Ani jeden, ani drugi nie zastosował się do mojego polecenia. Miała być sama walka, a znowu polecieliście w pisanie czwartego tomu "Potopu". Muszę jednak to ocenić.

Rafi - Uwaga jak u góry. Co do reszty. Jest fajnie, ale widywałem lepsze posty w Twoim wykonaniu. Specjalnie dobierasz trudne słowa, które sprawiają, że muszę na dłużej się zatrzymać, by cokolwiek zrozumieć. Błędów nie zauważyłem, ale nie jestem zadowolony.

Aaron - Ty to już w ogóle poleciałeś. Widać, że pisałeś na siłę, od niechcenia. Nie próbuj się wykręcać. Na początku poleciałeś Mickiewiczem, za co z automatu powinienem tego nie czytać. Też brakowało mi reakcji z publiką. Za mało walki. Zdecydowanie. Gimmick fajnie sprzedany, jednak to za mało.

Podsumowując wszystkie za i przeciw, dalej leci Rafi. Nie będę pisał czy minimalnie, czy drastycznie, bo obaj wiecie, że daliście dupy. Zachciewa wam się poezji, a tu trzeba pierdolnąć czasem zajebisty post.

Dalej CM Punk.

Niestety, czas przeznaczony dla Rafiego już minął. Jestem zmuszony wznowić walkę. Inicjatywę przejmuje Aaron.

Philip po wykonaniu Leg Dropa przeturlał się z ringu, by poza obrębem kwadratowego pierścienia przygotować narzędzia, które posłużą mu do zniszczenia przeciwnika. Jednak Devitt nie ma zamiaru odpuszczać. Jakimś cudem, widząc co zamierza uczynić Brooks, podrywa się na nogi i rusza z atakiem w jego stronę! Co nam pokaże?

Wystarczyła tylko odrobina głębszego rozmyślenia, aby stracić miliony okazji do zakończenia pojedynku. Niczym szumowina bez szacunku, honoru Fergal potraktował mnie ja zwykłą szmatę. Powolnie podnosiłem się na nogach, przy pomocy ringu, którego chwytałem się niczym poręczy. W tym momencie ponownie zagapiłem się, a Devitt wykorzystał to na swą korzyść powalając mnie Dropkickiem. Upadłem w okolicach stolika komentatorskiego, kontem oka widziałem co robi mój przeciwnik, byłem gotowy na wszystko, Devitt odbił się od lin i wyruszył w mą stronę, wybijając się z miejsca pewnie myślał ze wyląduje wygodnie rozsmarowując mnie na macie po za ringowej. Jednak w momencie, gdy ten wybił się z maty, ja będąc w przykucniętej pozycji, odskoczyłem na jakiś metr w ten sposób Fergal zrobił z siebie omleta lądując w okolicach stołu komentatorskiego! Holly Shit!!

"Odrodzenie" Powstanie i odrodzenie się po utracie inicjatywy zawsze jest dla zapaśnika dużym wyzwaniem, jednak Ci, którzy potrafili po każdej sprzeczności losu podnieść się na kolanach doznawali odrodzenia! Tym razem tego godnego zaszczytu doznałem ja, musiałem pokazać iż chwała pozostaje wieczna, a wygrana pozostanie tylko kolejnym spotkaniem, w którym ktoś zaliczył Victorię. A właśnie pamięć po czynach zawodnika pozostaje na zawsze w sercach fanów, dzięki czemu pamięć o nas jest wieczna. Każdy zapamiętany zapaśnik w ten sposób żyje wiecznie! W tym momencie spora część publiczności stanęłaby za mną murem, by odgrodzić mą personę od znienawidzonego Devitta. Wiem ze walka będzie trudna, ale nie poddam się, dziś walczę dla każdego kto tak jak ja mocno kocha to co robi. Trzymając się za brzuch, spojrzałem na podnoszącego się przeciwnika, po prawo leżał kij do kendo i to właśnie on był artefaktem w tej walce! Chwyciłem ów kij i wymierzając kolejne mocne uderzenia wyrysowałem na plecach rywala czerwone kręgi. Uderzałem tak długo aż z mego amuletu pozostały tylko drobne szczątki! Sędzia spojrzał na Fergala sprawdzając czy ten przypadkiem nie dostał żadnego większego urazu. Gdy okazało się ze jest w stanie walczyć dalej, wyrzuciłem kij, a mym kolejnym atrybutem stał się ringowy gong. Chwyciłem go w obie dłonie, tylko po to by wbić go w głowę podnoszącego się księcia! Rozejrzałem się po arenie i widziałem ze publiczność czeka na coś niesamowitego! Więc zdejmując ochronny banner hiszpańskiego stołu komentatorskiego, przygotowałem ów miejsce do kolejnej akcji. Chwyciłem Fergala za głowę i wrzuciłem na pięknie wyczyszczony stolik komentatorski. Wyrzucając przedmioty spod ringu, napotkałem się na taśmę zbrojeniową, zobaczyłem ów leżącą taśmę koło strzępków kija do kendo. Postanowiłem ją użyć i urywając kilka kawałków by związać kończyny ów wrestlera, leżał teraz niczym kurczak gotowy do usmażenia! Nie mogłem opuścić takiego momentu! Wskoczyłem do ringu, po czym wdrapałem się na narożnik i unosząc dumnie ręce do góry wybiłem się z niego. Będąc w powietrzu czułem się jak ptak, mogący przekroczyć bariery niedostępne dla zwykłego śmiertelnika. Wtedy wysunąłem swój łokieć i spadłem na przeponę rywala, rozsypując stolik komentatorski niczym domek z kart (Diving Elbow Drop +UM  TECHNICS)

Stolik komentatorski był kolejnym przedmiotem w tej walce, z którego pozostały tylko strzępy, trzymając się za obolałe części ciała siedziałem obok całkowicie zamroczonego Devitta! A więc niemożliwe staje się możliwe? Pomyślałem widząc obolałego przeciwnika, którego ciało zmieniało się w żywą tęczę. Z mrocznych baw pozostały tylko nieliczne ślady, większość to siniaki i pozostałości od uderzenia kijem. Witam w moim świecie! Bo bardzo ekstremalnej akcji, publiczność ożyła, a ja niesiony ich dopingiem powoli podnosiłem się opierając o barykady odgradzające obce persony od ringu! Pora kończyć to co się zaczęło...

Uczucie, które ogarnęło moją osobę było nie do opisania, wszystko na czym mi zależało straciło sens. Teraz tylko liczyła się wygrana ów spotkania. Musiałem wykorzystać sto procent swoich umiejętności, dlatego chwytając podnoszącego się rywala za głowę wrzuciłem sobie na barki i wykonałem G.T.S tym samym wrzuciłem do ringu i przypiąłem...

Ruch bardzo przekombinowany, ale jak najbardziej możliwy do zrealizowania! Cwaniactwo, z którego słynie Devitt właśnie się nam ujawniło! Punk zalicza solidne spotkanie z matą, a Książę może wziąć odwet za wcześniejsze niepowodzenia!

Devitt ośmieszył CM Punka na oczach tysięcy ludzi! Zadowolony ze swego postępowania tylko uśmiechnął się szyderczo i pewny swego wrócił do obijania przeciwnika. Co dalej książę?