A może po prostu ja jestem do niczego, czyżby felerny początek starcia już u podnóża był spisany na niepowodzenie? Tak. Odpowiedź krótka, ale wyrażająca więcej niż tysiąc słów! Cóż to była za walka, tyle kombinacji, tyle potu wtartego solidnie w matę. Wszystko sprostowane i zupełnie na nic. Cała płynąca emocjonalnie rzeka, stała się podporą do całego spotkania. Czując się do dupy, czułem ulatniające się ze mnie życie, to była pierwsza walka, gdzie całkowicie wymęczony stałem się manekinem do pokazywania umiejętności. Otworzyłem szeroko swe zmęczone oczy, zauważyłem iż zostałem wyniesiony na barki oponenta, wtedy miałem dosłownie kilka sekund przed pewnym spotkaniem z matą. Przechyliłem ciało, przenosząc ciężar na nogi. Stałem się wtedy ludzką statuom wolności! Silnym punchem wbiłem się w głowę rywala, było to uderzenie niedokładne, słabe, dlatego plan b mówił mi o łokciu i tą częścią ręki wbiłem się ponownie serią w twarz Devitta! Przeciwnik, na skutek ataku puścił mnie, jednak przy upadku spadłem na deskę, którą wykorzystał wcześniej Fergal do ośmieszenia mojej osoby! Mało tego oszołomiony książę położył się na mnie przypinając, a sędzia dumnie robił to co do niego należy...