Tak jak się spodziewałem - wystarczyła chwila nieuwagi, a Michaels przeszedł do kontrofensywy. Siła, z jaką moja głowa uderzyła o betonową posadzkę, przyprawiła mnie o dreszcze. Westchnąłem głośno, po czym zacząłem powoli zbierać się na równe nogi. Byłem zły - zły na siebie, że dałem się przechytrzyć w tak łatwy sposób, oraz zły na mojego rywala, że cały czas stawiał opór. To absurdalne! Wrestler, który już dawno powinien być na emeryturze, właśnie zamierza skopać mi tyłek. O nie, nie mogłem na to pozwolić. Na domiar złego - publiczność stała po jego stronie i cały czas zagrzewała go do dalszej batalii. To wkrótce się zmieni - pokażę wszystkim, że John Cena to siła nie do powstrzymania.

Kątem oka dostrzegłem stojącego przede mną na chwiejnych nogach Heartbreak Kida. Uśmiechał się lekko i powoli zbliżał w moją stronę. Musiałem działać - instynktownie sięgnąłem ręką w bok i odnalazłem mój łańcuch. Zgrabnym i niewidocznym dla oponenta ruchem, owinąłem go wokół dłoni i, gdy Mr Wrestlemania był już o krok ode mnie, wykonałem silne uderzenie w jego krocze. Ikona upadł na posadzkę, a ja podniosłem się na nogi, stanąłem nad obitym oponentem, po czym powiedziałem głośno i wyraźnie:

Now it's my time to shine
If you don't stop,
I'm gonna break your spine
I ain't joking, old prick...
You may as well bow down to my dick!

W tym momencie wykonałem charakterystyczny taunt D-Generation X, a publiczność nagrodziła mnie falą heatu.

Spoiler:

Limit słów : 200/200
Dodatkowy limit : 30/30

Mój rap wzbudził falę ogromnego heatu w kierunku mojej osoby, ale ja się tym wcale nie przejąłem. Oddychałem ciężko i powoli, chciałem jak najszybciej zakończyć ten pojedynek. Nie wiedziałem co jeszcze w zanadrzu ma dla mnie przygotowanego Shawn Michaels. Chwyciłem rywala za włosy, po czym ustawiłem go do pionu. Heartbreak Kid był już mocno obity i wystarczyło jeszcze trochę starań, a będzie można kończyć walkę. Raz jeszcze chwyciłem rywala w pasie, po czym wyniosłem go do góry i zaaplikowałem Gutwrench Slam wprost na stolik komentatorów, który  nie załamał się jednak pod wpływem uderzenia. No cóż - trzeba było spróbować raz jeszcze. Po raz kolejny uniosłem rywala na ramiona, a następnie dodałem Powerbomb! Stolik komentatorów cały czas stał twardo. Musiałem postarać się nieco bardziej. Miałem już plan.

Uśmiechnąłem się lekko, widząc jak Shawn powoli staje na drżących nogach przy stoliku komentatorskim. Był gotów, aby przyjąć na swoje barki dodatkową dawkę cierpienia. Staruszek był w marnym stanie, ale wcale nie oznaczało to, że zamierzałem go zlekceważyć. Wręcz przeciwnie - wyostrzyłem swoje zmysły, będąc gotowym na dosłownie wszystko. Szybkim krokiem zbliżyłem się do rywala, po czym wykonałem na nim precyzyjny Dropkick! Heartbreak Kid zachwiał się, po czym upadł na stolik komentatorski i odetchnął ciężko. Nie miał siły aby wstać. Musiałem to wykorzystać. Do głowy przyszedł mi pewien pomysł - wturlałem się do ringu, a następnie wdrapałem na jeden z czterech narożników. Uniosłem rękę do góry w charakterystycznym geście, a publiczność wiedziała już, co chodzi mi po głowie. Pomachałem ręką przed swoją twarzą, po czym wyskoczyłem na oponenta, wykonując Avalanche Five Knuckle Shuffle! Stół komentatorski tego nie wytrzymał - załamał się pod naporem mojej siły i siły uderzenia. Niestety, nie był to drewniany stół, który musiał zostać złamany, aby zakończyć tę batalię, dlatego też, błyskawicznie podniosłem się na równe nogi i, przy akompaniamencie okrzyków "HOLY SHIT! HOLY SHIT!", wyciągnąłem spod ringu stół i rozłożyłem go obok ringu. Następnie, podniosłem za włosy ledwie przytomnego przeciwnika, chwyciłem go na ramiona, po czym zaaplikowałem FU wprost na stół! Czy to koniec?

Nie wiem po co, jak i tak przegrałem tą walkę. Powinieneś dać Mavowi wygrać. Jestem widocznie słabszy od niego w tej walce, a przeciągasz na siłę bezsensownie.

Uderzam Cenę z łokcia w głowę. To powoduje zamroczenie mojego przeciwnika, pozwalające mi zsunąć się za jego plecy. Momentalnie posłałem go przy pomocy Dropkicka w stronę stołu, który zamiast złamać tylko potrącił i wywrócił się razem z nim. To mogła być jedyna okazja do odwrócenia losów tej walki, więc zebrałem w sobie wszystkie siły, by móc kontynuować ofensywę w tym starciu.

