Według mnie może się to udać, dlatego też Prince przechodzi do pinu 1.2.Kickout. Oboje szybko wstajecie na nogi, Prince opiera się o liny a Damien opiera sie o narożnik i mamy OS na max 140słów. Powo

Niesamowity ból wciąż mi towarzyszył. Mimo iż udało mi się uciec z ohydnej pułapki zastawionej przez oponenta, to nie wiedziałem co robić dalej. Oparty o liny wpatrywałem się w tego skurwiela, próbując ogarnąć jego postać. Nie było w nim nic specjalnego, więc dlaczego uważał się za zbawcę. No tak, broda potrafi czynić cuda. Jednak jego zarost nie pomoże mu w pokonaniu mnie. Ostro szarżując już na początku pojedynku stracił on dużo siły, co mogło być kluczowe w mej sytuacji. Z niemałym trudem stanąłem na obie nogi i wpatrując się w Sandowa powoli ruszyłem ku niemu. Ten nie wiedział czego się spodziewać, więc szykował się do obrony. Ja jednak zbliżyłem się do niego i przystawiłem swój palec niebezpiecznie blisko jego twarzy.
- Prince Devitt is real, motherfucker!- spokojnie wypowiedziałem, oglądając jego reakcję.

Nie czekając długo, wyprowadziłem szybkie kolano w brzuch oponenta, po którym ten natychmiastowo się pochylił. Ja zaś chwyciłem jego rękę i szybkim Irish Whipem posłałem go w stronę lin. Sekundę później sam udałem się w tym samym kierunku. Zaskoczony przeciwnik stanął na środku ringu, ja zaś, niczym rozpędzony pociąg, biegłem w jego kierunku. Chwilę później Sandow został powalony potężnym Running Lariatem. Piękny, potężny atak dał mi satysfakcję. Poczułem się na siłach, by zrobić wszystko. Uskrzydlony podszedłem do leżącego Damiena i szybkim pociągnięciem zmusiłem go do wstania. Następnie zaprowadziłem go blisko lin, obróciłem plecami do siebie, po czym szybko wyniosłem w górę. Kilka sekund minęło, a po ich upływie padłem na matę, wykonując na rywalu wspaniały Belly to Back Suplex. Po podniesieniu się spojrzałem na leżącego rywala i z uśmiechem na ustach wycelowałem prosto w jego głowę. Bum! Postanowiłem dobić Sandowa, w związku z czym wyszedłem na apron. Po chwili przeskoczyłem nad górną liną i stopami wylądowałem na klatce piersiowej oponenta. Piękny Slingshot Double Foot Stomp dał mi wystarczającą przewagę i pozwolił na krótki odpoczynek.

Zbliżyłem się do leżącego oponenta i jednym, mocnym szarpnięciem postawiłem go na nogi. Sandow był teraz szmacianą lalką w moich dłoniach i nic nie mogło tego zmienić. Zaprowadziłem go na środek ringu, po czym wyniosłem na barki.
- Tylko się nie porzygaj, Damien!- krzyknąłem do niego i rozpocząłem zabawę. Zacząłem kręcić się wokół własnej osi, przyprawiając rywala o zawroty głowy. Po około dziesiątym obrocie przerwałem Airplane Spin i odstawiłem go na matę, po czym szybko, zanim ten upadł, chwyciłem go w suplex clutch i wyniosłem ku górze. Po sekundzie głowa Damiena uderzyła w matę dzięki wspaniałemu Brainbusterowi. Nie czekając długo, wykorzystałem fakt, iż przeciwnik znalazł się na środku ringu, więc obróciłem go na brzuch i zapiąłem Omoplata Crossface. Klep, skurwielu!

http://www.youtube.com/watch?v=wv_oQTuHLl0 - Pomoc Naukowa.


