(Źle wyczytałem moment, wybacz. )

Jeff po mocnym uderzeniu cofnął się kilka kroków, ja za to próbowałem podnieść się najszybciej jak potrafię. Z metalowym meblem podbiegam do Jeffa i wjeżdżam w jego brzuch kantem krzesła. Czas na odpłatę. Następny chairshot ląduję na jego plecach, wsmarowując go  w matę. Czuję znaczącą ulgę, widząc Hardego leżącego u moich stóp. Panuję nad nim. Rzucam krzesłem w zbierającego się z ziemi przeciwnika, następnie podnoszę go za rękę, wykręcając ją. Wynoszę go do specyficznej pozycji …  i Black Tornado Slam wykonany. Na nierozłożone krzesło! Jeffa aż poderwało. Szybko go podnoszę i wykonuję Russian leg sweep, po uderzeniu o matę nie puszczam przeciwnika, a przeturlam się z nim i płynnie przechodzę do  Lightning Lock Ω



Edycja : Dodaję link do suba, żeby wszystko bylo jasne. http://youtu.be/f9dfwlnfvj4?t=2m53s , numer pięć.

Ostatnio edytowany przez Azazel (2014-01-14 14:37:06)

Ból jaki doświadczała mi ta dźwignia był niesamowity. Bolesny i ciężki do opisania, jednak muszę sobie z nim poradzić. Obie nogi mam zablokowane, więc rozwiązania muszę szukać w innej z części moich ciał. Prawa ręka była w zupełności wolna, na tyle wolna, abym mógł bez problemu zacząć obijać nią głowę swojego oponenta. Kilka solidnych punchy w twarz i siła zapiętej dźwigni stawała się coraz to słabsza. Dołożyłem jeszcze kilka punchy w głowę Mike'a, aż w końcu jego ręce rozluźniły uchwyt mojej nogi na tyle, abym mógł zdjąć ją z jego głowy. Teraz obciążona została już tylko jedna noga, dzięki czemu mogłem zarówno obiema rękoma, jak i jedną wolną nogą doczołgać się w stronę lin i je chwycić.

Rozruszeni widzowie, napełnieni nadzieją po wydostaniu się Hardego z submissiona, oczekujący wrotu akcji, podrywu stłamszonego Jeffa, srogo się zawiodą. Za chwilę znów, po małej przerwie, usłyszę krzyki niezadowolenie. Wyrazy cierpienia przeniosą się z Jeffa na rzeszę jego wiernych fanów, oglądających jego ciężkie zmagania. Czołga się do lin. Jak robak. Za chwilę wycisnę z jego wszystkie soki, przydeptując jego dumę i ambicję. Obnażę jego słabość przed wszystkim, przed tym na którym mu zależy, czyniąc jego życie pustym. Jego wyznawcy przejrzą na oczy, może w końcu dopatrzą się swojego idiotyzmu w fanatycznym popieraniu umalowanego popychadła. Wokół mnie znajduję się wiele przedmiotów, którymi postaram się wybić z głowy myśli o dzisiejszej wygranej. Dosłownie. Przy małej pomocy krzeseł, czy drabin jestem w stanie zrobić to bardzo skutecznie. Jestem do tego gotowy. Muszę poczuć krew, chcę usłyszeć żale i okrzyki niedowierzania z ust empatycznych fanów mojego przeciwnika. Dzisiaj moim celem nie jest jedynie Hardy, ale każdy w ogromnym obiekcie, który wykrzykuje fanatycznie jego imię. 

Więc tak:

Azazel: Post czytało się w miarę przyzwoicie. Jednak zdarzyło ci się kilka błędów ortograficznych oraz interpunkcyjnych.

Yankess: Twój post również czytało mi się bardzo fajnie. Nie dopatrzyłem się żadnych większych błędów.

Tak więc dalej ma prawo pisać Jeff.

Niemożliwe! Myślałem że to wszystko, co zrobiłem przed chwilą raz na zawsze zakończy ten pojedynek. Tak się jednak nie stało. Muszę więc wymyślić inny plan, który skutecznie da mi przepustkę do zakończenia tego starcia. Wstałem więc na nogi i zacząłem rozglądać się dookoła, szukałem przedmiotu lub miejsca w którym ten pojedynek mógłbym zakończyć. W końcu spojrzałem na drabinę nieopodal stolika komentatorskiego. Chyba nie trzeba nikomu tłumaczyć że akcje związane z tymże przedmiotem to jedna z moich charakterystycznych akcji. Chwyciłem swojego przeciwnika za głowę i wyrzuciłem z ringu. Oczyściłem będący na wyciągnięcie ręki stół komentatorski i wrzuciłem na niego swojego oponenta. Na dokładkę poczęstowałem go kilkoma punchami w twarz. Kończąc to wszystko, rozłożyłem drabinę naprzeciwko stołu komentatorskiego. Wszedłem na nią i zanim jeszcze cokolwiek zrobiłem uniosłem obie ręce do góry, wykonując charakterystyczny gest (*). Pozostało mi już tylko jedno. Wszedłem na ostatni szczebel drabiny, wybiłem się ile sił w nogach, a następnie wykonałem przeciwnikowi Swanton Bomb [F]... Przez dłuższą chwilę, oboje leżeliśmy na zniszczonym stole. Jednak to ja doszedłem do siebie szybciej. Chwyciłem rywala za głowę i wrzuciłem go do kwadratowego pierścienia. Sam położyłem się na jego sylwetce i zakończyłem to wszystko pinem, który dał mi triumf w tym starciu.
_______________________
(*) - chodzi o TEN gest.