Dalej atakujesz

Kontra przed Hangman's neckbreaker.

Niespecjalnie wykorzystałem swoją szansę na sukces, jednak narzekać nie mogłem, a raczej nie powinienem, bo nikt nie dał mi takiego prawa, a sam wiedziałem co może się stać. Przeczuwałem, że jeżeli na chociaż sekundę odpuszczę Sethowi i przystopuję z narzuconym mu tempem, będzie kosztować mnie to o wiele więcej, niż można było przypuszczać. Zarówno ja, jak i mój oponent zaczęliśmy przygasać, ale inaczej działo się z publiką, która naszą potyczkę oglądała z otwartymi oczyma, niczym bardzo dobry film, który ogląda się raz za razem, chcąc jak najlepiej poznać jego fabułę. Porównanie naszego starcia do dobrego kina było trafne, jednak nie o to chodziło w naszym dziwnym tańcu. Cóż, wyglądało to trochę jak mecz tenisa stołowego, w którym jednak odbijanie piłeczki rozciągało się mocno w czasie, dając nieco senny efekt, ale nie obchodziło mnie to. Wiedziałem, że nieubłaganie zbliżamy się do końca i to nie tip-topami, lecz wielkimi i długimi krokami, dlatego skupiłem się na wszystkim, co pozostało w moim arsenale i próbowałem wymyślić taktykę, która być może przychyli szalę na moją korzyść. Wpatrywałem się w oczy rywala, czując to, co czuł on- skupienia z lekką nutą zdezorientowania, bowiem obaj nie wiedzieliśmy na co stać przeciwnika, lecz mimo to staliśmy tutaj, gotowi zmienić oblicze federacji, która zmiany jak najbardziej potrzebuje. O tak, Seth, niebawem wszystko się skończy, pomyślałem przemieszczając się powoli w jego kierunku.

Znajdując się już bardzo blisko Rollinsa, wyczułem ten odpowiedni moment. Szybko wjechałem w jego brzuch kopnięciem, po którym przeciwnik zachwiał się na nogach. Z wściekłością chwyciłem jego dłoń, po czym z całej siły pchnąłem go w stronę narożnika. Gdy spoczął on już w złączeniu lin, podszedłem szybko do niego, ustawiłem się bokiem i z całej siły uderzyłem go łokciem, tworząc atak zwany Corner Elbow Smash. Następnie oddaliłem się od Rollinsa i stanąłem przed nim, pokazując, że jest skończony. I nie mógł mi zaproponować żadnej umowy, bo i tak bym ją odrzucił. Biznes jest biznes. Pędem ruszyłem w jego stronę, po czym wjechałem w jego brzuch kolanem, czyli Corner Knee Strike. Przeciwnik odbił się od narożnika, ja zaś nie tracąc czasu ruszyłem w stronę lin, po czym po odbiciu się od nich swoim barkiem wbiłem się po raz kolejny w brzuch rywala, tym razem jednak wykonując Spear. O tak! Szybko przypiąłem rywala, licząc, że to co pokazałem starczy, by zakończyć nasz bój.

Coraz mocniej obijałem swojego rywala, za nic nie dając mu dojść do słowa. To się nazywa "The Brad Maddox Experience" i już niedługo więcej zawodników się o tym przekona. Po prostu Seth jest pierwszym w kolejce, testerem produktu, szczurem laboratoryjnym. I jak przystało na szkodnika, musiał on zapłacić za swoją obecność i nonszalancką postawę. Szybko podniosłem rywala z maty, po czym gdy stał już naprzeciwko mnie, wykonałem szybki Forearm Smash, który miał za zadanie ogłuszyć rywala. Następnie szybko go chwyciłem, wyniosłem w górę i skierowałem na swoje kolano. Reverse Attomic Drop spowodował okrzyk bólu Setha, jak i wywołał głęboką dezaprobatę tłumu. Jednak była to część mojego planu. Przeciwnik dalej stał na nogach, ja zaś szybko wspiąłem się na narożnik, po czym skoczyłem na rywala ze złączonymi dłońmi, wykonując piękny Double Axe Handle. Bravissimo!

No ok co dalej ... ?

Rywal mocno trafił mnie w głowę i przygotowywał się do swojej akcji kończącej. Skywalker, czyli Standing Shiranui miało być moim gwoździem do trumny, jednak zaparłem się i postanowiłem, że tak łatwo się nie dam. Dlatego gdy Seth chwycił moją głowę, zdecydowałem działać. Wykorzystałem fakt, że jego głowa jest blisko i wsadziłem w jego oczy dwa palce, co spowodowało puszczenie przez przeciwnika chwytu. O nie, Rollins. Tak łatwo Ci nie pójdzie.

UM: Dodger