Bez zwlekania, wolną ręką dotknąłem uścisku stworzonego z rąk na mej twarzy, a następnie wyprowadziłem w to całą masę ciosów z nadzieją, iż chociaż poluzuję to i w miarę ułatwię sobie wyjście z dzwigni. Po chwili do głowy przyszedł mi pewien pomysł, który może być nieco szalony, ale warto próbować czyż nie? Nagle zerwałem się do pozycji "czworaka" zrywając się z miejsca, podnosząc się na na nogi. Trzymając w międzyczasie mego rywala, wspomogłem się wolną ręką i z całej siły podniosłem lekkiego Devitta, z całej siły trzepocząc nim o matę.

Klęcząc na obu kolanach, biorę głębokie wdechy i wydechy, próbując skumulować wszystkie pozostałe mi siły, aby mógł dotrwać jeszcze do końca tej przeklętej batalii. Powoli podniosłem się na nogi i oddaliłem się kilka kroków w tył, arogancko szerząc się do wściekłego rywala. Ignorując ciemne masy, które żałośnie buczały w mym kierunku, wzrok miałem wpatrzony w personę Devitta. Po chwili, przepełniony odwagą, wyszedłem na środek kwadratowego pierścienia, lecz w pewnym momencie przyspieszyłem swoje tempo i jak opętany rzuciłem się na mego oponenta, nieprzerwanie zasypując go szarżą ciosów w jego zakłamaną twarz... Jednak gdy arbiter wtrącił się do naszej bijatyki, wściekły podniosłem się na nogi, niecierpliwie chodząc wokoło Prince'a, który nie był w stanie powstać z desek. Zatrzymałem się tuż przed jego zwłokami, wzniosłem ku górze swój łokieć, który powędrował na przeponę rywala (Multiple Elbow Drops). Słyszałem, a nawet widziałem jak jego zwolennicy bardzo mu współczuli, bowiem był upokarzany w każdej sekundzie walki. Nie wiedzą jednak co czynią, ponieważ byli marionetkami w rękach ludzi pokroju Fergala. uświadomiłem sobie, iż muszę ich uratować z rąk niekompetencji, sprowadzająca ich na samo dno. Nigdy już nie będą tacy sami jak kiedyś...


Prince po długich męczarniach, powstał na swe kończyny, toteż wtem zwinnie zaszedłem go od tyłu, nieomylnie zaanektowałem jego denat, po czym takim oto Russian Legswep'em sprowadziłem go tam gdzie jego miejsce... Na deski. Konkurent po raz kolejny zaliczył niemiłe spotkanie ze śnieżnobiałą matą ringową, huk jaki dobiegł do mych narządów słuchowych, był bardzo przyjemny dla moich uszów. Z zamkniętymi oczyma, wyobrażałem siebie w świetle glorii, a ma stopa postawiona jest na poległym zawodniku. Na koniec kontynuowania swej inicjatywy, pomogłem wstać antagoniście, a następnie bez problemu złapałem go na swoje barki. Czułem jak biorę na siebie wszystkie jego złe występki, a sam dałem mu nauczkę przepotężnym rzutem na matę (Samoan Drop).



Edit: Powtórzenie mi się wkradło.

Ostatnio edytowany przez KeviN (2014-05-15 18:44:42)

Oba posty wypadły dobrze, jednakże musiałem wybrać ten jeden. Mój wybór padł na Prince. U Kevina znalazłem kilka błędów, zarówno ortograficznych jak i interpunkcyjnych. Są to drobne błędy, które niezbyt zaważyły o decyzji mojej. Natomiast wczucie w gimmick Sandowa jest bardzo dobry, widać, że wczułeś się w niego lecz teraz treściowo nieco zepsułeś pracę.
"aby mógł dotrwać jeszcze do końca tej przeklętej batalii" - ortograficzny błąd w aby, powinno być abym.
"huk jaki dobiegł do mych narządów słuchowych, był bardzo przyjemny dla moich uszów" - według mnie skoro nie powinieneś używać tutaj zwrotu "dla moich uszów" , pierwszy człon tego zdania w zupełności by wystarczył.
Natomiast u Nekro wszystko ładnie opisane, błędów jakiś poważnych nie znalazłem, może gimmickiem przegrałeś ale treścią wypadłeś o niebo lepiej aniżeli Kevin. Tak więc piękny Brainbuster i Nekro może pisać dalej.