Na arenie zaczyna grac theme song bardzo znany wszystkim fanom wrestlingu. Wszyscy czekają na pojawienie się Jeffa Hardego na rampie. Do niedawna bardzo znienawidzonego zawodnika, dziś jednak jest inaczej. Ludzie dostrzegają wysiłek i zaangażowanie Jeffa, dlatego też cieszą się na jego widok. Publika zgromadzona w budynku ku zaskoczeniu zareagowała bardzo pozytywnie na pojawienie się młodszego z braci Hardy. Jednak sam Charismatic Enigma nie kwapi się do wyjścia i ukazania się, bo wciąż go nie widzimy. Ciągłe oczekiwanie i coraz szybsze bicie serc każdego z fanów dzisiejszej gali. Z sekundy na sekundę atmosfera była coraz bardziej napięta.

Po chwili dłuższego oczekiwania oto jest, w końcu na rampę wychodzi "The Charismatic Enigma" Jeff Hardy. Jednakże u jego boku widnieje jak zwykle piękna i zjawiskowa Layla. Hardy działał bardzo pozytywnie na ludzi, stał w miejscu i zaczął rozglądać się po arenie. Fani byli wspaniali, w całym budynku można było dostrzec wiele transparentów popierających jego osobę. Jednak kilka chwil bezczynnego stania na rampie się zakończyło, Jeff zaczął wypełniać się adrenaliną, z każdym kolejnym okrzykiem usłyszanym na arenie, wyglądał na coraz to bardziej zmotywowanego aż w końcu wykonał swój charakterystyczny taniec na rampie, wywijając przy tym na każdą ze stron i wprawiając w osłupienie najmłodszą część widowni... Natomiast Layla podążała za nim. Również cieszyła się z owacji najmłodszych fanów, całując i sprawiając mnóstwo frajdy jednemu z nich..

"Introducing to the ring with Layla, from Cameron North Carolina... The Charismatic Enigma... JEEEEFFFF HARDY!!!"

Już za chwilę Charismatic Enigma stanie przed kolejnym wyzwaniem w swojej karierze. Znów postawił sobie cel i po powrocie wygląda na coraz bardziej zmotywowanego by go osiągnąć. W jego oczach widać, bardzo skupionego i dojrzałego człowieka wiedzącego co tak naprawdę chce. Być może ta "lepsza" wersja Jeffa podziała lepiej i wyniesie go na upragniony szczyt.. Hardy, po celebracjach na rampie zaczął kierować się w stronę ringu. Pewny krok u niego to podstawa, pokazuje wówczas ze nie boi się wyzwań i nie boi się nikogo. Stając do każdej rywalizacji. Kiedy Charismatic Enigma wskoczył już na apron, tam przez chwilę znów zaczął celebrować swoje położenie, równocześnie wieszając się na linach.. ostatnim krokiem jaki mu został, było przejście przez nie i w skoczenie na narożnik. Tam rozłożył swoje ręce i w charakterystyczny dla siebie sposób, wskazał na palcach swoje symbole, określające "Hardyz". Teraz już tylko pozostaje mu czekać na rywala i to co przyniesie mu ten pojedynek... Layla natomiast udała się w miejsce przeznaczone dla manangerów, by móc w spokoju dopingować swojego wybrańca w tym jakże ważnym dla niego pojedynku. Uśmiechając się i posyłając piorunujące spojrzenie, a takżę klaszcząc w dłonie chciała pobudzić w nim adrenalinę, potrzebną do wygrania tego starcia.

Gong i z racji ME, to KŁ na 450 słów

Proszę o 12 godzin, po zajęciach w końcu napiszę post.

