Krzysztof wykonuje pomyślnie swoje akcje i może kontynuować.
Rafi wykonuje 3 akcje i również leci dalej!

Pod nawałnicą ciosów udało mi się zatrzymać hegemonie Mysterio w ringu, ten typ walki sprawiał że inicjatywa lądowała tutaj z rąk do rąk, musiałem być czujny gdyż nigdy nie wiadomo kto, komu pierwszy wbije nóż w plecy. Chodź nasze siły równały się ze sobą, czuć można było niechęć każdego z nas do jednego z przeciwników. Mistrz federacji, oblany mianem "Ulubionego Demona Diabła" napawała mnie większą złością niż fakt walki u boku człowieka, który od kilku tygodni stara się stworzyć z mego życia piekło. Lecz czyż nie sam się o to prosiłem? Każdy z apostołów przechodził prześladowania i praktycznie każdy z nich wyzionął ducha oddany boskiej sprawie. Nie byłem inny, choć tym razem musiałem odstawić poczucie moralności gdyż oponenci byli ważniejsi. Dziś wraz z Punkiem stanowiliśmy drużynę! Powolnym ruchem, skierowałem się w stronę przeciwnika, był wytrzymałym rywalem, jego lista wyróżnień sięga zarówno brandu Smackdown jak i Raw, choć wydawał się dziś jakby wrakiem człowieka, który niegdyś zostawił odcisk na federacji. Podnoszący się Rey nie zauważył jakoby w jego stronę ruszył but, po którym nieszczęśnik aż uklęk. Pozwoliło mi to na kontynuowanie boskiego planu, którego kolejnym krokiem było zasianie ziarna. Chwyciwszy głowę przeciwnika, wykonałem Falling DDT. W tym momencie każda para oczu wpatrywała się w Reya, konającego i zostawionego tylko na boską łaskę. Gdy wszyscy słali swe politowania w stronę luchadora, ja wciąż szukałem znaku od boga. Czyżbym dostał wolną rękę na ów spotkanie? To wiedział tylko stwórca, a ja musiałem to odkryć, odkryć jego pragnienie tylko wtedy dostanę pełnego błogosławieństwa. Kucnąłem nad truchłem rywala i szeptałem mu do ucha:
-Ustąp mały przyjacielu, ramie sprawiedliwości sięgnie i Ciebie.
Ten jednak nie chciał słuchać, powiedział coś po meksykańsku po czym splunął na ziemię, mocno uderzając pięściami o matę. Zdenerwował się gdyż nie spodziewał się takiego obrotu spraw, wszystko o co walczył legło w gruzach i to ja byłem tym, który sprawił mu najwięcej kłopotów. Nie mogłem patrzeć jak cierpi, ból jakim okrył się ten malec sprawiał ze serce me pękało. Nie czekając chwyciłem go za głowę i wbiłem w oparcie od narożnika wykonując Turnbuckle Reverse STO. Mały luchador uklęk z twarzą w plastikowym oparciu narożnika. Stałem nad nim i na głowie nakreśliłem mu znak krzyża, wówczas to ja rozejrzałem się po arenie. Słyszałem przeróżne głosy skierowane w mą stronę, również doping dla Punka był dla mnie nie lada zdziwieniem. Czarne chmury zbierały się na głową samozwańczego "najlepszego" przyjął on bowiem pocałunek śmierci, leżał teraz i czekał aż zamaskowany Kane zrobi z nim co tylko będzie chciał. Czyż to czasem nie przypadek? Po jednej stronie Ulubiony Demon Diabła oraz mistrz WWE wraz z byłym posiadaczem prawie wszystkich pasów, jakie miała ta federacja. Obaj zamaskowani, obaj strasznie niebezpieczni. Po drugiej stronie barykady stał człowiek, który wiele tygodni temu podpisał cyrograf z diabłem i nazwał się "Najlepszym na Świecie" oraz ja...próbujący odzyskać dawne imię* oraz wszystkie przywileje z tym związane** niosłem ze sobą piętno Jezusowe. Od kilku tygodni drążyliśmy pod sobą tunele, kopaliśmy dołki i podkładaliśmy sobie nogi by pokazać wyższość. Teraz ten konflikt przerodził się w sprawy bardziej prywatne. Wraz z CM Punkiem musieliśmy odłożyć na bok wszystkie sprawy, gdyż