE szykuj się. Znów nadchodzę...