Kontra oczywiście udana i mamy Kto Ładniej na max 450 słów. Przy czym:

Mav (Cena)- Może kończyć, gdyż posiada dwie wygrane w KM.

Jakub (HBK)- Nie może kończyć. Jeśli wygra, walka trwa nadal jeśli przegra kto ładniej przegra również walkę.

Do dzieła i powodzenia.

+24

Nie zgadzam się na takie zakończenie walki. Nie po to się napracowałem pisząc post, żebyś teraz mi tu oddał wygraną, bo się boisz pisać. Też mam matury i jakoś napisałem. Dla mnie nie ma problemu - weź sobie kolejne 24,albo nawet 48. Masz napisać post, innej opcji nie ma.

Nienawidzę tego. Nienawidzę, gdy ktoś mną pomiata. A ta walka pokazała mi, iż na takie sytuacje też muszę być przygotowany. Byłem rzucany, obijany, uderzany różnymi przedmiotami. Krzesła, kije do kendo, nawet stół komentatorski. Jednak nie poddałem się. Wiedziałem, że nie mogę się poddać. Przejąłem inicjatywę, spychając Cenę do defensywy. Jego wyszczekanie skończyło się w momencie, w którym powiedziałem sobie dość. Bo... Co powiedziałby Triple H gdyby to zobaczył? Pewnie by mnie wyśmiał. Tak samo zresztą jak Road Dogg lub X-Pac. Cała trójka stanęłaby nade mną, śmiejąc się do rozpuku. Chociaż... Za pewne i tak siedząc w domach, mają ze mnie ubaw po pachy. Nie wiem dlaczego, jednak myśl o chłopakach niesamowicie mnie odprężyła. Zeszło ze mnie całe napięcie, wzbierające przez 3 ostatnie tygodnie. Postanowiłem... Postanowiłem najzwyczajniej w świecie dobrze się zabawić. Zerknąłem na Johna, siedzącego na metalowych schodkach. Johnny, chodź do mnie. Zabawimy się w znajdź mojego buta! Raper przerażony tym, iż mam siłę wydobywać z siebie jeszcze jakiekolwiek słowa, zerwał się na nogi. Ja natomiast powstałem szybką sprężynką! Widzowie rozpoczęli wiwatować, mając nadzieję na ujrzenie po raz pierwszy w tej walce prawdziwego mnie. A ja... Cóż, nie mogłem nie sprostać ich oczekiwaniom! Zmierzyłem Cenę wzrokiem, cały czas uśmiechając się szeroko. Johnny, mam dla ciebie jedną, ważną wiadomość! Let's Get Ready toooooooo... SUCK IIIIIIT! Wykrzyknąłem to wprost w jego twarz, jednocześnie wykonując klarowny gest, polegający na skrzyżowaniu mych przedramion w okolicach krocza! Momentalnie przeszedłem do ataku, powalając przeciwnika poprzez Clothesline. Powodujący chwilowe sprowadzenie go do parteru okazał się niewystarczający, więc uziemiłem go kolejnym Clotheslinem. Następnie momentalnie wskoczyłem na barierkę w pobliżu rozwalonego stołu, by stamtąd wykonać Diving Bulldog na powstającym adwersarzu! Przy moim ataku stało się jednak coś jeszcze - dla jednych świetna informacja, innym mogła się ona nie spodobać. Chociaż, patrząc na to obiektywnie, w tej drugiej grupie znajdował się zapewne wyłącznie Cena! Mianowicie, twarz rapera uderzyła nie tyle w posadzkę poza ringiem, co w stalowe krzesełko porzucone tam kilka minut wcześniej! Czy był to zwykły przypadek, czy opatrzność boska, nie mi dane osądzać. Wystarczyły mi fakty. A faktem była moja ponowna dominacja w tym pojedynku! Znajdowaliśmy się w pobliżu technicznych, więc wychyliłem się do nich po mikrofon, który od razu uniosłem do ust. Johnny, nazwałeś mnie wcześniej swoim kochaniem? Przykro mi, że muszę ci teraz złamać serce! Publika oszalała po tych słowach, a ja momentalnie pochyliłem się nad oponentem, katując go przedmiotem trzymanym ciągle w dłoniach. Miarka się przebrała. Ktoś taki jak mój przeciwnik nie będzie mi nigdy mówił, co mam zrobić! Jestem jednym z Degeneratów! A D-X... Zawsze rządziło same sobą! Przypominając sobie wszystkie momenty w których Cena upokorzył mnie, wcale nie było mi go żal. Zwijający się z bólu, zakrwawiony, błagający o litość. Ja jednak nie miałem dla niego żadnej litości, co okazałem poprzez wykonanie Face Stompa! Następnie przystanąłem nad głową pokonanego rapera, by przybrać klasyczną pozę Showstoppera! OH YEAH BABY!

