Kontra udana ! Lecz czy byłbyś w stanie wykonać Suplexa ? Wasze wagi mało się różnią od siebie więc uznaję !! Fristajlo pisz dalej !!

Dalej

Dobra. Maricha masz dwie szansa

[url=http://www.youtube.com/watch?v=CYv8_kg8Rew]Czas 1,23 min. Mała pomoc dydaktyczna

Ból jest okropny... Coraz to bardziej opanowuje moje ciało, powodując paraliż układu nerwowego. Czas jednak coś zrobić... Nie mogę czekać dłużej, ponieważ w tym przypadku czas jest moim wrogiem. W tle słychać doping dla Rey'a młodszej publiczności, mnie zaś dopingują osoby starsze niż 10 lat... Mam w głowie złe myśli, które są coraz to większe... Muszę się ich pozbyć. Skupiam się na swoim celu, zaciskam zęby! Jestem w pozycji dość nie wygodnej, ale co tam.. Po woli próbuje przybliżyć kolana, toteż jednocześnie nogi, w stronę nóg Rey'a... Da mi to większy manewr ruchu. Lewą ręką szukam jego łydki aby móc ją uderzyć lub uszczypać. Chcę zrobić coś co zniszczy skupienie przeciwnika na submissionie. Prawą ręką robię to samo! Doping jest coraz to większy, dodaje mi to dodatkowych skrzydeł. Udaje mi się chwycić obie łydki, było ciężko i trochę bolą mnie ręce, ale udało się. Rey zaczyna się coraz to bardziej denerwować, coraz to bardziej zaczynają nim rządzić emocje... Przybliżenie kolan i chwycenie łydek pozwoliło mi na większy krok! Rey jest lekki, co prawda nie mam dużo siły, ale daje z siebie wszystko. Ku zaskoczeniu przeciwnika wychylam się z własnej woli bardziej do tyłu, jednocześnie podnosząc się na nogach, w dużym stopniu na stopach. Jestem już wystarczająco wysoko, aby zrobić coś fajnego! Rey zdenerwował się już na maxa, ja zaś muszę utrzymać jasność umysłu. Publika wie co się zaraz stanie, ich ulubieniec wyjdzie z sideł przeciwnika! Tak, to już czas! Raz kozie śmierć! W tej dziwnej pozycji jaką udało mi się otrzymać, odpycham się na nogach ile mogę i ląduje na macie plecami Rey'a!! Z sił uderzenia przeciwnik puszcza! A ja od razu wstaje, biorąc duży oddech!

