Od razu mówię, że odpiszę do 19.00, ponieważ mam lekcje i nie wiem czy zdążę napisać tak wcześnie. Najpóźniej o 19 napiszę. Dziękuje za wyrozumiałość.

Missile Front Dropkick ! Daniel konntunuje ..

Odpoczywając w pozycji leżącej nie wierzyłem, że wyszedłem z tej dźwigni. Jeszcze bardziej uszczęśliwia mnie jego jęk z powodu bólu który wyrządziłem mu Stunner'em. Teraz zostało tylko go wykończyć. Regenerując siły, próbuje wymyśleć plan działania. Nie mógł posiadać żadnych wad oraz musiał być łatwy do wykonania. Czuję, że moje mięśnie palą z bólu, więc nie mogę dalej przedłużać tej walki. Mogło się to dla mnie skończyć źle. Kątem oka spoglądam na mojego przeciwnika który zadziwił mnie swoją walecznością. Nie spodziewałem się po nim takiego zapału do walki, ale będzie musiał się pogodzić dziś z porażką. Zauważam, że Daniel wrócił do rzeczywistości, ponieważ otworzył oczy. Muszę być szybszy od niego. Momentalnie zaczął się wyścig kto szybciej wstanie. Większość publiczności była za Bryan'em, ale w niektórych miejscach zobaczyłem moich fanów. Tak, mam dla kogo walczyć. Dziś wygram dla nich. Oni dziś dadzą mi tą siłę dzięki której zwyciężę. Obaj próbujemy stanąć na nogach, lecz byłem o chwilę szybciej. Szybko skierowałem swój wzrok na Daniel'a który klęczał jak do modlitwy. Rozejrzałem się po widowni i wyprowadziłem cztery sierpowe. Nie przestając dołożyłem jeszcze podbródkowy po którym znów przywitał się z podłogą. Siadłem na niego okrakiem i wyprowadziłem w jego twarz nawałnicę punch'ów, poniekąd zamienianych na silnego headbutt'a. Daniel próbował się desperacko zasłonić rękami, ale nic mu to nie dawało. Wreszcie czułem, że tracę siły, więc wstałem i szyderczo uśmiechnąłem się w stronę widowni. Gdyby mogli, przeskoczyli by nad bandą, rzucili się na mnie i rozerwali mnie na strzępy, ale nie zrobią tego. Są zbyt słabi jak ich idol. Wyprostowałem plecy i chwyciłem rękę rywala. Ciągnąłem ją do góry, więc pod wpływem bólu Daniel powinien wstać. Wstawał bardzo ślamazarnie, ale nie czas tu się liczy. Wreszcie stanął na swych nogach, ale trzymał się na nich dość nie pewnie. Czułem w sobie wielką moc którą w pełni chciałem wykorzystać na dobijaniu oponenta. Nie puściłem jego ręki, więc wykonałem irish whip w stronę lin. Odbił się od nich i wracał w moim kierunku, ale nie spodziewał się, że padnę na matę tuż pod jego nogami. Wstałem w ekspresowym tempie i spojrzałem krzywo na rywala. Nie spodziewał się, że w odpowiednim momencie chwycę go lekko za szyję i powalę Sleeper Slam'em na matę. Padłem trochę koło niego, ale z satysfakcją udanej akcji. Nie chciałem czekać ani pomagać mu wstać, więc powoli się pozbierałem na nogi i czekałem na jego ruch. Widownia nie była zadowolona wolnym przebiegiem pojedynku oraz takim zachowaniem. Nie zwracałem prawie w ogóle uwagi na nich. Moi fani trzymali coraz wyżej transparenty z moim imieniem. To dodało mi wiatru w żagle. Kochałem swoich fanów, a reszta niech mnie pocałuję w dupę. Przez ten widok, wręcz zapomniałem o moim delikwencie który w mądry sposób posłużył się linami, żeby podnieść się. Szedł w moją stronę, chwiejnym krokiem. Ciągłe patrzał w moje oczy, a ja w jego. Gdy znalazł się dość blisko mnie, niespodziewanie wyprowadziłem kopnięcie w przeponę. Chwyciłem jego łeb pod moją pachę i wykonałem znany taunt z podniesieniem ręki. Pare osób zaczęło żywiej mi dopingować, a reszta próbowała przekrzyczeć tą mała gromadkę osób. Nie myślałem już o tym, myślałem już tylko nad akcją którą zaraz wykonam. Zaśmiałem się pod nosem i przygotowałem się do akcji. Twist Of Fate został wykonany równocześnie z błyskiem fleszy. Tym razem, nie myślałem, żeby czekać na rywala tylko pokazałem palcem wskazującym na róg kwadratowego pierścienia. Kilkanaście osób która była za mną wykrzykiwała nazwę tej akcji oraz moje imię, zagłuszając doszczętnie fanów Daniel'a. Po drodze do narożnika, ściągnąłem koszulkę, zaraz po niej rękawki, rzucając w stronę moich wielbicieli. Będą mieli pamiątkę po mojej wygranej - pomyślałem i już wyszedłem na apron. Dalej szedłem w stronę corner'a bardzo żywym krokiem. Najszybciej jak mogłem, wspinałem się na jego najwyższy punkt. Czując pod moim stopami liny, czułem się pewniej. Stanąłem prosto i ustawiłem palce w tak zwany rewolwer, podnosząc je na wysokość twarzy. Opuściłem luźno ręce i zgiąłem kolana. Wybiłem się dość mocno i na pewno dobrze, żeby wylądować na Bryan'ie. Holy Shit... Tylko to wyrwało się z ust komentatorów. Z Umiejętnością Tactics! Swanton Bomb'em wbiłem się w Danielson'a jak nóż w masło. Padłem kilka kroków od niego. Widownia która była przed chwilą była oszałamiająco głośno, ucichła w mgnieniu oka. Byłem oszołomiony i lekko kręciło mi się w głowie. Próbowałem wszystkimi siłami, dopełzać do rywala, ale szło mi to bardzo ciężko. Minęło kilka sekund kiedy poczułem pod swoją dłonią ciało Bryan'a. Ostatnim rzutem, spadłem na niego i podniosłem jedną nogę. Emocje sięgnęły zenitu. Czy uda mu się przypiąć przeciwnika? Sędzia padł na matę i zaczął odliczanie. Kibice były w tym momencie jak echo, powtarzali liczby gdy odliczał referee. 1.... 2....

Szczęśliwy ze zwycięstwa i pokonania byłego mistrza wagi lekkiej, wychodzę przy swoim theme'ie.

Ostatnio edytowany przez LUqi ~Antichrist~ (2012-04-18 15:55:45)