tylko zjednoczeni mieliśmy prawo bytu w tej walce. Z minuty na minutę ten pojedynek stawał się coraz bardziej ciekawy. Wszystko za sprawą dobranych przeciwników. Nie lubiliśmy się wszyscy, ale czy to ważne? Czy ważne to było teraz gdy mieliśmy przelać czarę goryczy? Nie. Ważne było to co właśnie miało się wydarzyć. Złapałem Reya Mysterio w tułowiu, podniosłem go i ustawiłem siedząco na narożniku z twarzą zwróconą ku ludziom, by patrzyli. By on widział powagę sytuacji w oczach tych wszystkich ludzi. Gdy siedząc na górze, najpewniej zauważył strach, zakłopotanie, poczuł presje na swych plecach. Próbując coś z tym zrobić zaczął panikować, była to najgorsza rzecz, którą mój mały przyjaciel mógł zrobić. Widząc co się dzieje, wyprowadziłem potężnego puncha w kręgosłup rywala, drugiego wycelowałem wprost w nerki. Stając na pierwszej linie wycelowałem solidnego łokcia w głowę oponenta. Ten zamroczony poddał się bez wahania moim kolejnym poczynaniom, skierowałem swe ręce na barki Reya, jednym pociągnięciem ustawiłem go w pozycji leżącej. Wyglądało to komicznie, jednak wcale nie było mu do śmiechu. Wyprowadziłem jeszcze kopnięcie w brzuch, po którym rywal próbował się podnieść i wrócić do pozycji siedzącej, jednak tylko na próbach się zakończyło. Wolnym krokiem, wszedłem na narożnik, stanąłem na samym szczycie i zauważyłem strach w oczach luchadora. To była walka o przetrwanie, po jednej stronie ja po drugiej on, musiałem szybko coś zrobić zanim strach przerodzi się w żądzę zemsty. Wybiłem się z narożnika i wbiłem obydwie nogi w jego klatkę piersiową wykonując Tree of Woe Double Foot Stomp. Na skutek uderzenia, mały Rey zrównany z matą zbierał ostatnie siły, a ja usiadłem w narożniku i przyglądałem się całej komicznej sytuacji. Kane obijał Punka, a ten dobrowolnie poddawał się każdej akcji, w którą wplątywał go mistrz. Muszę przyznać ze choć nie przepadałem za nimi, to jednak początkowe starania Punka przyniosły mu niespodziewany efekt. W końcu nie każdemu udaje się podczas pierwszego zwarcia posłać mistrza na deski. Mniej więcej przez taki tok myślenia nie chciałem jeszcze interweniować w jego starcie, gdyż miałem niedokończone rachunki z Reyem Mysterio. W żyłach luchadora płynęła krew wojownika. Strasznie mi się to spodobało, gdyż widząc zaciekłość, chęć oraz gotowość do walki me serce napawało się optymizmem. Wiedziałem ze każda kolejna akcja zadana w stronę Mysterio, to tak naprawdę kolejny stopień pokonany przez ze mnie w drodze do zwycięstwa. Tak właśnie być musiało, niosłem ze sobą słowo boże, więc każdy wykonany przez ze mnie ruch, był jakby drogowskazem od Boga, w którą stronę powinienem się kierować. Podnosząc się podszedłem do będącego na kolanach Reya. Zainspirował mnie jego tatuaż na klatce piersiowej, był to różaniec, więc mały meksykanin był osobą wierzącą? Więc czemu stanął na mej drodze, czasami Bóg stawia przed nami wiele przeszkód, wystawia nas na próbę swego zaufania, którego nie chciałem zawieść. Stałem za nim, wyczekując momentu, w którym ten zauważy w jakiej sytuacji się znalazł. Wtedy gdy świadomość wróciła skierowałem się w stronę przeciwnika i momentalnie przyszpiliłem go do maty ringowej potężnym Superkickiem*** w tył głowy! Cóż to była za akcja! Publiczność wstała z miejsc, a ja rzuciłem się na rywala próbując zakończyć to spotkanie, wiedząc iż Kane wdrażał Punka w swój misterny plan. Nikt nie mógł tego przerwać, sędzia od razu rzucił się do przypięcia 1...2... To be continued.

