Jestem. Edytuję sobie, jak w końcu ogarnę wejście...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(...) i z rozpędu wbiłem się w jego czaszkę potężnym Big Bootem! Cesaro padł krzyżem na matę, a ja rozkładając szeroko ręce, wydarłem się ile sił w płucach, uwalniając nabrzmiałe we mnie napięcie. Trudy pojedynku dawały mi się już we znaki, ale wiedziałem, że jestem już na ostatniej prostej. Moja zemsta miała się za chwilę wypełnić, a niepowodzenie z zeszłego tygodnia miało odejść w zapomnienie. Fani wybrali mnie na swojego przedstawiciela, dlatego nie mogłem ich zawieść. Nie mogłem znów zawieść samego siebie wpadając znów w pułapkę swoich słabości. Wystarczyło dać swojej sile dojść do głosu.

Po tej krótkiej walce z własnymi myślami, odgarnąłem przepocone włosy z czoła i zwróciłem się twarzą w kierunku mojego rywala. Szwajcar powoli dochodził do siebie, ale nie miałem zamiaru pozwolić mu odrodzić się na nowo. W tym celu cofnąłem się do narożnika i gdy tylko mój wzrok napotkał wzrok łysola, wystrzeliłem jak z procy i znów zmasakrowałem mu twarz, tym razem wykonując mu przepiękny Claymore.

Z racji tego, że znajdowaliśmy się na środku ringu, błyskawicznie dopadłem do bezbronnego przeciwnika i zapiąłem na nim bolesny Iron Maiden! To był koniec Szwajcara. Mogłem znów wznieść rękę w geście tryumfu...