Wchodzę.

Mamy 1 vs 1 jako iż Sedoł nie wszedł... KŁ na max 450 słów

Proszę o dodatkowe 24 godziny

Kolejne wydanie RAW i kolejny pojedynek. Tym razem moim przeciwnikiem miał być ktoś mądrzejszy, niż Bully Ray. Damien Sandow, bo o nim mowa, uważał się za najinteligentniejszą osobę całego świata, podczas gdy każdy inny był dla niego ignorantem. Cóż, czas wprowadzić w jego życiu trochę chaosu, jak przystało na "Real Rock'n'Rolla"!
Obaj mierzyliśmy się wzrokiem, czekając na ruch przeciwnika. Nie miałem ochoty tracić sił już na początku potyczki, dlatego nie rzuciłem się na Damiena natychmiastowo, lecz spokojnie wpatrywałem się w jego oczy. Z każdą kolejną sekundą czułem coraz większą chęć rzucenia się na przeciwnika. Nie byłem tego pewny do czasu, gdy zdenerwowana brakiem akcji publika zaczęła skandować słowo "walka". Więc zbliżyłem się do Sandowa, wystawiając w górę jedną rękę. Sygnalizacja klinczu sprawiła, iż mój rywal również podniósł rękę i już po chwili siłowaliśmy się na środku ringu. Przez chwilę to ja byłem górą, potem Damien. Nie mogłem przegrać pierwszej bitwy w naszej w, dlatego wykonałem szybkie kopnięcie w jego brzuch. Pod jego wpływem oponent skulił się i padł na kolana przed moją postacią, jakby składał mi hołd. Rozłożyłem szeroko ręce, zamknąłem oczy i uniosłem dumnie głowę w górę. Fala nienawiści spłynęła z każdego miejsca na stadionie, ja zaś z uśmiechem wróciłem do walki. Pochwyciłem Sandowa w headlock, po którym pociągnąłem go w stronę narożnika i tam właśnie go wrzuciłem. Cofnąłem się kilka kroków w tył, po czym podbiegłem do niego i wyskoczyłem w górę tuż przed jego postacią, wykonując Jumping Elbow. Atak wbił rywala w corner, ja zaś z szyderczym uśmiechem spojrzałem na jego żałosną pozycję. Po chwili złapałem Damiena za głowę i szarpnąłem go mocno, prowadząc na środek ringu. Tam szybko wyniosłem go w górę, po czym pociągnąłem na matę, przez co Sandow uderzył głową w matę. Wspaniały Brainbuster dopełnił dzieła zniszczenia i sprawił, że spokojnie mogłem złapać powietrze w narożniku.

Nie czekając na zbawienie, prędko ruszyłem w stronę leżącego rywala, którego obiłem licznymi stompami, a następnie swym łokciem, celnie trafiłem w jego klatkę piersiowa (Multiple Elbow Drops). Podczas gdy oponent, zwijał się z bólu, ja chwilę po tryumfowałem nad przegranym, co wzbudzało nie zadowolenie wśród jego zwolenników. Chwilę później, podniosłem Devitta z desek, odpowiednio go chwyciłem, tylko po to aby z powrotem posłać go na matę Russian Legswep'em. Z szerokim uśmiechem na twarzy, powoli podniosłem się na swe kończyny, pełen radości wykrzykując słynne: You're Welcome! Słodka victoria zbliżała się wielkimi krokami, toteż na koniec kontynuowania dalszego znęcania się nad moim przeciwnikiem. Ustawiłem się tuż przed linami, wyczekując momentu, w którym to Prince podniesie się z maty, ale gdy tak też się stało, nie zwlekając, wskoczyłem w powietrze i wyprowadziłem solidny Dropkick! Zwinnie ustałem na swych nogach, będąc gotowy do dalszej walki...

Paroma kopniakami sprowadziłem rywala na środek ringu, w którym to zasypałem go gradem ciosów, po czym przechwyciłem jego łapę i zapiąłem Fujiwara Armbar.



*Wybaczcie, za taki post, ale padam dziś na twarz.

Nieudany początek tego pojedynku sprawił, że znalazłem się w bardzo złej sytuacji. Rywal założył mi dźwignię znaną jako Fujiwara Armbar, więc każdy popełniony przeze mnie błąd przybliżał nas do końca walki. Nie mogłem na to pozwolić. Z trudem podparłem się na wolnej ręce, po czym, wykorzystując okazję, wykonałem szybki przewrót w przód, dzięki któremu znalazłem się na plecach. Pozycja było o wiele korzystniejsza. Gdy Sandow dalej walczył o powrót do swojej dźwigni, ja podkurczyłem obie nogi, które następnie znalazły się na klatce Damiena. Chwilę później wyprostowałem je z ogromną siłą, dzięki której oponent wylądował daleko ode mnie.