Nie wiem czy już można wchodzić, ale nie chcę przegrać przez brak wejścia więc:

Na arenie rozlega się wszystkim dobrze znana muzyka, ludzie nie dowierzają, ale jednak złoty medalista z Igrzysk Olimpijskich w Atlancie 1996 roku. Kurt Angle staje na środku rampy i zaczyna podskakiwać w celu rozgrzania swych nóg, na jego szyi zwisa "największy skarb" czyli medal. Przy akompaniamencie śpiewów kibiców "You Suck" Kurt czuje się jak w domu. Zmierza pewnym krokiem uśmiechając się od ucha do ucha, wchodzi do ringu pod drugą liną, a następnie unosi swój medal do góry w celu pochwalenia się nim na co publika odpowiada cheerem.

Radość i obawa, te dwa przeciwne sobie czynniki krążą w mojej głowie robiąc jeden wielki mętlik. Spoglądam dookoła siebie na tych wszystkich ludzi, którzy wydają ostatnie pieniądze by mnie podziwiać, doceniam to, lecz wstyd mi za takich obywateli, którzy do "teatru" przychodzą z hamburgerami i colą. Prawdziwy Amerykanin, czyli ja nie będzie tolerował takiego czegoś, po prostu ich zignoruję. Drabiny rozstawione dookoła i kontrakt wiszący na górze, o który bijemy się i ryzykujemy zdrowiem, po to aby dostać po prostu nic co raz bardziej mnie dołuje. Nie ukrywam, że ból będzie niesamowity, ale też jestem żądny tej zacnej, oryginalnej woni zwycięstwa. Złość piękności szkodzi, jak to mówią, ale mnie to nie dotyczy, bowiem jestem The Real American i właśnie skopię tyłek tego niegodnego naszego pięknego kraju łajdaka. Oboje wchodzimy w startowy klincz, powoli doczłapując się w stronę jego narożnika Justin nagle pęka, jego siła nie może sprostać mojej, bowiem jestem nadzwyczajny. Gdy jesteśmy w narożniku muszę czynić powinność i ukarać jego nędzne ciało, za złe reprezentowanie kraju więc wysyłam mu trzykrotnie prosto w wątrobę Knee Lift'y. Jak się teraz czujesz śmieciu? Po tych nie miłych i lekko ordynarnych wyrażeniach przerzucam oszołomionego rywala rękę za swój kark, łapię jego głowę pod pachę i wykonuję Snap Suplex. W imię prawa, sukin.... powstrzymam się w celu godnego reprezentowania swej zacnej persony. Przeciwnik mój leży na śnieżnobiałej macie, pora na wprowadzenie z początku kapki hardcoru. Schodzę pod dolną liną poza ring, ściągam drabinę i łapię ją oburącz, wtedy zaś oponent ocknął się i zszedł za mną w celu powstrzymania mojej osoby od zadania potężnego ciosu, lecz to tylko go jeszcze bardziej pogrążyło, bowiem niefortunnie gdy ten się do mnie zbliżał, obróciłem się o 180 stopni i uderzyłem go tą drabiną w głowę. Ups, rywal padł na betonową wykładzinę poza ringiem, wybacz ale w imię prawa. Rzucam od razu drabinę z dala od miejsca akcji i wyczekuję aż przeciwnik wróci z krainy baśni i powstanie na proste nogi. Kiedy to zrobi, biorę lekki rozbieg i mój ogromny but ląduje na jego twarzy - Big Boot. Teraz mam chwilę spokoju, co wykorzystam tauntem do publiki.

Czas na dalsze ataki w stronę rywala. Justin leży, co mogę wykorzystać efektowną akcję. Odgarniam zasłonę stołu komentatorskiego, następnie ściągam jeden komputer, a kiedy przeciwnik wstanie, drugim komputerem uderzam go w twarz, aby zamroczyć rywala. Następnie ściągam go do parteru Gut Kick'iem, potem wrzucam w clutch i wykonuję Powerbomb prosto w stół komentatorski! Gabriel zwija się z bólu co cieszy mnie jak i zarówno publiczność. Cofam się po drabinę, następnie przesuwam tuż pod nogi oponenta. Stojącego na prostych nogach wroga wynoszę na ramiona, następnie rzucam jego ciałem na drabinę Body Slam!!! Ooo tak w imię prawa sukinkocie. Nie dam ci najmniejszych szans, za to jak reprezentujesz nasz kraj mogę ci dołożyć jeszcze więcej. Podnoszę go za włosy do góry, a następnie bez najmniejszej litości wysyłam mu American Uppercut. AMERYKA!!!

Kiedy rywal się podniesie wykonuje Spinebuster* prosto na drabinę, następnie przekładam jego rękę między szczebel drabinki i zapinam Armbreaker z ręką włożoną w drabinę. I'm gonna to break your arm man!

*Technics

Dźwignia zapięta. 3 szanse

Czy to już koniec? Angle trzyma zabójczą dźwignie i nie chce puścić, on przypadkiem nie chce złamać ręki rywalowi? Jednak puszcza! Proszę państwa Kurt schodzi z rywala, ale co to? Real American podnosi bezradnego Justina Gabriela i wysyła go głową prosto w metalowy słupek narożnika. Potężne uderzenie o konstrukcję aż zadudniło w głowie Justina, który ujrzał gwiazdki i odpłynął. Kurt całkowicie kontroluje personę rywala, cóż on chce uczynić? Kładzie konkurenta na drabinie, następnie wspina się na narożnik i zeskakuje z niego prosto na rywala rozłożonego na drabinie wykonując Moonsault. Publika aż podniosła się z miejsc, niesamowita akcja w wykonaniu ich ulubieńca dobiegła końca, obaj padli nieruchomo. Po długich kilkudziesięciu sekundach Prawdziwy Amerykanin podniósł się, przewrócił Gabriela na drugą stronę, złapał za nogę i zapiął zabójczy Angle Lock w pozycji leżącej. Długo tak trzymał pomimo ciągłego klepania w betonową podłogę jego przeciwnika nadal nie odpuszczał i z wielkim zawzięciem uciskał co raz mocniej, w końcu lotnik opadł z wszelakich sił, omdlał. Wtem zaś Kurt puścił dźwignię, wziął drabinę, rozłożył ją w środku ringu i wspiął się na samiuśki szczyt. Ściągnął kontrakt i uniósł go do góry w geście zwycięstwa.