AJ Swag znajdował się już w ringu, nadszedł czas na objawienie się jego przeciwnika. Publiczność była ciekawa kim będzie jego rywal, mógł być to lokalny wrestler, ale też zawodnik z górnej półki. Swag pewny siebie rozgrzewał się w swym narożniku, wyczekując na swego przeciwnika. Muzyka ów wrestlera ucichła, a wszystkie reflektory powoli zgasły. To wywołało u fanów wielki okrzyk radości, gdyż zapadła ciemność. Widać było tylko flesze z aparatów widzów i nic poza tym. Po chwili zapaliło się światło, które było zwrócone na backstage, na którym znajdowała się była mistrzyni div Paige. Czy to możliwe, czy to oznacza, że ... ? Wszyscy zebrani w hali zadawali sobie te pytania, lecz szybko uzyskali odpowiedź, gdyż piękna niewiasta o czarnych włosach przyłożyła mikrofon do ust i zaczęła mówić .

Paige: A jego rywalem jest wążący i mierzący, pochodzący z Champlin w Minnesotcie CURRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRTIS AXEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEL

Widownia nie mogła uwierzyć w to co usłyszała, ale ich wątpliwości rozwikła  obecność ów osoby na rampie przy nowym utworze.  To niemożliwe ! To były mistrz Interkontynentalny Curtis Axel ! Fani zaczęli krzyczeć z radości i oklaskiwać syna Mr. Perfecta. Mina AJ'a nie była tęga, gdy zobaczył kto jest jego przeciwnikiem. Wszystkie światła były zwrócone na Ex McGillicuttyego, który stał na rampie wsłuchując się w okrzyki i oklaski fanów. Po kilku sekundach mogło się domyśleć, że Curtis nie jest teraz taki, jak kiedyś, miał kompletnie inny styl, jego broda była przeogromna i zamiast wchodzić przy jaskrawych kolorach, teraz wchodzi przy ciemnych. Widać, że utrata pasa przez zdradę Heymana mocno odbiła mu się na psychice. Teraz pewnie jest rządny zemsty i swój ból będzie przenosił na swoje ofiary. Po chwili postoju Axel ruszył w stronę pola bitwy, przy wciąż oklaskującej widowni, lecz nie tylko oni go oklaskiwali, bowiem jego partnera Paige także oklaskiwała, a nawet komentatorzy i spiker wstali, aby przywitać byłego mistrza. Perfect One przez chwilę mierzył wzrokiem swojego opponenta, po czym wspiął się na apron, a następnie wskoczył do ringu krzycząc wniebogłosy, pokazując moc, jaka w nim drzemie. Pewny siebie Perfekcyjny spoglądał na swojego wroga, który nie był zadowolony z powrotu brodacza.

"Curtis Who?!", dokładnie taka myśl przemknęła mi przez głowę, kiedy zobaczyłem byłego mistrza interkontynentalnego wchodzącego do kwadratowego pierścienia. Prawdopodobnie gdyby nie zapowiedź tej małej Brytyjki nie skojarzyłbym tej brodatej, raczej niezbyt ciekawej twarzy z nazwiskiem. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy kiedy rywal wściekle przechadzał się po ringu, to fakt iż piersi miał większe niż ta dziewczyna, z którą przyszedł. Sam nie wiem czy to oznaka tego, że tak się zapuścił, czy też faktu że ma naprawdę fatalny gust jeżeli chodzi o kobiety. Może obu rzeczy naraz.

Dźwięk gongu rozbrzmiał na arenie wyrywając mnie z rozmyślania i zmuszając do szybkiego zeskoczenia z narożnika, gdyż mój przeciwnik bardzo agresywnie ruszył w moją stronę. Pierwsze kilkanaście sekund pojedynku sprowadzało się do typowej "łapanki", w której to uciekałem z zasięgu rak nieco silniejszego przeciwnika używając do tego przewagi w szybkości. Gdy w końcu Axel zdołał  mnie złapać przekonał się, że równie dobrze radzę sobie w chain wrestlingu, kiedy to regularnie kontrowałem wszystkie jego próby wykonania poważniejszej akcji efektownymi wymykami i unikami. Po kolejnych parunastu sekundach bezsensownej, aczkolwiek dość efektownej wymiany kontr odepchnąłem Curtisa i uśmiechnąłem się pobłażliwie w stronę młokosa rozkładając przy tym ramiona w geście brzmiącym "nic nie poradzę, że jestem taki dobry". Ex-McGillicutty rozwścieczony moją arogancją ruszył na mnie jak byk w kierunku płachty, próbując zaatakować mnie punchem, na jego nieszczęście znów zablokowałem uderzenie, po czym chwyciłem go za wykroczną nogę i wykonałem szybciutki Dragon Screw, po którym zdziwiony do kwadratu Curtis gruchnął jak długi o matę. Publiczność nagrodziła akcję brawami, a ja nie spocząłem na laurach tylko poczęstowałem szybko zbierającego się do pionu rywala wybuchowym Roundhouse Kickiem. Odgłos uderzenia mojej nogi w czaszkę oponenta znów rozniósł się po hali wypełnionej po brzegi, a Axel znalazł się na ziemi prawie tak szybko, jak wcześniej próbował się z niej podnieść. Miałem wszystko pod jak najlepszą kontrolą.

