Chciałem poprosić o dodatkowe 24h. Są wakacje i  tata napiera z pracą i nie mam pełnego wymiaru czasu na komputerze.

Powtórka z rozrywki? Nie tym razem. Wtedy popełniłem błąd, wtedy nie byłem w pełni skupiony i zmarnowałem ostatnią szansę. Lecz musi mi się to udać dziś i teraz. Zawsze mówiłem: Nie poddawajcie się. Czemu miałbym złamać swą własną złotą zasadę? Ciężko jest uczynić coś, czego bardzo pragniemy, a nam to nie wychodzi. Pora wreszcie przechylić szalę na moją korzyść i wrócić do starej świetnej form, którą błyszczałem u szczytów sławy. Dziś będzie ten wiekopomny dzień, gdzie Mistrz wrócić na najwyższy stopień podium. Musze mocno spiąć pośladki i dać z siebie więcej i jeszcze więcej, nie sto, a trzysta procent. Kajdanki poleciały siną w dal, a Davey zginał się w bólu pod moimi stopami. Pot leciał po mojej twarzy litrami, z trudem odgarniałem go. Moja buzia była już nie złota, a czerwona jak świeży burak.

Niesiony mocą Bogów złapałem jego głowę i z ogromną siłą wbiłem ją w twardy kant ringu. Richards, jak nieprzytomny spłyną na twarde podłoże, a już po chwili na jego czole pojawiła się rysa, z której powoli zaczęła sączyć się krew. Zostawiłem go w takim stanie, mając w domyśle drugiego z oponentów. Wchodząc obejrzałem się do tyłu, lecz nie widziałem już jego twarzy, a grupkę osób ubranych w czarne koszule otaczających go. Wiedziałem, że jestem blisko końca, że za chwilę wyjdę na ostatnią prostą, lecz z tego trzyosobowego biegu zostało nas dwóch. Kofi w tej walce odgrywa rolę worka treningowego, myślę, że nie będzie problemu z dobiciem leżącego. Lecz nie można oceniać kogoś po wyglądzie i ja zastosuje się do tej starej zasady. Uniosłem się na nogach. Czarnoskóry zawodnik i jego bujna fryzura przysłoniły mi cały świat. Zacisnąłem dłoń w pięść. Energicznie ją uniosłem i poczęstowałem Ghańczyka potężnym punchem. Kofi pokroczył kilka kroków w tył łapiąc się za miejsce uderzenia, a ja wykorzystałem ten fakt i ugiąłem kolana, wystrzeliłem jak z rakiety by finalnie wyprostować je i zapoznać twarz Kingstona z moją podeszwą. Mamy DropKick! Publika powstała z miejsc widząc powrót swojego ulubieńca, a ja wreszcie poczułem ten dreszczyk emocji, który towarzyszy mi przy każdym spotkaniu w kwadratowym pierścieniu. Złapałem oponenta za włosy i ustawiłem go do pionu błyskawicznie karcąc potężnym uderzeniem w podbrzusze, które spowodowało niechybne zgięcie w pół. Włożyłem jego głowę między moje kolana, mocno dociskając je do siebie. Oplotłem brzuch i napinając mięśnie wyniosłem go do góry. Nie marnując cennych chwil jak i nie ryzykując utratą kontroli, lekko podskoczyłem i uklęknąłem wciskając jego głowę w twarde podłoże. Ależ Piledriver! Niesamowite. Chcąc zakończyć to jak najszybciej potrafię, lekkim truchtem przeskoczyłem na apron. Krok po kroku wspiąłem się na sam szczyt jednego z naroży i z trudem łapiąc równowagę wyczekiwałem na powstanie czarnoskórego zawodnika. A już po chwili wyleciałem w lot w jedną stronę, by zakończyć go potężnym Diving Clothesline. Kofi zwalony z nóg. Uchyłkiem oka ujrzałem opuszczającego ring Richardsa i przeszło mnie uczucie, że mogłem mu zrobić krzywdę, ale wiedział na co się pisał i nie ma tu zmiłuj to jest Wrestling, a nie zabawa z lalkami przy herbatce.

Mistrz nigdy nie traci wiary w swoje możliwości i dopóki nie zabrzmi ostatni gong, będzie walczył, walczył do upadłego.

ilosc słów: 513, unikalnych: 343

Więc nadszedł czas by zakończyć tę walkę, by wreszcie jeden z nas przekroczył linie mety. Złapałem go za głowę, zablokowałem głowę i szybko dobiłem do podłoża potężnym *SM*Goldon Age. Publika wstaje z miejsc wyczuwając  nadchodzący finisz. A ja bezproblemowo szarpnąłem go za włosy ustawiając do pionu, zaplotłem rękę na jego szyi, zarzuciłem rękę na bark niczym starą szmatę, wszystko było gotowe, a teraz wystarczy naprężyć mięśnie i zwieńczyć dzieła *F*Final Cut'em. Mistrz powraca.

1
2
3

Koniec! Goldust wygrywa