Jestem w złej sytuacji lecz nie jest ona bez wyjscia. Wypycham biodra jak najmocniej dzieki czemu zmieniam pozycję, jestem na brzuchu. Ustawiliśmy się jak w normalnym Cloverleafie więc podpieram się na rękach i krok po kroku podciągając się rękoma zmierzałem w stronę lin.

Już nie wiele brakuje do wyjścia. Coraz mocniej staram się ciągnąć Richardsa lecz przestaje działać, poruszam się coraz wolniej. Staram się przekręcić na plecy, Davey przystaje na moje warunki bo wydaje się to dla niego lepszą opcją. Wtedy ja z całych sił próbuję odepchnąć Richardsa nogami i cofnąć się w kierunku lin

To był jeden wielki błąd. Chciałem zbyt szybko zakończyć tą walkę. Starałem się zebrać myśli w swojej głowie i czułem, że jeszcze mam jakieś szanse na odniesienie wygranej. Christianowi udało dotknąć się lin, a ja musiałem puścić dźwignię, bo nie miałem zamiaru przegrać tej walki przez dyskwalifikację. Stanąłem na środku ringu, a krzycząca Michelle McCool jako moja dobra menadżerka opowiadała mi jak mam walczyć z Jasonem. Teraz już znałem jego najczulsze punkty i wiedziałem jak mam zaatakować, aby atak przyniósł mi sto procent wyczekiwanego efektu. Reso za pomocą lin podniósł się i zaczął kierować się w moją stronę. Staliśmy idealnie w centrum kwadratowego pierścienia. To nie był czas na jakieś większe akcje, po prostu patrzyliśmy sobie prosto w oczy, z których chcieliśmy coś wyczytać. Akurat mi to się udało, lecz jemu coś nie bardzo, bo miał taką minę jakby chciało mu się do toalety, ale nie mógł do niej trafić. Nie trzeba było ukrywać, że byłem bardziej zdecydowany do ataku niż przeciwnik. Lekko podskoczyłem i wbiłem swoją głowę w czaszkę Jasona wykonując Headbutt. Po chwili odczułem lekki ból głowy, a antagonista najwyraźniej bardziej boleśnie odczuł tą akcję. Wiedziałem, że mój czas w tej walce właśnie nadchodzi. Ciągle wierzyłem w wygraną, a to jest najważniejsze. Powoli otrząsnąłem głowę i już miałem zamiar, aby powalić przeciwnika. Era "The Wolf Championa" nadchodzi wielkimi krokami.

Davey odleciał! Jestem w bezpiecznej strefie, złapałem się lin. Przez chwilę byłem w dramatycznej sytuacji lecz, udało mi się z niej wydostać. Dominowałem w tej walce, nie mogę teraz odpuścić, nie mogę się poddać. Davey będzie miał dogodną szansę na atak gdy odejdę od lin. Muszę wymyślić jakiś plan, nie mogę dać się zaskoczyć. Powoli łapiąc się następnych lin podnoszę się z maty. Obolałe mięśnie po submissionie wołają o odpoczynek lecz nie zaznają go jeśli nie wygram tej walki. Po krótkiej chwili stanąłem na nogi, wachałem się, bezpośrednim atakiem naraziłbym się na szybką kontrę, zabójczą w skutkach. Jednak, zdecydowałem się. Sędzia podszedł zobaczyć czy mogę walczyć. Gdy odszedł spostrzegłem Richardsa z szyderczym uśmieszkiem, złość jaką w sobie tłumiłem była ogromna. Chciałem pokazać temu fajfusowi co tak naprawdę znaczy siła Kapitana Charyzmy. Nie wytrzymałem. Wystrzeliłem w jego stronę jak strzała, w mgnieniu oka powaliłem Davyego. Nie poprzestałem na tym, dosiadłem go i jak wariat zacząłem obijać jego twarz punchami. Poczułem nagłą ulgę, wyładowałem złość, zrewanżowałem się. McCool jak szalona skakała wokół ringu, puściłem w jej stronę "oczko" co rozłościło ją jeszcze bardziej. A Davey? Leżał trzymając się za twarz podczas gdy ja tantuowałem w stronę publiczności.

Koniec jest bliski. Czuję to. Po ponowym przejęciu inicjatywy wchodzę na narożnik. Dla leżącego rywala tym razem przygotowałem Frog Splash. To już definitywny koniec, ustawiam się w rogu ringu i rytmicznie klaszcząc wyczekuję momentu w którym Davey sie podniesie, gdy tak sie stanie wykonuję Killswitch po czym przypinam rywala na środku ringu

Koniec walki! Richards leży na macie nieprzytomny, Just Close Your Eyes rozbrzmiało na hali lecz Christian nie opuszcza jej. Ma zamiar coś powiedzieć. Kapitan Charyzma otrzymał mikrofon o który prosił i zaczął mówić z towarzyszącym mu buczeniem publiczności


- WWE Universe! Peepsi! Przestańcie!

W tym momencie na hali zrobiło się cicho

- Wiem, nienawidzicie mnie ale chciałbym abyście mogli cieszyć się tym zwycięstwem razem ze mną! Chcę abyście wspierali mnie w nadchodzących walkach bez względu na to co zrobiłem. WWE Universe! Przepraszam.

Publiczność wybuchła wielkim cheerem a Kapitan Charyzma przy swoim themie opuścił arene



Face Turn!