Korzystając z chwili spokoju kiedy to mój przeciwnik próbował ocenić gdzie aktualnie się znajduje, przybiłem piąteczkę z Tylerem Reksem i posłałem sarkastycznego całusa do stojącej za ringiem Paige. Po tym geście z uśmiechem obserwowałem narastającą frustrację w oczach Brytyjki, kiedy to "pomogłem" podnieść się raczkującemu Curtisowi, tylko po to by zaprowadzić go do narożnika i poczęstować kilkoma chopami, przy których publika ochoczo wykrzykiwała "Woo!". Po kilkunastu takich uderzeniach odstąpiłem od narożnika pozwalając osunąć się byłemu mistrzowi interkontynentalnemu na kolana, który przy okazji odsłonił swoją całą czerwoną klatkę piersiową. Nie będziesz miał udanego powrotu dzieciaczku, na pewno nie na mojej warcie.

Słowa: 404
Margines błędu: 14/30

Kontynuując atak na moim przeciwniku dźwignąłem go do pionu i z powrotem ustawiłem w narożniku, ale tylko p oto by wejść na drugą linę i chwycić jego głowę pod pachę w celu wykonania Tornado DDT. Głowa Axela głucho stuknęła o matę, a ja zaprałem się do osłabiania rywala zasypując go stompami. Po trzydziestu sekundach okopywania rywala odstąpiłem od ataku i wzniosłem ręce do góry w geście zwycięstwa nad leżącym rywalem. To dało chwilę na to by odetchnąć Ex-McGillicutty'emu, ale ja nie zwalniałem tempa, tylko podniosłem przeciwnika po to by wykonać Snapmare Followed By Shoot Kick To Back. Mój oponent skrzywił się z bólu, a ja odczekałem chwilkę pozwwalając mu wstać, po czym powaliłem go potężnym Discous Lariatem.

Po tym jak mój przeciwnik po raz kolejny znalazł się na macie nie miałem ochoty podnosić go po raz enty, dlatego wycofałem się do narożnika i usiadłem na nim lekceważąco przyglądając się wstającemu Curtisowi. Gdy w końcu Axel zdecydował się na powstanie z ziemi i obrócenie w moją stronę, zeskoczyłem z narożnika i biorąc rozpęd wbiłem go w narożnik po drugiej stronie ringu Jumping Corner Clothsline'm. Ex-McGilicutty gwałtownie wypuścił powietrze i odstąpił na dwa kroki od narożnika co dało mi miejsce na to by poczęstować go *Jumping Enzuigiri. Mój rywal opadł na kolana, a ja szarpnąłem go za uszy ponownie zmuszając do tego by stanął na dwóch nogach, co pozwoliło mi założyć Flying Armbar. Axel wylądował dokładnie na środku ringu, bez drogi ucieczki. Klep świnko!

* Wykorzystuję umiejętność "Technics"

(Moment w którym wykonuje kontrę - z filmiku wyżej)
Ahhh... To nie tak miało być, to nie tak sobie wyobrażałem, początek starcia należał niespodziewanie do mojego rywala. Może go zlekceważyłem, może złą taktykę wybrałem, to jest nieważne, ważne jest to co będzie się teraz dziać. A ta teraźniejszość nie jest taka kolorowa, bowiem AJ po kolejnym ataku zbliża się do mnie. Chwycił mnie już za rękę i w tym momencie zadziałał instykt, dzięki któremu wnet wymierzyłem drugą ręką Swag'owi Power Punch prosto w mordę, w skutek czego on upadł i to ja teraz miałem inicjatywę.

Ciągnij...

Akcje, które zadałem przed momentem przeciwnikowi, wyraźnie dały się we znaki rywalowi. Powoli wierzę, że po tym pojedynku to ja będę stał nad rywalem, wznosząc ręce ku górze w geście zwycięstwa, aczkolwiek, aby tak było muszę dążyć ku temu, aby Styles nie miał zdania w tym pojedynku. Nie mogłem dłużej cieszyć się inicjatywą, musiałem przejść do działania. Podniosłem lotnika, posłałem go na liny, a gdy wrócił miał nie przyjemne spotkanie ze mną, gdyż otrzymał efektowne obunożne kopnięcie prosto w twarz, zwane Dropkick. Kopnięcie było tak silne, że przyczyniło się do tego, iż Ex Styles trzymał się za twarz z bólu. Niech sobie nie myśli, że skończyłem z nim. Miałem zamiar kontynuować to co zacząłem niedawno. Chwyciłem nogę przeciwnika, a następnie wbiłem ów część ciała w podłoże, dzięki Foot DDT, po którym podniosłem opponenta i wykonałem mu Saito Suplex.