Mrok zaćmił umysł Potwora, horrendalny błąd zaprzepaścił szanse. Jeden naiwny ruch kosztował ogromną dawkę cierpienia. Niezwyciężony Demon został ośmieszony przez długowłosego młodzieńca, który pokazał iż jest wielkim wojownikiem. Abyss leżąc w jednym z narożników, poobijany i ośmieszony, zwątpił w siebie. Nadeszły myśli o pogrążającej porażce, strach przed wygnaniem z lochów piekielnych. Lecz ojciec nie pozostawił swego syna bowiem kochał go ponad wszystko. Szatan ukazał się swemu potomkowi, przekazując mu ów słowa "Synu, walcz do końca!". Te słowa były podporą, której Abyss potrzebował, wstał i ruszył do boju!

Stojąc w samym środku piekła, Potwór szukał pierwszej ofiary. Instynkt nakazał mu wybranie najsłabszego ogniwa, jakim na tamten moment był Karl Anderson. Chad wciąż dochodził do siebie po atakach jakie Demon przeprowadził na niego w pierwszych minutach walki. Był idealnym celem. Kilka sekund zajęło Synowi Szatana wyprowadzenie pierwszego ciosu jakim był Clothesline. Karł bezwładnie upadł na matę, zaś Abyss poczuł iż mały płomyk nadziei jego ojca, rozpalił się. Bezwzględna Bestia złapawszy jedną z rąk za głowę rywala, drugą wyprowadził kilka potężnych Punchy. Gdy zdawało się iż nadszedł czas na chwilę oddechu, Demon Ciemności uniósł ciało oponenta, które z ogromną siłą wyrzucił w stronę lin. Gdy bezbronny Anderson zbliżał się już ku Abyssowi, ten pochylił się by po chwili wykonać Back Body Drop. Karl po raz kolejny spotkał się z matą, lecz Potwór dopiero się rozkręcał. Kilka bolesnych "nadepnięć" na przeciwnika wywołało falę heatu na trybunach. Syn Anioła Ciemności tylko spojrzał na trybuny i puścił oczko w stronę fanów, którzy zareagowali jeszcze głośniej. To jednak nie pozwoliło Andersonowi na odwet bowiem Potwór wykonał Jumping Elbow Drop wprost na klatkę piersiową rywala. - Witaj w piekle, Karl!

~ Sory za tak słaby post ale nie mogłem napisać nic lepszego, następny będzie już na wysokim poziomie

Ostatnio edytowany przez Macio (2014-09-10 19:04:56)

Zacząłem nerwowo rozglądać się dookoła. Kolejny przeciwnik padł łupem mojej dominacji. Niszczę każdego kto stanie mi na drodze i to się nie zmieni. Spojrzałem przed siebie, widząc jak Devitt próbuje odpocząć. Muszę go niestety rozczarować, bo w obecnej chwili to on stał się moim celem numer jeden. Wysłałem mu sygnały w postaci wrogiego spojrzenia. Chciałem uświadomić mu, aby szykował się do demolki jaką mam dla niego przygotowaną. Kiedy zwróciłem uwagę że zrobił krok w moim kierunku postanowiłem działać. Przy pomocy dużego rozbiegu ruszyłem z szarżą. Devitt w ostatniej chwili uniknął ciosu przez co padłem na liny. Odbiłem się od nich a następnie wpadłem w oponenta z Running Crossbody. W momencie kiedy jego barki przywitały się z matą od razu ruszyłem ku górze. Chwyciłem jego głowę stawiając całą konstrukcję ciała przeciwnika na kolana. Zapiąłem na jego twarzy mocny uchwyt a następnie wbiłem w matę przy pomocy Snap DDT. Zrobiłem kilka kroków w tył, aby mieć przewagę przed kolejnym atakiem. Poczekałem aż rywal uniesie barki ku górze. W momencie kiedy doczekałem się ów chwili, z kretesem wpadłem w jego posturę z Running Low Dropkick. Następnie szeroko rozejrzałem się dookoła badając teren i pole, czy aby na pewno nikt mi nie zagraża.

