3akcje - 150słów. Tutaj niestety tylu nie ma, a co za tym idzie? Kontra...

Kontra dla Romana przed Diving Leg Drop. Punk właśnie wyskoczył z narożnika.

Kontra jak najbardziej udana, Punk ląduje z hukiem na macie natomiast Roman czołga się do narożnika w którym wstaje na nogi. Punk po chwili z pomocą lin również wstaje i w takich pozycjach mamy OS na 200słów. W waszych postach chcę zobaczyć:
- kontakt z publicznością
- gimmick
- trudy tego starcia i zmęczenie
- chęć zdobycia tytułu

Powodzenia

Ostatnio edytowany przez Tadeusz Norek (2016-05-29 20:13:04)

Do 20 się na pewno nie wyrobie
Jestem zmuszony wziąć +12. Post powinien pojawić się około 22/23.

No niestety. Czas minął, zatem dalej Roman "Drewno" Reigns.

Kontynuuj.

Prowadziłem i szczerze mówiąc, wiedziałem że jest to jak najbardziej sprawiedliwe, bowiem dominacja była narzucona z góry, przez co CM Punk nie potrafił wydostać się z opresji, do której go doprowadziłem. Spojrzałem na jego sylwetkę, gdy uniósł swe ciało do góry, aczkolwiek nie robił na mnie wrażenia, tym bardziej, że był jeszcze w innym świecie, dlatego jego szarża w moim kierunku była czymś, co z pewnością mnie zaskoczyło - oczywiście pod innym względem, ponieważ zdziwiony byłem jego pewnością siebie oraz chęcią zrealizowania planu, który od razu z miejsca był skreślony na niepowodzenie. Gdy tylko zbliżył się na wystarczającą odległość, to wyskoczyłem i powaliłem go niesamowitym uderzeniem w sam środek klatki piersiowej, a impet uderzenia spowodował, że Punk wywrócił się na plecy - Running Front Dropkick. Szybko pozbierałem się z desek maty ringowej i doskoczyłem do rywala, aby jednym szarpnięciem ku górze unieść jego ciało, by po chwili założyć jego rękę na swej szyi. W takiej pozycji wyniosłem go do góry, gdzie momentalnie przeszedłem do wymierzenia ciosu, albowiem rzuciłem się na plecy - Suplex. Gestem dłoni nakazałem mu powstać, a publika podłapała mój gest, częstując mnie dawką świeżego niczym poranna gazeta dopingu, po którym krzyknąłem:

- Co jest Punk? Ostatnio byłeś taki mocny w gębie. Gdzie Twoja odwaga, co? Pokaż, że masz coś w tych spodniach... tchórzu!

Na twarzy Punk'a ujrzałem jedynie wymalowaną złość, lecz nie przejąłem się tym w najmniejszym stopniu. Najlepszy na Świecie ponownie począł kroczyć na mnie swą szaloną szarżą, ale i tym razem sobie z tym poradziłem i odparłem jego atak, poprzez kontrę. Przechwyciłem go w biegu i natychmiastowo podniosłem go, sprowadzając raptownie do parteru, dociskając go swym ciałem - Spinebuster!

Końcówka była blisko, nawet bardzo, a może za bardzo? Oparłem się o liny, obejmując je w swoje dłonie, a wzrok automatycznie powędrował na konkurenta, który stękał z bólu. Był to przykry, lecz konieczny widok, bowiem mistrzostwo Stanów Zjednoczonych nie może powędrować w nie powołane ręce. Pas może trzymać prawdziwy mistrz, urodzony lider - wszystkie te zalety posiadam i udowodnię, że jestem najlepszy w całej federacji. Z bezimiennym wyrazem twarzy, krzyknąłem:

- Mówiłem ci od początku, że nie masz szans. Nie chciałeś wierzyć, co? Teraz wiesz, że każde moje słowo było czymś, w co powinieneś uwierzyć, ale chciałeś pokazać, że jesteś twardy. Błąd, bo teraz poczujesz ból.. prawdziwy ból, auuuuuuuu!

Odbiłem się od lin i podążyłem w jego kierunku z niewiarygodną prędkością i wyskoczyłem tuż przed jego głową, aby pofrunąć i spocząć swym udem na jego szyi - Leg Drop! Niczym zwierze stanąłem w narożniku i przeładowałem swoją pieść, dając znak, że teraz nastąpi koniec mojego oponenta. Gdy Punk wstał do stójki, to momentalnie wziąłem rozbieg i wyskoczyłem, trafiając swą pięścią w jego szczękę - Superman Punch! Punk padł na liny i odbił się od nich, dzięki czemu utrzymał się na nogach, a ja w tym momencie również odbiłem się od nich, dlatego popędziłem w jego kierunku i powaliłem go, uderzając swym barkiem w jego brzuch Spear! Padłem i przypiąłem swojego rywala na środku ringu!