Nie ma lepszego rozpoczęcia nowego roku, niż wielkie zakończenie roku poprzedniego. Takie są moje plany na dzisiejszy wieczór. Oczywiście pełna ekscytacja przeszła obok mego nosa, ponieważ zamiast walki w głównej karcie TLC muszę toczyć bój w Axxess. Jednak nie można odróżniać pojedynków ważnych i mniej ważnych, wszystkie trzeba wrzucić do jednego wora, we wszystkich dając z siebie sto procent. W tej walce, jak w każdej kolejnej moim największym celem jest zadowolić fanów. Tym bardziej że podczas dzisiejszej gali, jest ich naprawdę spora grupa. Dookoła transparenty oraz gadżety upodabniające osobników po drugiej stornie ringu do mojej osoby. Genialnie przygotowana oprawa tylko podgrzewała mój apetyt na końcowy triumf, tym bardziej że moje starcie jest w samym main evencie gali. Dogrzewając swoje kończyny w swoim narożniku, rozmyślałem na temat mojego przeciwnika, bezczynnie wgapiając się w jego posturę. Nigdy wcześniej nie miałem okazji mierzyć się z nim w jednym ringu, to dla mnie coś zupełnie nowego. Wiem jednak tylko tyle, że radzi sobie on doskonale. Jest groźnym rywalem, z resztą jest gwiazdą WWE, a tutaj nie ma słabiaków.

Wszystko było więc gotowe. Mężczyzna w czarno-białym ubranku dał nam sygnał do rozpoczęcia. Wielkie oczekiwania oraz wielkie nadzieje zarówno moich fanów jak i mojej osoby. Czując się bardzo pewnie dzisiejszego wieczora wykonałem pierwszy ruch. Gotowość do rozpoczęcia zmagań wyraziłem w dość łatwym przekazie. Zjawiłem się naprzeciwko swojego rywala, nie spuszczając z niego wzroku. Gra umysłu powinna w tym przypadku być po mojej stronie, zwłaszcza dlatego że doświadczenie uczy takich rzeczy. W końcu pojawiła się pierwsza oznaka nowicjusza w moim rywalu. Rzucił się na mnie z kilkoma punchami. Szybka próba irish whipu przez Mike'a, została spalona na panewce poprzez moją kontrę. Udało mi się solidnym wrzutem wbić Queckenbusha w narożnik kwadratowego pierścienia. Dość mało czasu nie pozwoliło mi na przemyślenie kolejnego ataku. Musiałem się szybko zdecydować. Jednak Corner Clothesline był dobrym wyborem. Cała sylwetka mojego oponenta aż spłynęła po linach do pozycji siedzącej podpartej. Miałem w tym momencie doskonałą okazję na wykonanie jednego z moich firmowych ciosów, jakim było bez wątpienia Hardyac Arrest wprost w klatkę piersiową oponenta. Aby wszystko zwieńczyć w dość dobry i przyjemny dla oka widok, postanowiłem wcale nie czekać na rozwój wydarzeń i chwyciłem przeciwnika za głowę. W ten sposób mogłem jego bezwładnie podporządkowane moim czynom ciało unieść ku górze. Wtedy zostało mi już tylko jedno, solidny SitOut Jawbreaker w moim wykonaniu. Ta walka to było panowanie jednego cesarza, rozdającego karty od samego początku..

No dobrze. Mamy zderzenie dwóch różnych stylów pisania. Jankes opisuje wszystko obrazowo, skupia się na publiczności i tego co dzieje się w głowie zawodnika, natomiast Azazel woli opisywać walkę.Pierwsze dwa akapity w poście Azazela były świetne i myślałem, że ten post będzie lepszy od tego Rafałka, ale później post Azazela zdecydowanie zmarniał w przeciwieństwie do wytworu Yankessa, który oddał dobry, równy post od początku do końca. Dalej Jeff Hardy.

Jeszcze za wcześnie. Mamy Kick OUT! Ale to Jeff atakuje dalej!

Mocno pobudzony niebezpieczną dla mnie sytuacją, spostrzegłem leżące obok mnie krzesło, które jeszcze niedawno wyrządziło mi sporo krzywdy. Jest na wyciągnięcie ręki! Szybko je chwytam, a nogi przyciągam do klatki piersiowej. Trzymający je Jeff w rezultacie głęboko się pochyli, a ja poczęstuję go wtedy mocnym chairshotem prosto w głowę.