Na arenie rozbrzmiewa Theme song Batisty i to właśnie ten zawodnik pojawia się na rampie. Publiczność wita go owacjami, jest zachwycona jego wejściem. Sam wrestler wbiega na prawą stronę rampy, gdzie wykonuje kilka podskoków w miejscu, po czym przykuca w rozkroku. Truchta do lewej strony rampy, gdzie powtarza czynność. W końcu, gdy podchodzi do środka rampy, podskakuje w miejscu, obraca się dookoła i przykuca w rozkroku, aby zamarkować strzelanie z karabinu, a fani mogą oglądać pokaz czerwonych fajerwerków. Batista spokojnie wędruje w kierunku ringu. Najpierw schodkami wchodzi na apron, po czym pomiędzy drugą, a trzecią liną wchodzi do kwadratowego pierścienia. Tam wchodzi na każdy z narożników i napina swoje wielkie mięśnie w kierunku WWE Universe, którzy wybuchają niesamowitą falą cheer'u. Zawodnik ustawia się w jednym z narożników i rozgrzewa, czekając na wejście swojej ofiary.

Jebem w gong. 470 słów misiaczki...

Głód! Wściekłość! Euforia! Niecierpliwość! Walka! Krew! – te wszystkie myśli mieszały się w głowie Drapieżnika, jak kotłująca się woda pod wodospadem w dziczy. Było to spowodowane niezłomną wolą walki, chęcią zdobycia najwyższych trofeów po powrocie do boju, niespożytkowaną ilością energii przeszywającą ciało Dave’a, a także dopingiem WWE Universe, które równomiernie rozkładał się pomiędzy obu zapaśników. Jedna, wielka mieszanina emocji, będąca doskonałym przepisem na zastrzyk adrenaliny, którego Batista czerpał swoje siły. Łowca nie mógł się już doczekać momentu, w którym będzie mógł zanurzyć kły w swojej ofierze i rozsmakować się w jej apetycznym mięsiwie. Brutal czuł, jak wewnętrzna dehumanizacja postępuje zbierając swe żniwo, gdy widownia zaczęła wyklaskiwać rytm, podyktowany przez dynamiczne uderzenia w klatkę Zwierza. Zabieg ten miał na celu wylanie wiadra zimnej wody wprost na Krwiożerczą Machinę i pomóc mu w ostudzeniu jej zapału do przedwczesnego rozpoczęcia starcia. Widok pewnego siebie CM Punk’a, arogancko opartego o przeciwległy narożnik i lekceważącego zagrożenie tylko rozjuszało pierwotne instynkty Szczytowego Drapieżnika. Jego ignorancja była zgubna, gdyż „nigdy, w dziejach ludzkości, nadzieja nie wyrządziła tyle zła”, co dzisiaj dla niego.

