Miałem drobne problemy prywatne. Sorry, że tak długo.

Zostałem objęty w bardzo niebezpiecznej dźwigni, która na pozór jest prosta, lecz zadaje ogrom bólu, z którym muszę sobie poradzić. Powoli podniosłem się na nogach. Po chwili dołączyły do nich górne kończyny, które w błyskawicznym tempie po kolej zaczęły zadawać ciosy. Pierwszy poleciał w klatkę piersiową oportunisty, a kolejne zbliżały się do twarzy. Oszołomiony Richards coraz to bardziej opadał z sił, a ja bez problemy zrzuciłem jego ręce z mojej twarzy. Uff... Było blisko.

Podczas gdy w kwadratowym pierścieniu bitwa trwała w najlepsze, poza ringiem leżał ten który w tej chwili miał najmniejszy szanse na zwycięstwo. Kofi Kingston, bo to o nim mowa, zwijał się z bólu którego dostarczył mu Goldust, i z trudem łapał oddech. Chciał, tak bardzo chciał powstać na nogi i ruszyć do przodu, lecz coś go zatrzymało. Cierpienie i wyczerpanie. Przez głowę przelatywało tysiąc myśli, tworząc jeden wielki chaos który tylko się nasilał poprzez krzyki pobudzonej publiczności. Dopingowali oni swych faworytów nieustannie, a to pomagało Jamajczykowi. Z każdą sekundą ból zanikał, a serce biło coraz to spokojniej. Lotnik wiedział że musi pokazać charakter i że musi powstać na nogi. Za wszelką cenę musi znaleźć się w pionie. Podparł się na dłoniach i postawił nogę. Przeniósł ręce na kolano i z całej siły podparł się wzwyż. Na szczęście był blisko barykady i wspomógł się nią. Złapał się jej aby w końcu udało mu się powstać na nogi. Zachwiał się na swych kończynach i momentalnie dopadł barierki aby usadowić swe ciało na niej i poczuć się bezpieczniej. Odczuł wielką ulgę gdy do jego oczu dotarł obrazek leżących oponentów. Wiedział że pojedynek zaczyna się od początku...

Udało mi się wyjść z tej dramatycznej sytuacji obronną ręką. Trzeba wziąć się w garść, spiąć pośladki, i dosłownie złoić im dupska. Mistrz US nie może być szmatą do bicia, a to co zdarzyło się na ostatnim PPV musi zostać wymazane, rzucone, gdzieś na samo dno, gdzie nikt tego nie znajdzie, gdzie każdy o tym zapomni, by pokazać nową twarz, nową złotą i jeszcze lepszą twarz. Dynamicznie ustawiłem się do pionu, podniosłem wzrok. Cała trójka stała przy swoim narożniku, bacznie rzucając na siebie sprośne miny. Ponownie mamy tą kompromisową sytuację. Kto będzie na tyle odważny by postawić ten pierwszy krok? Żaden z nas nie drgnął, powoli przesuwałem się do przody nie unosząc stóp, lecz je posuwając. Skupienie to podstawa i utracić ją w tej arcy ważnej chwili to grzech i klęska z pierwszej ręki. Nie wytrzymałem. Nie mogę patrzeć na to co się dzieje, zanim zaczniemy to publika zaśnie, zbuczy nas lub wyjdzie. Zakręciłem głową i ruszyłem przed siebie. Kroki po chwili zamieniły się w bieg, a już po niespełna pięciu sekundach, znalazłem się obok ciemnoskórego zawodnika, którego dynamicznie powaliłem soczystym Clothesline. Huk jak i towarzyszył temu upadkowi dotarł do najskrytszych zakamarków tej hali. Publika widząc moja odważną postawę, uniosła się z siedzeń oklaskując mój wyczyn.  Szybki obrót na pięcie. Davey jak szalony biegł w moja stronę, a ja miałem tylko jedną szanse by uchronić się od niechybnej porażki. Złoto, które trzymam już od przeszło 100 dni nie zostanie od tak zaprzepaszczone, nie mogę go z hańbić i jeśli je stracę to tylko z sercem, z sercem do walki.

Wybór trudny, bowiem wszystkie posty są na bardzo dobrym poziomie. O mojej decyzji zaważyły błędy interpunkcyjne i literowe, które pojawiły się w każdym poście. Jednakże w poście Arina było ich najmniej i to on kontynuuje, choć podkreślam, miałem ciężki wybór.

Dalej Davey!

Dalej.

Powtórka z rozrywki? Nie tym razem, oj nie tym razem. Mgła lekko przysłoniła mój świat, lecz byłem w pewni świadomy co się dzieje. Zbliża się ten okropny moment. Po wyciągnięciu przez Richardsa z ringu uklęknąłem przy metalowym słupie. Szybko się wyprostowałem i nie myślach o niczym innym jak o uwolnieniu się z opresji, przywaliłem prosto w jego żebra porządnym kopniakiem. Ten sturlał się na bok upuszczając kajdanki. Uf... Było blisko.

*Po wyjściu z ringu nie napisał w jakiej pozycji jestem : )

Bardzo mi przykro, ale muszę odejść z tej walki, gdyż mam karę, a nie chcę stopować gali. Po prostu nie wpiszę sobie przegranej do streaku, a oni niech w tym KŁ zrobią mi jakiś uraz.