Jeffowi udaje się wydostać z mojej dźwigni. Zaskoczony i zirytowany takim obrotem spraw wmawiam sobie w myślach że przecież i tak go osłabiłem i będzie mi łatwiej zwyciężyć. Stajemy na przeciwko siebie w oczach mojego przyjaciela widzę coś czego nie widziałem od dawna - autentyczną wściekłość. Zdałem sobie sprawę ile tytuł mistrza znaczy dla Jeffa jednak to nie zmienia mojej woli walki, obiecałem dać z siebie wszystko i tak też zrobię! Po wymianie spojrzeń przechodzimy do klinczu. Nasze warunki fizyczne są zbliżone jednak wydostanie się z camel clutchu zabrało mojemu przeciwknikowi bardzo dużo energii, dlatego też po chwili udaje mi się przejść do headlocku. Uciskam jak najmocniej szyję Hardego która sporo ucierpiała w moim submissionie. Próbuję usilnie sprowadzić Jeffreya do parteru, lecz ten stawia mi spory opór. Widząc że Hardy ma zbyt wiele sił i nic z tego nie będzie postanawiam wykonać inną akcję. Biorę rozbieg jak do bulodga tak by odbić się od lin. Po odbiciu puszczam Hardego i zanim ten dojdzie do siebie ja już odbijam się od przeiclwgłych lin. Następnie  po odbiciu przeskakuję leapfrogiem nad Jeffem by znów wrócić do lin. To jednak nie koniec tej sekwencji, gdyż po kolejnym odbiciu przebiegam pod ręką Jeffa który próbował mnie zaatakować by następnie wskoczyć na drugą linę i częstuję mojego TT partnera pięknym second rope crossbody! Jeden...dwa...trz.. nie !  Jeff jednak przerywa liczenie sędziego odrywając desperacko lewy bark od maty. Zfrustrowany nieskutecznym przypięciem klękam przy leżącym Jeffie rozpaczliwie próbując znaleść pomysł na kolejną akcję. Fani skandują "let's go Rey" i "619" przypominając mi tym samym że największego asa mam wciąż w rękawie. Wsatję na nogi zmotywowany wsparciem publicznośći, Hardy również się podnosi. Zwarty i gotowy częstuję oponenta trzema dynamicznymi low kickami za każdym razem wywołując glośną reakcje ze strony publiki. Hardy zachwiał się na nogach sprawiając wrażenie kompletnie zamroczonego, chcąc go jak najdłużej utrzymać w tym stanie wykonuję jeszcze dwa mocne headbutty. Hardy pada na matę dając mi okazje do przypięcia. 1..2.. Hardy niczym wyrwany ze snu podrywa się po drugim klepnięciu po to by za chwile otrzymać ode mnie elbow drop. Pragnąc jak najszybciej zakończyć to starcie podnoszę zmęczonego Jeffreya i próbuję wykonać irish whip. Okazuje się jednak że zlekcewazyłem lekko jego siłę i to nie on a ja ląduję na linach. Jestem jednak przytomny i w porę łapę się lin unikając odbicia. Zdenerwowany Hardy rusza w moją stronę z atakiem, górna lina pod naszym ciężarem ugina się i lądujemy poza ringiem! Fani wstzymali oddech, oboje jesteśmy już na resztkach sił. Rozpoczyna się brawl, wymieniamy się - cios za cios a każde uderzenie niesie za sobą głośną reakcje publiki. Jednak sędzia nie przestaje liczyć i gdy słychać 7 decydujemy się wrócić do ringu. Zarówno Jeff jak i ja z trudem łapiemy już oddech, pot spływa po mojej klatce piersiowej a tuż przy wardze widać dużą plamę krwi komponującą się z moją czerwoną maską. Jednak prawie nie czuję bólu, adrenalina i wola walki. Ponownie wchodzimy w klamrę,częstuję przeciwnika kilkoma kopnięciami w brzuch sprawiając iż ten mnie puszcza. Teraz mam wolne pole do działania, wykręcam rękę oponentowi by następnie potraktować jego nogi serią bolesnych low kicków.  W końcu puszczam rękę Hardego który wciąż odczówa skutki moich ataków, jednak ja nie zwalniam tempa i dokładam przeciwnikowi ścinający z nóg low-dropkick. Mistrz stanów zjednoczonych ląduje na kolanach by następnie zainkasować kolejny low dropkick- tym razem w klatkę piersiową ! Fani na trybunach szaleją a ogłuszony Jeff z trudem wstaje na nogi. Zdaję sobie sprawę że z każdą akcją nie tylko osłabiał przeciwnika ale również sam tracę energię i najwyższy czas to kończyć. Zachodzę więc wciąż ogłuszonego Jeffa od tyłu by następnie wyprowadzić kolejny low dropkick, prosto w obolale nogi oponenta. Hardy momentalnie pada, jednak nie na matę a na pierwszą linę obok której stał! Nic więcej nie trzeba tłumaczyć, na trybunach zapanowała wrzawa która sięgnęła zenitu gdy uniosłem w górę mój palec wskazujący. Wszyscy wiedzą o co chodzi- po odbiciu od lin częstuję oszołomioną twarz Hardego moją sztandarową akcją - 619[/b]! Jednak to nie wszystko, patrzę jak Hardy ląduje z dużym impetem na środku ringu a następnie wybijam się z górnej liny by postawić kropkę nad "i" jaką jest Springboard splash[/b][UM tactics]. Fani wpadli w euforię podczas gdy ja z łzami szczęścia w oczach przypinałem mistrza US.


(w poście Bartka jest limit 15 zdań, jednak gdy zaczynałem pisać sędziowskiego  posta napisał Aigor który o limitach nie wspominał. Nie chcę przegrywać walki przez sędziego który usuwa swoje posty dlatego więc dodaje posta dłużeszego niż wymaga Bartek bo jak mówiłem pisałem posta pod sędziowanie Aigora który może potwietdzić swój post)

Cóż. Widzimy Second Rope Crossbody, a następnie kombinację 619 + Springboard Splash!

Here Is Your winner, and New United States Champion! Rey Mysterio!

Post Marceliego był mniej chaotyczny, oraz to co nie spodobało mi się w poście Marichy, to dziwnie budowane zdania, które mogą w pierwszej chwili nie mieć żadnego sensu. Dlatego z mojej strony to taka, a nie inna decyzja.

Przy pomocy Rey'a wstaje na nogi.. Poklepuje jego bark, a następnie z zaskoczenia zaciągam jego głowę, wykonując Reverse Of Fate [F] !! Rey upada na matę nieprzytomny... A ja z ironicznym uśmiechem wychodzę. Publika buczy z całych sił.. No cóż taka praca.