Jestem.

Gong. Kto ładniej na max.300 słów.

Nadszedł ten wyczekiwany przez wszystkich moment, rozpoczęcie kolejnej tygodniówki spod szyldu RAW. W otwierającym pojedynku dostałem szansę, aby zadebiutować. Moim rywalem miał być posturowo przypominający olbrzyma - The Big Show. Faktycznie gabarytami przypominał wielkiego osiłka, jednak skupienie wymalowane na mojej twarzy nie pozwalało mi rozprawiać nad opponentem, który chyba zapomniał o jednej rzeczy...
Nie jestem zwykłym człowiekiem! Jestem maszyną!
Maszyna stworzona do dewastowania i zabijania. Maszyna, której wpojone zostały wszystkie elementy profesjonalnego wrestlingu, co powoduje nie małą przewagę nad rywalem. Rozmyśleniom nad mą osobą przyszedł kres w momencie, w którym bodźce wysyłane mi ze środowiska dały znak, że nadeszła odpowiednia pora na wyprowadzenie pierwszego ataku. Natychmiastowo powaliłem adwersarza za pomocą Dropkick'u. Ogromna góra masy zatrzęsła się, jednak nie upadła całkowicie. Ogłuszenie Big Showa dało mi jednak nadzieję na realizację mojego planu. Księga zapasów wklepana do bazy danych znajdującej się w mym centrum dowodzenia mówi, iż gdy rywal słania się na nogach, a jego głowa jest w zasięgu ramion należy sprowadzić go do parteru za pomocą One Handed Bulldogu. Informacja ta została szybko rozesłana do moich kończyn, dzięki czemu po chwili głowa Big Showa została zamknięta w "kluczu", a następnie przywarta do maty. To dopiero początek mojej dominacji. Zawładnięcie nad adwersarzem okazało się trywialnym zadaniem. Walka wpojona do moich przewodów dała mi niesamowitą przewagę i doświadczenie o jakim pomarzyć mógłby każdy zapaśnik. Furiacko krzycząc zacząłem uderzać stopą o głowę nieprzyjaciela. Seria Stompów dodała mi dodatkowej porcji energii, którą teraz mogę rozłożyć na zwiększenie mocy oraz siły. Wiesz jaka jest różnica między mną, a tobą Show? Maszyny nie czują, nie mają emocji, nie odczuwam strachu przed tobą, nie odczuwam zmęczenia, słabości... zostałem stworzony do wygrywania, jestem kimś więcej niż człowiek, a z każdej osoby z jaką się mierzę czerpię dodatkowe umiejętności, kawałki materii, które pozwolą stworzyć we mnie zapaśnika, z którym nikt nie może się przyrównać!

Przeciwnik spoczywał na macie, całkowicie bezradny. Leżał twarzą do maty czyli na brzuchu. Postanowiłem dobrze to wykorzystać. Postanowiłem przystanąć cały swym ciężarem na jego plecach by wywołać ogromny ból. Stepping Body Crush. Nie czekałem ani chwili dłużej tylko od razu powtórzyłem tą samą czynność. Stepping Body Crush ponownie osłabiło konkurenta. Przeciągnąłem oponenta na środek ringu gdzie zapiąłem Colossal Clutch.

Jak widać nawet maszyna potrafi popełnić błąd - tak zapewne pomyślało wiele ludzi obserwujących bacznie ten pojedynek, jednak to nie jest prawda. Biedni ludzie chcą znaleźć u mnie słabość, ale ta sztuka im się nie uda. Cały początek tej walki to taktyczny sposób na zmęczenie Kolosa, studiując wszystkie sposoby zapasów, wiem, że to jest skuteczny, chociaż mało popularny pomysł na rozwiązanie walki z mającymi przewagę gabarytową. Jednak w tej chwili całą swoją uwagę skupić muszę na wydostaniu się z łapsk Wielkiego Olbrzyma. W pierwszej chwili pomyślałem o uderzeniu Showa w szczękę, jednak ten nie przygniatał mnie całym ciałem tylko miał jedno kolano oparte na matę, stądteż dosięgnięcie jego twarzy było w tym momencie nie możliwe. Prawe kolano spoczywające na macie powodowało, że moja prawa ręką była praktycznie wyzwolona z uścisku. Wystarczyło troszkę powyginać tą rękę i już miałem na tyle miejsca by wyprowadzić cios. Bez wahania zacząłem uderzać serią łokci prosto w brzuch. Nakręcony uderzałem z całą siłą, aby przebić się przez tony tłuszczu Showa. Przez owe ciosy Big Show obie ręce z mojej głowy by złapać się za brzuch, jednak wciąż spoczywa na mnie. Wtedy zaczynam dokładać jeszcze serie łokciów obiema rękami, aż w końcu Show wstaje, aby się ratować.

Sposób na wyjście był świetnie zaplanowany. Show odczuwając ból brzucha natychmiastowo puścił dźwignię i nie śpieszno było mu do ataku. Tymczasem ja, pomimo mojej muskulatury wiele lat pracowałem nad zwinnością i szybkością, toteż nie miałem problemu z powstaniem na nogi. Błyskawiczne działanie to była moja jedyna szansa na wykorzystanie jeszcze zakłopotania przeciwnika, dlatego nie zastanawiając się zbyt długo ruszyłem w stronę opponenta, aby wymierzyć mu Clothesline. Show był lekko skulony trzymając się za brzuch, dzięki temu moja ręka dosięgnęła jego głowy, przez co zdołałem go powalić na matę. Maszyna wróciła i znowu zaczyna dominować!

O tak, wyśmienity powrót do przewodzenia w tym pojedynku. Rywal upada z wielkim impetem, jak przystało na masywnego zawodnika prosto na matę, a ja już szykuję się do kolejnej akcji. Wykorzystując to, iż ciało Showa spoczywa na ziemi wspiąłem się na drugą linę, aby następnie wymierzyć Five Star Elbow Drop. Łokieć spadł prosto na tors rywala, który natychmiastowo podniósł się z ziemi szukając ratunku. Łapiąc go za głowę położyłem go ponownie i sprawdzając dokładnie czy barki dotykają maty przeszedłem do przypięcia. Sędzia doliczył tylko do jednego, a opponent już poderwał bark odrzucając mnie na parę metrów. Obaj zaczęliśmy wstawać, jednak przewaga wciąż była po mojej stronie. Podchodząc do Big Showa wymierzyłem mu Gut Kick. Adwersarz pochylił się łapiąc za splot słoneczny, a ja przytrzymując kawałek jego kombinezonu wyniosłem go wykonując Suplex. To było niesamowicie trudne zadanie, wiele energii zużyłem na to podniesienie, dlatego następne minuty musiałem spędzić oddychając głęboko tuż obok mojego przeciwnika.[/i][/center]