I na tym polega zabawa! Wyluzowałem się, nie miałem nic do stracenia. I właśnie wtedy poczułem, że żyję! Pomogło mi to przejąć inicjatywę, której nie zamierzałem stracić! Powoli podniosłem Johna za króciutkie włosy, wysyłając go Irish Whipem w barierkę oddzielającą nas od fanów. Adwersarz wbił się w nią niczym nóż w masło, jednak jakimś cudem ustał na nogach. Moja godność nie mogła na to pozwolić, więc pochyliłem go za pomocą Knee Lift by momentalnie złapać przeciwnika za głowę i wykonać Swinging Neckbreaker powalający go wreszcie na matę. Rozejrzałem się dookoła, szukając pewnego przedmiotu. Gdy już znalazłem potrzebną mi rzecz, wdrapałem się pospiesznie na najbliższy nam narożnik. Już do ciebie idę Johnny! Poza tym, chyba już czas, by przedstawić ci mojego drugiego buta! Wyskakując z narożnika wykonałem Diving Elbow Drop jednak w locie pod łokieć podłożyłem metalowe krzesełko, powodujące jeszcze większy ból u przeciwnika!

Pora kończyć tą walkę. Już i tak zbyt długo męczyłem Johna w tej walce. A chłopak pewnie myślał, że może się ze mną równać. To smutne, jak szybko można zniszczyć marzenia bezbronnego dziecka, jakim bezsprzecznie jest dla mnie Cena. Nie mogłem jednak teraz odpuścić z litości. Nie mogłem, choćby dla własnego sumienia. Pozostawiłem więc skręcającego się z bólu przeciwnika na podłodze, samemu odchodząc kilka kroków w stronę ringu, by przejrzeć ekwipunek znajdujący się wciąż pod areną naszej bitwy, którą w zasadzie całkowicie pominęliśmy dzisiejszego wieczora. Znalazłem tam dwa stoły, które wysunąłem. Jeden z nich zabrałem ze sobą, ustawiając go pomiędzy szczątkami stołu komentatorskiego, a kwadratowym pierścieniem. W drodze powrotnej do przeciwnika, ujrzałem moją żonę, stojącą obok żony Johna. Co dziwne obie się znały, jednak żadna z nich nie wszczynała kłótni z tą drugą. Wręcz przeciwnie, ściskały się za ręce, modląc się o zakończenie tego pojedynku. Odwróciłem się więc do powstającego przeciwnika i ściągając gumkę, rozpuściłem swoje włosy. Wszyscy wiedzieli co to oznacza, nawet Cena. Nie miał jednak szans na reakcję, doprowadzony przeze mnie do granic swych możliwości. Uniosłem do góry buta, wbijając go w twarz oponenta! Sweet Chin Music miało tylko pomóc w zaserwowaniu głównego dania wieczoru! By mój adwersarz mógł doświadczyć czegoś, czego jeszcze nigdy w życiu nie doświadczył, zaciągnąłem go za rękę w stronę wcześniej rozłożonego stołu. W jego pobliżu pomogłem mu wstać, wrzucając go sobie na barki. Publiczność nie mogła uwierzyć w to co widzi, ja jednak bez cienia wątpliwości wykonałem FU* wprost na drewniany stół! Ten złamał się pod ciężarem Johna, a ja wycieńczony padłem w ramiona stojącej w pobliżu żony, ciesząc się z wygranej!

*UM Showman

Cały mój plan legł w gruzach, a porażka zdawała się być nieunikniona. Wypluwałem krew, która bezustannie gromadziła się w moich ustach. Okropne uczucie. Michaels pomiatał mną jak szmacianą lalką, a ja nie mogłem nic na to poradzić. Aplikował na mnie kolejne ciosy, a ja byłem zupełnie bezbronny. W końcu, po kilku chwilach męki, które dla mnie wydawały się być wiecznością, odzyskałem resztki świadomości. Podnosząc się na równe nogi, kątem oka dostrzegłem przygotowującego się do wykonania swojej akcji koronnej przeciwnika. Doskonale wiedziałem co za chwilę mnie czeka. Dlatego też - musiałem działać. Tylko teraz, musiałem wytrzymać! Stanąłem na równych nogach, a Shawn zaatakował. Gdy wykonywał już kopnięcie, szybkim ruchem przechwyciłem jego stopę. Wyraz zdziwienia na jego twarzy był bezcenny. Nie mogłem jednak zwlekać - błyskawicznie wprawiłem go w rotację, obracając go o 360 stopni i powalając bestialskim Discus Clotheslinem! Publiczność zawyła głośno, a ja ruszyłem chwiejnym krokiem w stronę drewnianego stołu, który stał tuż obok. Trzeba było to zakończyć raz i na zawsze.

***

Eronics - zanim odpiszesz, sprawdź PW. Ważne informacje tam masz.