Wbijam..
bedzie niebawem edit
+ jakby co do ringu wchodzę z fotografami, kamerzystami whatever... będą oni stać przy kwadratowym pierścieniu - czasem wspomnę o nich w postach, ponieważ gimmick tego wymaga (wejście w stylu Meliny)

It's Booking Time!!!  Max. 400 słów!

Zatrudnienie mojej osoby w WWe było najlepszym krokiem ze strony oficjeli od początku istnienia federacji. W końcu..jestem jedyną osobą, która może przynieść owoce za swoją ciężką pracę. Smutne w tym wszystkim jest to, że zarządcy nie doceniają moich ringowych zdolności, wystawiając mnie na próbę z Cage'm. Fakt faktem, panowanie nad pasem US ma zaliczone, ale pytanie brzmi 'ile musiał zapłacić oficjelom, aby przez 64 dni nosił prestiż na swych biodrach?" Jobberka nawet nie zasługuje stanąć teraz ze mną twarzą w twarz. To będzie piękny widok, kiedy uniosę ręce zwiastujące o wygranej 'żółtodzioba' .
Przyjmując swój własny narożnik, ruchliwie gimnastykuje swoje ciało. Oczekując na gong, momentalnie odwracam się w stronę kamer, przyjmując odpowiednią pozę i wystawiając swój długo rzeźbiony sześciopak. Redaktorzy pudelka będą mieć przynajmniej gorący temat do opisania.
GONG
Owy dźwięk jest zapowiedzią początku batalii. Nie czekając na ruch oponenta, jako pierwszy ruszyłem do boju wymierzając przeciwnikowi serię punchów w brzuch. Brian energicznie przyjął chylącą się postawę. Nie tracąc ani sekundy na zbędne przemyślenia, zachodzę rywala od tyłu częstując go potężnym Russian Legsweep'em. Widząc podnoszącego się Cage'a, chwytam go za rękę i pcham w kierunku lin. W momencie zbliżenia się do mojej osoby, wykonuję siarczysty Tilt A Whirl Backbreaker. Przeciwnik powoli traci świadomość tego, co w tym momencie się dzieje. I on miał czelność nazywać sie mistrzem? Parsknąłem śmiechem, chcąc upokorzyć Brian'a przed milionami widzów. Pomagając podnieść się oponentowi, z ogromnym impetem wymierzyłem mu slapa w lico. Nie tracąc chwili, ułożyłem rękę na jego szyi i bez zastanowienia zaaplikowałem C4! Wszystko wskazywało, że to ja dzisiejszego wieczoru odniosę triumf. Lecz to nie koniec moich zmagań w kwadratowym pierścieniu. Trzymając rękę i nogę przeciwnika, przesuwam jego ciało pod narożnik. Nie pozostało mi nic innego jak wykonać swoją popisową akcję. Natychmiastowo wskakuję na jedną z gąbek i odbijając się od nich, obracam się o 360 stopni, wbijając swój korpus w jego kości. Starship Pain ujrzał światło dzienne ! Energicznie położyłem się na Brian'ie oczekując uderzeń w matę ze strony arbitra. 1...2....3...
THE WINNER IS : JOHN MORRISON!
Słowa wypowiedziane przez konferansjera utwierdziły moje przekonania co do zwycięstwa. Unosząc ręce, pokazuję moją wyższość nad oponentem.
Wychodząc z kwadratowego pierścienia puszczam znak kamerzystom, aby pośpiesznie opuścili halę. Strony plotkarskie zaczną rozgłaszać Johna Morrisona, więc cel został pomyślnie zamierzony.