Spoiler:

* - odzyskać dawne imię, czyli wrócić do tego co osiągnął już Seth na nWU czyli wygrana Royal Rumble i walka na Wrestlemanii.
** - Odzyskanie przywilejów płynących z posiadania pasa wagi ciężkiej, w tym przypadku chęć posiadania pasa WWE.
*** - Umiejętność Tactics!

Rollins przypina Mysterio 1...2...Kick Out!
Zaraz po odbiciu pinu przez Reya, do tej samej czynności podchodzi Kane 1...2... Kick Out! Punk odbija!! Akcja trwa dalej!
Oboje dalej!

Pewnym krokiem dumnie stąpałem w stronę duchowego połączenia się z jegomościom Mysterio. Tylko w ten sposób mogłem poznać jego wady, zalety, zobaczyć co tak naprawdę wywołuje u niego lęki, co sprawia radość. Mały luchador z wielkim sercem tak go opisywali obecni komentatorzy, ja jednak widziałem w nim coś więcej. Była to duszyczka próżnie poszukująca ukojenia. Przybywając do organizacji, zadałem sobie nowe cele, oczyścić imię oraz wyczyścić świat z grzeszników, pomóc ludziom szukającym ukojenia. Gdy kładąc się na nim przypiąłem go, w myśli miałem zakończenie tego spotkania. Ten jednak odbijając przypięcie okazał się walecznym sercem. Musiałem wnet poszukać jakiegoś innego sposobu na to by to spotkanie dobiegło końca. Podnosząc się widziałem co wyprawiał Kane, wbił Punka w matę i również spróbował zakończyć spotkanie. Wstawań przyjacielu, pora skrócić twe cierpienie, powiedziałem po czym wybijając się z miejsca powaliłem Reya efektywnym Clotheslinem by na środku zapiąć Regal Stretch.

+24 (nie wiem czy mogę wziąć jeszcze czas, jeśli nie to trudno, niestety moje życie prywatne się trochę pokomplikowało i nie mam jak odpisywać )

Ufffff, stytuacja opanowana. Co prawda byłem jeszcze cały obolały, ale na szczęście udało mi się sprytnie uniknąć kompromitacji. Kane był bardzo blisko zniszczenia wszystkich moich planów na ten wieczór, mimo to jestem od niego zdecydowanie bardziej przebiegły i tym razem po raz kolejny to udowodniłem. Big Red Monster zaczął podnosić się do góry, na co zdecydowanie nie mogłem sobie pozwolić. Byłem tuż przed Potworem i gdy tylko dostrzegłem, ze chwieje się na swoich nogach, wybiłem się w górę by wykonać soczysty Pele Kick. O dziwo i na moje nieszczęście nie upadł na matę tak jak tego oczekiwałem. Ponieważ ugiął się do pozycji klęczącej, opierając rękoma o matę. W mojej głowie narodził się jednak plan dzięki któremu mogłem temu zapobiec. Przy użyciu pokaźnego rozbiegu odbiłem się od lin, a gdy wracałem w kierunku oponenta chwyciłem go tak, że bez problemu wykonałem Running DDT. Tym razem w końcu facjata przeciwnika przywitała się z matą. Mając chwilę zerknąłem w kierunku Setha, który trzymał Reya w dźwigni.

- Radzisz sobie chłopczyku!

Wykrzyknąłem z ironicznym, a zarazem malowniczym uśmiechem na twarzy. Gdy tylko powróciłem wzrokiem do mojego celu numer jeden - Kane'a, w głowie narodził się nowy plan. W tym właśnie celu wszedłem na narożnik. Trwało to chwilę, ponieważ zmęczenie dawało się we znaki, jednak nie na tyle długo, aby rywal mógl się podnieść. Będąc na trzeciej linie nie czekałem długo i wybiłem się w górę, aby chwilę później upaść na oponenta z użyciem ataku Diving Kneedrop. Goodbye Mother*cker!