Spadając za plecy Ceny byłem jeszcze lekko obolały. Jednak już po chwili powróciły do mnie wszystkie siły. Zauważyłem iż zdezorientowany oponent nie wie gdzie się znajduję, więc pomogłem mu zorientować się w tym. "Hej John, jestem tuż za tobą!" Raper odwrócił się do mnie, a ja momentalnie wyniosłem go pod Scoop Powerslam który wykonałem na szczątki stołu komentatorskiego! To jednak nie znaczyło nic, w porównaniu z bólem, jaki zadał mi przeciwnik. Musiałem ukarać go za bycie tak zuchwałym. W tym celu schyliłem się pod ring, by wyciągnąć metalowe krzesełko. Mogłem z niego korzystać ile chciałem, ponieważ walka ta nie posiada żadnych zasad odnośnie dyskwalifikacji. Podszedłem więc do wstającego Ceny, by wymierzyć mu Charishot prosto w głowę! Publiczność przyjęła to głośną owacją, a ci z najbliżej stojących fanów wyciągali ręce by mnie tylko dotknąć. Przybiłem im kilka piątek, pogłaskałem jakiegoś dzieciaka po głowie. Czułem się jak nowo narodzony człowiek, nie jak stary, bezsilny Shawn! Miałem ochotę dobić Johna tak, by zapamiętał mnie raz na zawsze! Wykonałem kolejnego Charishota w głowę wstającego rywala! Tym razem jednak nie pozwoliłem mu upaść, przytrzymując go za rękę. Podrzuciłem mu krzesełko, które nieświadomie złapał w ręce, jednocześnie wydając na siebie wyrok. W następnej sekundzie byłem już w powietrzu, wykonując Dropkick! Trafiłem w krzesełko, które następnie uderzyło rapera w skroń, rozcinając lekko jego skórę. Widząc trochę krwi na jego twarzy zapragnąłem zniszczyć go jeszcze bardziej. Pragnąłem by poczuł się tak jak ja, gdy rzucał mną po całej arenie. Wskoczyłem na apron, oczekując na powstanie mojego adwersarza. Po tylu ciosach metalowym krzesełkiem nie miał prawa nic poradzić na wykonany przeze mnie Asai Moonsault powalający go ponownie na matę poza ringową.

Po wykonaniu Asai Moonsaulta szybko wstałem, zasypując czaszkę Johna serią stompów. Na koniec dołożyłem Face Stomp z wyskoku! Było mi za malo bólu Ceny, musiałem jeszcze coś do tego dodać. W tym celu wszedłem do kwadratowego pierścienia, wspinając się na narożnik najbliższy raperowi. Uniosłem zaciśnięte pięści do góry i wykonałem Diving Body Splash na leżącego w ruinach stołu oponenta. Oczywiście przy tych akcjach poświęcałem też swoje ciało. Było to jednak poświęcenie konieczne do ostatecznego rozpracowania przeciwnika. Podniosłem wcześniej używane krzesło i wykonałem jeszcze jednego Chairshota w czaszkę przeciwnika. Następnie niespodziewanie wykonałem coś, czego John używał jako jednego z popisowych numerów, pod nazwą Five Knuckle Shuffle, a co ja dawniej zwykłem używać w mych walkach, gdy raper był tylko małym berbeciem srającym w pieluchy. Mowa tu o Fist Dropie! John był chyba bardziej zaszokowany niż to możliwe, więc postanowiłem nie odpuszczać tych gierek umysłowych z przeciwnikiem.

Krew... W takim pojedynku jak ten, jest to całkowicie normalne. A tej było tu pełno. Nasze ciała, mata poza ringowa, głowa Ceny. Tak, głowa mojego adwersarza była zalana krwią. Te wszystkie chairshoty przygotowywały tylko mą ofiarę pod zakończenie walki. Jeśli chcę ją wygrać, muszę skutecznie zamroczyć mojego oponenta. W tym też celu wyciągam z przestrzeni pod ringiem dwa kije do kendo. Po jednym do każdej dłoni. Moje ręce same odnajdywały drogę do ciała Johna w momencie mojego szaleńczego ataku. Nie zastanawiałem się nad tym co robię, wystarczyło mi świadomość, że przybliża mnie to do pokonania oponenta. Jedno uderzenie kijem w żebra, drugie. Prawa ręka, lewa ręka. Powtarzałem te dwie czynności machinalnie, bestialsko znęcając się nad błagającym o litość przeciwnikiem. Po chwili jednak opamiętałem się, widząc poobijanego, niezdolnego do ruchu Johna. Podniosłem go więc do pionu, wysyłając Irish Whipem w metalową rurkę będącą narożnikiem ringu. Gdy się od niej odbijał momentalnie schwyciłem go w odpowiedniej pozycji i wykonałem Russian Leg Sweep. Jeśli cierpi, to po tym, co dla niego przygotowałem, ucierpi jeszcze bardziej. Podszedłem do metalowych schodków, odrzucając ich górną część daleko od siebie. Interesowała mnie ta dolna, która miała pomóc mi przypieczętować sukces odniesiony w tej walce. Przytargałem ją w pobliże Ceny, który nadal zwijał się z bólu na ziemi. Szarpnąłem go do góry za krótkie włosy, każąc mu powstać do pionu. Następnie wciągnąłem go na metalowe schodki, na których już po chwili wykonałem Sitout Guntwrench Powerbomb wgniatając plecy oponenta w zimny metal. Wiedziałem jednak, że na tym nie mogę poprzestać. Ujrzałem przeciwnika zsuwającego się z jękiem na zimną posadzkę, więc szybko wyprostowałem się na schodkach i bez większego zawahania wbiłem łokieć w jego klatkę piersiową poprzez Diving Elbow Drop!