Psychopatyczny zabójca rozpoczął napaść, zadając swej ofierze przeogromny ból. Karl Anderson, bowiem takie było imię wybrańca, bezradnie leżał u stóp Potwora błagając o litość. Bezwzględna Bestia spojrzawszy w oczy przeciwnika, ujrzała strach i przerażenie. Abyss tylko szyderczo się zaśmiał, napawając się stanem swego rywala. Bezlitośnie pochwycił jego czaszkę, nakazując Karlowi by ten powstał. Bezbronny, poobijany, nie był w stanie sprzeciwić się oportuniście, który wyprowadził kolejny cios. Szkaradny wojownik odepchnął dysydenta w stronę jednego z kantów ringu, który był miejscem późniejszej masakry. Przebrzydły Demon cofnął się by zwiększyć drogę rozpędu, po czym ruszył ku Andersonowi. Po niespełna czterech sekundach Karl, niczym morska fala, spływał po narożniku... [ Running Hip Attack ] Destrukcyjny atak doprowadził Chada do granic możliwości, miał wyraźnie dość. Lecz Abyss był nie do powstrzymania, nawet na chwilę nie zwolnił tempa ataków. Gdy Karl podnosił się w cornerze, The Satan Son miał już przygotowany plan, który prowadził do zakończenia żywotu przeciwnika. Potwór napełniony piekielnymi siłami, czekał jedynie na odpowiedni moment, by agresywnie ukąsić oponenta. Gdy tylko Anderson opuścił miejsce kaźni i zbliżał się ku oportuniście, ten momentalnie, swą prawą dłonią, chwycił za podgardle adwersarza. Abyss uniósł zmasakrowane zwłoki Karla ku niebiosom by po chwili wrzucić je w piekielne czeluści. [ Chokeslam ] Były to ostatnie sekundy przebywania w oktagonie przez Karla Andersona...

Desperacko trzymałem się linek, traktowałem je jak ostatnią deskę ratunku. W pewnym momencie, dotarła do mnie jednak pewna rzecz - to Over The Top Battle Royal - jeśli zostanę wyrzucony przez dolną linę, nic mi się nie stanie. Dlatego też - przestałem trzymać się linek i błyskawicznie wyturlałem się z ringu. Musiałem jednak walczyć, dlatego też, błyskawicznie chwyciłem za stopę Adama Cole'a i pociągnąłem ją z całej siły. Adam upadł na matę, a ja wyciągnąłem go z ringu pod dolną liną.

Abyss i Swagger co to za chujowe oznaczenie ataków kolorami? zielone to sygny, czerwone to finishery a nie sobie dowolnie ustawiacie i przez was nie wiadomo co to jest. Nie zaliczam postów za karę. Swagger przewraca się o własne nogi, a Abyss opiera się o liny ze zmęczenia.

Sabin i Cole poza ringiem, ale nie zostają oni wyeliminowani.

Reigns atakuje Devitta i teraz biegnie na niego z clotheslinem próbując go wyrzucić z ringu:

Sytuacja:

* Devitt opiera się o liny (kontra przed clotheslinem)
* Reigns próbuje wyrzucić Devitta (nie pisze)
* Swagger leży na ringu (nie pisze)
* Abyss Opiera się o liny (nie pisze)
* Anderson leży na ringu (nie pisze)
* Sabin stoi za ringiem (inicjatywa)
* Cole leży poza ringiem (nie pisze)

Sabin wykonuje swoje akcje po czym wrzuca rywala i wchodzi do ringu. Stoi nad nim, a Cole próbuje się podnieść chwytając za nagawke Chrisa.


Devitt wykonuje spear na Romanie!


Tymczasem powoli podnoszą się Swagger, Anderson i Abyss. (OS) Najlepszy post dostanie prawo wyrzucenia najsłabszego.