W końcu do uszu Dave’a dobiegł metaliczny dźwięk gongu, który wyzwolił niepowstrzymaną reakcję zmuszającą do zaatakowania adwersarza. Niczym "człowiek zlagerowany", Bestia wyzbyła się wszelkich hamulców moralnych i przeszła do ofensywy. Pobudzony zapachem świeżego mięska, Łowca ruszył w stronę ofiary i w myśl przysłowia, „myśliwy nie myśli, jeno strzela”, wymierzył potężny Punch, dopadając do Chicago Made’a. Cios nie zwalił rywala z nóg, ale pozwolił Drapieżnikowi pochwycić szyję zdobyczy i uwięzić ją w zabójczym uścisku. Ręce Krwiożerczej Machiny były jak ciało anakondy, którym łamie kości dusząc swoje posiłki. Headlock, do którego przeszedł oprawca dał mu niepowtarzalną okazję do wygrzewania się w blasku owacji kibiców, a jęki Phil’a, walczącego o każdy oddech, działały jak silnie uzależniający narkotyk. Była to idealna okazja, żeby udowodnić przeciwnikowi, że życie jest walką, a mianowanie się Najlepszym Na Świecie nie daje żadnej taryfy ulgowej, kiedy walczy się o przetrwanie z Krwiożerczą Bestią w dżungli. W tym celu wykorzystałem zapięty uchwyt, aby płynnie wynieść go na ręce i bezwzględnie, niczym broniący terytorium hipopotam, wbił plecy ofiary na kolano, wykonując Pendulum Backbreaker! Następnie chłodno upuścił ciało Punk’a na matę sycąc się sukcesem. Król Dżungli rozpoczął osłabianie zdobyczy poprzez silne Stompy, spadające jak głazy na głowę adwersarza. Batista myślał wtedy i tym, że im znakomitszy jest przydomek oponenta, tym lepiej smakuje trofeum, które się zdobywa pokonując go. Wówczas dziki ryk wydarł z się z piersi Drapieżnika, który przypomniał sobie słowa Selmy Lagerlöf, „w ucieczce zawsze ginie więcej wojowników, niż w walce” – on nie zamierzał odpuszczać. Publiczność dopingowała go ze wszystkich sił, a on kumulował je w sobie. Miał ich już wystarczająco dużo, aby zaskoczyć wracającego do pionu Chicago Made’a błyskawicznym atakiem, niczym kobra. Momentalnie oplótł go długimi rękami i wyniósł pod Sidewalk Slam, którego bestialskie wykonanie postanowił celebrować przy linach, tupiąc żwawo i wykrzykując „Come on!” Wtedy to właśnie wsłuchał się w okrzyki fanów i jakież było jego zdziwienie, gdy okazało się, że hala podzieliła się na dwa obozy – jeden za Zwierzem, drugi zaś przeciw.

470/470
30/30

Przecież to publiczność daje wszystkie siły, z których potem powstają niesamowite akcje, musiałem szybko przekonać całą resztę do siebie. Podbiegłem do narożnika, na który w mgnieniu oka wskoczyłem, kucałem na najwyższym jego szczeblu w oczekiwaniu na powrót do stójki CM Punk'a. Aby dać uciechę widowni napiąłem mięśnie, aby mogli podziwiać moje dobrze wyrzeźbione ciało. Fala cheer'u zalała "kwadratowy pierścień", a ja wskoczyłem na nią, żeby zdominować przeciwnika. Kiedy tylko podniósł swe ciało, nie widział mnie, bowiem stał odwrócony tyłem, a ja wyskoczyłem na niego, aby wymierzyć mu przepotężny i jednocześnie ogłuszający Diving Shoulder Block! Udało mi się trafić tylko dlatego, że Chicago Made w poszukiwaniu mojej osoby odwrócił się i dokładnie wtedy zainkasował solidny cios, który sprowadził go do parteru! Wiedziałem, że czas jest teraz mój. Coraz większa grupka fanów zaczynała mi przyklaskiwać, po tej widowiskowej akcji specjalnie dla nich. Z wykonaniem następnej akcji nie zamierzałem zwlekać, przecież gdyby Phil odpoczął, mógłby skontrować jakiś cios, w końcu jest ode mnie szybszy. Sam pomogłem mu wstać, gdyż musiałem dobrze go oprawić przed pożarciem. Szybko złapałem go w Suplex Clutch'u, aby z niedźwiedzią siłą wykonać Vertical Suplex! Kolejny upadek zaliczony przez Punka! Teraz wiedziałem, że muszę rozbić jego ciało, aby cierpiał, wtedy z łatwością będę mógł go pożreć. W tym celu jeszcze raz podniosłem swoją ofiarę i zwinnie, niczym puma, przeszedłem za jej plecy wplatając swoje ręce pomiędzy jego ręce i jego szyję. To mogło skończyć się już tylko w jeden sposób.... Full Nelson Slam wykonany w kierunku środka ringu! Czułem jak fani klaszczą i krzyczą na moją cześć. Król dżungli był już coraz bliżej ostatecznego ukąszenia, ale najpierw zachęcił, gestem ręki, kibiców do jeszcze głośniejszej reakcji, którą otrzymał!

