Oddychałem ciężko, ocierając przy tym zalaną krwią twarz. Oparłem się o stojący obok stół, po czym rzuciłem okiem na oponenta, który leżał kilka metrów dalej. Nie, to nie wystarczy... Na całe szczęście, HBK pozostawił obok jeszcze jeden, na razie nierozłożony stół - nadrobiłem te zaległości i ustawiłem go obok pierwszego. Teraz nie pozostało już nic innego, jak tylko zakończyć ten pojedynek i przypieczętować moje zwycięstwo. Chwiejnym krokiem ruszyłem w stronę Michaelsa, po czym wepchnąłem go do kwadratowego pierścienia. Chyba był nieprzytomny. Publiczność buczała głośno, ale ja zignorowałem ich niechęć i posadziłem oponenta na jednym z czterech narożników, po czym również na niego wszedłem. Chwyciłem rywala, chcąc zrzucić go na dół, wprost na rozłożone stoły, ale ten nagle ożył - zaczął uderzać mnie rękoma i nogami. Z każdym jego uderzeniem, moje siły witalne mnie opuszczały. Wiedziałem, że muszę coś zrobić, albo za chwilę przegram. Cofnąłem się o parę kroków, po czym zdecydowałem się na desperacki ruch. Krzyknąłem głośno, po czym ruszyłem biegiem w kierunku rywala, wskoczyłem na narożnik, chwyciłem oponenta w pasie, a następnie wykonałem Avalanche German Suplex poza ring, wprost na rozłożone stoły, które załamały się pod ciężarem moim i mojego przeciwnika. Ból przeszył moje ciało i straciłem przytomność. Lecz... Kto zwyciężył?

Na arenie zapanował chaos. Do nieprzytomnych zawodników szybko dobiegli lekarze, starający się ich docucić. W tym czasie sędzia rozkazał zabić w gong, kończąc pojedynek. Przekazał wiadomość Lilian, która oznajmiła ją wszystkim zgromadzonym na trybunach.

Lilian Garcia: Panie i Panowie! John Cena oraz Shawn Michaels upadli na stoły w tym samym czasie! Powoduje to więc brak zwycięzcy tego pojedynku!

Kibice nie zwracali uwagi na jej słowa, przejęci o wiele bardziej losem poszkodowanych zawodników. Przyniesiono nosze, na których John oraz HBK w towarzystwie swoich żon zostali zabrani na Backstage, by można było przewieźć ich jak najszybciej do szpitala.