Sytuacja:

* Reigns leży na ringu (nie pisze)
* Devitt stoi nad rywalem (moze go atakować; pisze)
*Sabin (OS z Cole'm na 300 słów)
* Cole (OS z Sabinem na 300 słów)
* Swagger (Potrójne OS na 200 słów)
* Anderson (Potrójne OS na 200 słów)
* Abyss (Potrójne OS na 200 słów)

Moje kolejne akcje wyrządzały coraz to większe obrażenia na ciele rywala, którym był Cole. Krew buzowała w moich żyłach, a dzięki zbawiennemu działaniu adrenaliny, cały czas byłem w stanie walczyć i stawiać opór. Miałem świadomość tego, że pas Interkontynentalny jest teraz bliżej niż kiedykolwiek, i że jeśli nie wykorzystam tej okazji, to prawdopodobnie już nigdy nie zdzierżę złota. Po wykonaniu ostatniego ciosu, pomogłem oponentowi wrócić na ring, po czym sam do niego dołączyłem. Ręce drżały mi z podekscytowania, a w uszach wciąż jeszcze rozbrzmiewały chanty dolatujące od strony publiczności.

"HAIL SABIN! HAIL SABIN! HAIL SABIN!"

Byłem jeszcze świeżą gwiazdą w tej federacji, ale to był dla mnie moment przełomowy. Teraz czułem, że ktoś jeszcze stoi po mojej stronie, ktoś jeszcze ma nadzieję, że uda mi się zwyciężyć. Nie mogłem ich zawieść prawda? Byłem zdeterminowany bardziej niż kiedykolwiek. Z mojego rozmyślania wyrwało mnie coś, czego się zupełnie nie spodziewałem. Adam Cole, który już dawno powinien być nieprzytomny, podnosił się na równe nogi, chwytając się moich nóg. To było dziwne, zupełnie nieznane mi uczucie. Przede mną znajdował się były mistrz Interkontynentalny - był ledwie przytomny i tak bezbronny... Przygryzłem wargę i zacisnąłem pięści, po czym zamachnąłem się ręką z zamiarem wyprowadzenia precyzyjnego uderzenia. Moja dłoń zatrzymała się jednak tuż przed twarzą rywala. Czy powinienem się tak zachowywać? Czy zaatakowanie bezbronnej osoby nie będzie oznaką braku honoru? Czy tak właśnie powinien postąpić prawdziwy zapaśnik? Z jednej strony czułem, że nie powinienem atakować klęczącego rywala, z drugiej zaś - doskonale pamiętałem to, jak zachowywał się Adam za czasów swojego Title-runu. Nie szanował nikogo, gardził wszystkimi i nie zważał na konsekwencje swoich czynów. Nagle stało się coś, czego zupełnie się nie spodziewałem. Cole podniósł głowę, a następnie... splunął mi w twarz. To było za wiele - nie mogłem tolerować czegoś takiego. Z błyskiem wściekłości w oczach, chwyciłem za twarz przeciwnika, a następnie uderzyłem w nią kolanem. Długowłosy padł na matę ledwie przytomny, a ja odetchnąłem ciężko. Jak mogłem szanować kogoś, kto nie szanował mnie?

Limit słów: 300/300
Dodatkowy limit: 30/30

Dlaczego stało się to, co się stało? Jak to możliwe, że zebrałem takie lanie, samemu nie zadając nikomu żadnej szkody? To nie mogło się tak skończyć. Ta walka od początku powinna należeć do mnie, a tymczasem to ja byłem w niej najsłabszym ogniwem. Trzeba jakoś wyjść z tego dołka. Ze złości zaczęła pulsować mi żyłka na skroni, a to był zły znak. Postanowiłem jak najszybciej wymyślić plan, który w dosyć sprawny sposób pozwoli mi wyjść z tego żałosnego dołka i sprawi, że jeszcze przez długi czas będę mógł w tym ringu walczyć. Aby plan się powiódł, powinienem znaleźć odpowiednich przeciwników. Mój wybór padł na dwójkę ekstrawaganckich postaci- radykalnego patriotę i syna szatana. Cóż, jestem ateistą, w szatana nie wierzę. A przesadna miłość do narodu jest chora. Zaśmiałem się po cichu, lecz cały czas obserwowałem obu oponentów, zastanawiając się nad tym co powinienem zrobić. Pomimo obecnej przewagi rywali nad moim obolałym ciałem, czułem, że mam ogromne szanse w bezpośrednim starciu z nimi. W końcu nie takie żarówki się stopą wkręcało. Już za chwilę zaczniemy bitwę. Będzie zabawa. Będzie się działo.