Wybaczcie, ale muszę wziąć +12   jutro wieczorem edytuję tego posta   -  niewykorzystane, jednak udało się wrócić do domu wcześniej
_____________________________________________________________________________________________________________________________

Bestia weszła na najwyższe obroty. Czuł, że jest nie do powstrzymania, w końcu dominuje nad Best in the World'em! Drapieżnik zaczął się nakręcać, aby wykończyć swoją ofiarę. Rzucił się dziko na matę i zaczął uderzać w nią rytmicznie pięściami, co publika przyjęła jako wyznacznik swoich oklasków. Brutal czekał w ten sposób, aż CM Punk podniesie się i będzie w stanie przyjąć na siebie kolejny cios. Reakcja WWE Universe pomagała mu skoncentrować się na samym pojedynku i dawała mu wspaniałą motywację do niszczenia adwersarza. Krwiożercza Machina raz wprawiona w ruch już się nie zatrzymuje, aż osiągnie swój cel - teraz był nim Chicago Made, który już powoli wracał na równe nogi. Jednak gdy tylko to nastąpiło, Zwierz zerwał się do dzikiej, nieokrzesanej szarży wprost na oponenta. W jego oczach była brawura oraz nieustępliwość, nie bał się wykończyć przeciwnika. Ulegając żądzy krwi wyprowadził silne uderzenie z ręki prosto w twarz Punk'a! (Lariat) Najlepszy na Świecie ponownie przywitał się z matą dosłownie wywijając salto w locie, a jego oddech stawał się coraz cięższy. Łowca wiedział, że nadarzyła się idealna okazja, aby zaatakować ze wzmocnioną siłą. Bez wahania podniósł swój przyszły posiłek, aby z wykorzystaniem umiejętności Technics wynieść go na barki i z zimną krwią wykonać Samoan Drop! Słysząc jak ciężko sapie Chicago Made, z jaką trudnością przychodzi mu złapanie każdego oddechu, widząc jak leży bez ruchu na samym środku ringu... Szczytowy drapieżnik nie mógł zmarnować takiej okazji. Postanowił sprytnie i zwinnie prześlizgnąć się za plecy ofiary i zmyślnie, niczym sam lis, pochwycić jej szyję oraz opleść ją nogami, aby zapiąć na środku "kwadratowego pierścienia" Rear Naked Choke, aby udusić adwersarza! Robił to z dziką żądzą, kipiąc testosteronem. Widział już tylko jak Phil odklepuje!

Ostatnio edytowany przez Remik (2015-01-31 21:01:10)

Batista zamierzał założyć Punkowi potężny uchwyt, zwany Rear Naked Choke, jednak ten w ostatniej chwili wyprowadził dwa potężne uderzenia głową, w twarz znajdującego się za nim rywala! To ostudziło zapał Zwierza, chwytającego się momentalnie za nos. Chicago Made nie odpuścił jednak, samemu chwytając głowę oponenta i wstając z nim w takiej pozycji. Hangman's Neckbreaker już po chwili stał się faktem! Best in the World jednak nie odpuszczał, szybko dopadając do rywala, któremu pomógł wstać. Irish Whipem wysłał go na liny, samemu odbijając się od innych. Panowie równocześnie dotarli na środek ringu, co Phillip wykorzystał poprzez wykonanie Swinging Neckbreaker! Pobudzony do działania zawodnik wspiął się na narożnik, prosząc o żywiołową reakcję publiczności! Wtem jednak...



Na arenę wyszedł Corey Graves, kilkadziesiąt minut wcześniej sprzeczający się z pochodzący z Chicago zawodnikiem! Nie była więc dziwna reakcja Straight Edge Warriora, od razu zmieniającego swój wyraz twarzy, z zadowolonego na rozdrażniony! The Savior of Misbehavior jednak posłał w kierunku Punka uśmiech, po chwili schodząc ponownie na Backstage! Zadziwiony tym Phillip zeskoczył z narożnika, by odwrócić się w stronę Batisty który... Właśnie wstał! Mocnym kopniakiem w brzuch pochylił Brooks'a, wykonując szybko Batista Bomb! Po tym ciosie pin stał się tylko formalnością! 1...2...3...! Zwierz zwyciężył, a Punk z pewnością dobierze się za to do Gravesa!