Arena została otoczona rozmowami oraz krzykami publiczności, która wyczekiwała z niecierpliwością na dalszą część widowiska. Komentatorzy rozmawiali właśnie o czymś mało ważnym, a kamera krążyła po hali, szukając ciekawych rzeczy jak plakatów z ulubionymi zawodnikami lub za przebranymi ludźmi. Momentalnie zrobiło się ciemniej, a co za tym mroczniej, a rampa została oświecona jasnym, połyskującą bielą z reflektorów. Wszystkim się wydawało, że zrobiło się zimniej, jednak to było tylko przewidzenie. Głośniki wydały z siebie dźwięki, które zwiastowały nadejście tego, kto nawróci świat i idzie swoją ścieżką z imieniem Boga na ustach.





Pod ekranem na którym pojawiło się imię i nazwisko zawodnika, wyszedł Mesjasz w własnej osobie. Ubrany był w biały kombinezon z złocistymi linami, dzięki którymi Seth był widoczny nawet dla fanów z najdalszych miejsc. W ręce trzymał bardzo starą księgę, a na biodrach połyskiwał pas Stanów Zjednoczonych. Jego mimika twarzy była spokojna i beznamiętna, a jego spojrzenie mogło zmrozić krew w żyłach. Zawodnik ruszył przed siebie, jednak w sekundę ustał wyprostowany i uklęknął na kolana. Położył księgę przed sobą, ułożył dłonie do modlitwy i chwilę ustał w takiej pozie. Następnie powoli zaczął poruszać prawą ręką tak, że pomodlił się, robiąc tak zwany znak krzyża. Krzyknął na całe gardło "Amen" i pocałował okładkę zapisków na papierze. Powstał na dolne kończyny równocześnie rozstawiając swoje górne kończyny, zostawił tak zwaną "księgę ocalenia" i skierował się w stronę kwadratowego pierścienia.



Nie zwracał uwagi na fanów WWE, którzy chcieli przybić im po prostu "piątkę" lub inne przywitanie. Niektórzy z nich cały czas mieli złożone ręce jakby się modlili. Kiedy znajdywał taką osobę, Rollins przytakiwał tylko głową, próbując uświadomić mu, że robi dobrze i inni powinni go naśladować. Kiedy znalazł się przed miejscem potyczki, skręcił w prawą stronę i zwinnie za pomocą schodków znalazł się na apronie. Tam przejął mikrofon od technicznego i usiadł na narożniku w pozycji jakby prawie na nim klęczał. Publiczność ucichła wraz jego muzyką wejściową. "Architect" oblizał wargi i wypowiedział kilka słów do mikrofonu.

- Moje panowanie nigdy nie będzie miało końca, co Bóg zaplanował tego żaden człowiek nie zmieni...

Wznosząc wzrok w daleko, daleko ku górze, rozpostarł ręce i skierowując się w stronę pięknej konfekcjonerki wyszeptał jej kilka słów, po czym stając po środku ringu, dumnie wzniósł pas Stanów Zjednoczonych. Twarzą w twarz z nowym mistrzem Stanów Zjednoczonych, który stanął na podium w dzisiejszej walce, Rollins wsłuchany w słowa wypowiedziane przez Lilian Garcia uśmiechał się.

Currently in the ring from Davenport, Iowa, weighing 217 pounds, He is current United States Champion, "The Messiah" Seth... ROLLINS!

- Widzisz Romanie gdy zabrzmią trąby, każdy budynek w Cesarstwie Rzymskim zostanie zmienionych w proch. A jego mieszkańcy zobaczą prawdziwego stwórcę. Dlatego ponownie przysłał mnie. Gdyż tylko ja, będę potrafił poprowadzić stado baranków ku przeznaczeniu. Cesarstwo Rzymskie upadnie, ukaże się wtedy wyższość najwyższego. Upadnij przed prawdziwym mistrze, a może uda Ci się ocalić przed boskim gniewem. Ponieważ mym przeznaczeniem jest posiadać ten artefakt, a każdy kto ośmieli stanąć mi się na drodze polegnie. 



Wznosząc w górę pas mistrza Stanów Zjednoczonych, uśmiechnął się szyderczym uśmieszkiem w stronę świeżo upieczonego mistrza Stanów Zjednoczonych Romana Reginsa. Dziwna sytuacja gdyż tak na prawdę Rollins nigdy pasa nie stracił, a teraz Regins został nowym mistrzem, czy mamy teraz dwóch mistrzów? Na to wygląda, ze to nie ostatnia konfrontacja dana nam przez tą dwójkę. Nadal uśmiechnięty Rollins patrzył się na Romana Reginsa, po czym po usłyszeniu ponownie swego theme songu, powoli udał się na zaplecze pokazując ze to on jest prawdziwym mistrzem Stanów Zjednoczonych.