Wbijam

Kilkutysięczna hala pękała w szwach donośne męskie głosy plątały się z piskiem płci pięknej. Kolejna gala spod szyldu WWE udana, komentatorzy kilkukrotnie podkreślali ze wszystkie bilety na tą galę rozeszły się w kilkanaście minut, świadczyło to o wielkim popycie wrestlingu na amerykańskim rynku. Nagle światła na arenie zgasły, a aparaty cyfrowe, flesze i telefony komórkowe tworzyły iście magiczną otoczkę, gdyż z daleka wyglądały niczym gwiazdy na bezchmurnym niebie. Z głośników leciała spokojna muzyka, w tle słychać było głośne modły, na arenę wyszły zastępy mnichów w czarnych szatach i pochodniach, tak jakby przygotowywali się do nadejścia swego pana. Głośne wykrzykiwanie fragmentów biblii, roznosiło się po hali, każdy zamilkł w skupieniu oglądając całe wydarzenie.

Ring announcer: Weight in 217 pounds! He is a Former World Heavyweight Champion "The Messiah" - Seth Rollins!

W końcu stało się coś na co każdy miłośnik wrestlingu czekał, z głośników głośno rozbrzmiał theme song jednego z niedawnych problemów, które nawiedziły czerwony brand. Na skutek modłów pan zesłał im pomocną dłoń, którą okazał się nikt inny jak Seth Rollins! Emocjonalny powrót byłego mistrza wagi ciężkiej, utrzymany w iście klimatycznej choreografii stworzył coś, co przenikało najbardziej zagorzałego fana, nikt nie mógł odwrócić wzroku i bez najmniejszego zamieszania w ciszy oglądał wejściówkę Rollinsa. Ten tylko uśmiechnął się i przy akompaniamencie swojej muzyki wejściowej skierował się w stronę ringu.

Kane vs. CM Punk - Kto ładniej max. 400 słów.
Seth vs. Rey Mysterio - Kto ładniej max. 400 słów.
Powodzenia!

też 24+ and +12 bo sparing dziś


"Czy to są jakieś jaja?" - pomyślałem widząc, że po tej samej stronie narożnika znajduje się facet, którego najchętniej rozszarpałbym własnymi rękoma na drobne kawałki. Seth Rollins i ja w jednej drużynie, a to dopiero dobry żart. Nie miałem zamiaru z nim współpracować i on doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Wezmę ten pojedynek w swoje ręce i sam go wygram, bez niczyjej pomocy, a zwłaszcza tego Boskiego bękarta. Natomiast kiedy będzie już po wszystkim, zajmę się nim i osobiście przypilnuję, aby trafił tam gdzie dla niego miejsce, tuż pod moją stopę gniotącą jego czaszkę. Jako generał jednostki wyszedłem przed blondaska pokazując rywalom, że to ja jestem jedynym realnym zagrożeniem dzisiejszego wieczora. Wyszczerzyłem swoje zęby stając naprzeciwko Kane'a, spojrzałem mu prosto w oczy i wiedziałem, że to on boi się mnie, a nie ja jego.

- Kiss my ass, you son of a bitch!

Krzyknąłem bezczelnie w twarz śmiecia, który spoglądał na mnie z pogardą. Najchętniej zdzieliłbym go w twarz i ośmieszył przed wszystkimi ludźmi na całym świecie. Matka nauczyła mnie jednak, że nie zaczyna się obiadu od deseru, więc nie będę psuł niespodzianki, którą zostawię sobie na koniec. Dźwięk gongu nie podziałał na nas w żaden sposób. Oboje dalej staliśmy kilka centymetrów od siebie, twarzą w twarz. W pewnym momencie Kane wyrwał się ze schematu, okazując swoją słabość. Byłem zdecydowanie przygotowany na ów scenariusz, więc gdy tylko chwycił mnie pod irish whip, pozwoliłem mu na to. Wpadłem do narożnika lądując w nim najbezpieczniej jak tylko potrafiłem. Na mej twarzy zagościł grymas bólu, który był tylko częścią planu. Naiwny Demon ruszył z szarżą w kierunku mojej lokacji, jednak nie spodziewał się, że w ostatniej chwili odsunę się na bok. Kane z całym impetem wpadł w liny, a ja z szyderczym uśmiechem na twarzy wykrzyknąłem;

- You think I'm an idiot?

A następnie ruszyłem ile sił w nogach z wyciągniętą ręką, dzięki czemu udało mi się zachwiać jego posturą przy pomocy Running Clothesline, jednak nie zdołałem go powalić na ziemię. To tylko zmotywowało mnie do tego, aby ponowić ten sam atak, więc znów zrobiłem dokładnie to, co za pierwszym razem. Wyciągnąłem szeroko rękę i zaatakowałem go poprzez drugi już Running Clothesline, który tym razem był o wiele skuteczniejszy. Kane wpadł z dużą siłą na liny odbijając się od nich i robiąc kilka roków w moim kierunku. Jak wszyscy doskonale wiedzą - to był ogromny błąd, bowiem chwilę później Super Kick, udanie powalił go na matę.

- I'm The Best in The World!

400/400
11/30

Ostatnio edytowany przez Yankess (2016-02-03 00:47:22)

+24 jednak
__________________________________________________________________________________________________________________

Rankiem, kiedy me oczy ujrzały ponownie słońce docierające zza okna, wiedziałem co mnie czeka. Zakrwawione wnętrze nie było przeszkodą bowiem nieskazitelne sumienie przepowiedziało najgłośniej. Zwyciężyłem w imię sprawiedliwych, lecz tydzień temu toczona była jedynie bitwa. Opuściłem plac boju z tarczą. W chwili gdy wszedłem do tego kwadratowego pierścienia zdałem sobie sprawę, że moment rozpoczęcia walki jest jednym z najważniejszych. Osiągnięcie przewagi przede wszystkim psychicznej na starcie dawało przewagę w dalszej części potyczki. Uświadomiłem sobie, że jestem stworzony do tego, by manipulować. Moje ciało zostało do tego stworzony. Jako mały rycerz w ciężkiej zbroi przemierzałem bezkresne krainy okraszone nędzą i rozpaczą, aż trafiłem do istnego koloseum. Do miejsca, w którym pojedynki są na granicy życia i śmierci. Nie ugnę kolan przed wrogiem. Me dobre imię nie zostanie zhańbione. Krew, którą przeleję będzie symbolem dobroci, która jak fala przyjemnie chłodnej wody spadnie na mą armię w gorące dni...

Podniosłem miecz z piachu ówże areny i przenikliwym wzrokiem szukałem pierwszego, który niszczy równowagę cudownego świata. Seth Rollins - ten człowiek jest moim pierwszym celem. U mego boku stanął Kane. Szanuję go, lecz potępiam jego działania. Zostanie kolejnym olbrzymem padającym mi do stóp, ale jeszcze nie teraz.... jeszcze nie... Stłumiłem w sobie niepokój. Założony plan miał być bowiem zrealizowany perfekcyjnie jeśli chciałem zatopić ostrze w sercu bluźniercy. Stanąłem z przeciwnikiem twarzą w twarz. "Let's go Rey" brzmiało coraz głośniej. Generałowie domagali się pierwszego cięcia mieczem. Zatem bitwę czas zacząć.

Rozpoczęliśmy od zwarcia siłowego. Nie była to mocna strona. Byłem stworzony, aby szybko i dokładnie zadawać ból - niczym wąż. Przeszedłem więc dynamicznie za plecy oponenta i zadałem pierwszy cios. Akcja Basement Dropkick posłała Setha w stronę lin. Rollins odbił się od naprężonych lin i szedł w moim kierunku. Przeciwnik próbował zaatakować, lecz byłem czujny na tego typu zagrywki. Uniknąłem Clothesline'u, a samemu wykonałem Spinning Heel Kick. Zamroczona ofiara nie mogła przechytrzyć pełnego sił myśliwego. Natychmiast przeszedłem na apron i nie dając krzty nadziei na odbudowę imperium mego adwersarza, wykonałem Slingshot Springboard Dropkick. The Messiah padł jak rażony piorunem, a ja natychmiast wstałem. Obserwowałem sytuację na polu bitwy. Widziałem jak Kane okłada bezbronnego Punka. Dziś jestem zmuszony współpracować z potworem. Czasem nie mamy wpływu na wybory dokonane przez osoby trzecie. Wiem jedno - nigdy się nie poddam. Będę walczył aż do ostatniego tchu. Generałowie są zadowoleni z początku walki. Skandują me imię - to znak, że kolejni wrogowie ulegną przed naszym legionem. Wojna jest bowiem sztuką wprowadzania w błąd. Dziś ja i Glenn jesteśmy sprzymierzeńcami, zaś gdy nowy dzień nastanie któryś z nas dozna bólu, który serce przeszyje...

Ostatnio edytowany przez eronics (2016-02-02 18:27:40)

+12

I również inicjatywa dla Setha, chciałbym zauważyć